Soms zijn er leerlingen die het zo moeilijk hebben, die zo met zichzelf in de knoop zitten, dat ze even tijdelijk ergens anders geparkeerd worden. Dit is begrijpelijk, ze gaan naar de opvang om daar tot rust te komen, daar aan zichzelf te werken, maar ook om daar in een kleinere setting toch tot iets te komen wat ze normaal niet zouden redden.
Over het algemeen komen deze leerlingen terug bij ons op school na 6 tot 7 weken intensief begeleid te zijn. Sommigen zijn inderdaad veranderd, anderen vervallen helaas weer in het oude patroon omdat ze weer terug zijn waar ze weg kwamen. Denk aan mensen die afgekickt zijn, op het moment als ze in hun oude vertrouwde omgeving komen, weer in contact komen met hun vrienden, die ook verslaafd zijn.. zitten ze helaas zo weer aan de drugs, alcohol of wat dan ook.
Eigenlijk vind ik het prima om na een tijdje uit de school weg te zijn geweest deze leerling naar een andere school te laten gaan. Daar kan hij op nieuw beginnen en dus zijn nieuw verworven gedrag extra goed inzetten en oefenen. Hij kan als het ware in zijn nieuwe gedrag en status groeien en stevig worden.
Deze week een bijzonder moment. Een collega klopte aan, en vroeg op ik even tijd had. Voor de deur stond een dame die ik niet ken, maar ook een leerling die zo bijzonder is, maar die dus ook in de opvang zit. Hij kwam om zijn excuus aan te bieden voor alles wat hij op school heeft gedaan. Hij kwam ook vertellen dat hij niet terug kwam..
Hierop heb ik me geen moment bedacht, zei tegen hem even te wachten, ben mijn lokaal ingelopen, heb meteen een handvol steentjes gepakt uit mijn bak waarin altijd steentjes zitten, voor leerlingen die het even moeilijk hebben. En ging naar hem terug. Hij mocht van mij daar eentje uitzoeken.
Hij zocht, en dat had ik ook gedaan, de grootste uit. De steen lag nog in zijn hand waarop ik tegen hem zei, ik wil dat je deze steen altijd bij je draagt, waar je ook bent en wat je ook gaat doen. Als het moeilijk word, dan pak je deze steen in je hand, je knijpt er in en zegt tegen jezelf dat je een kei bent, een kanjer.. Dan laat je je hoe dan ook niet in de verleiding brengen of wat dan ook..
Daar komt bij ik vind jou een kanjer en weet dat het goed met je komt.. ik vertrouw je.
Het was een heel dierbaar moment, omdat we, ondanks de begeleidster ( dat bleek ze te zijn) en zijn coach, echt even een soort van eigen wereld hadden..
Soms is afscheid nemen toch iets met een gouden randje.. al zou ik het liefst hem hebben uitgezwaaid met een diploma.... alleen nu doe ik het dan maar halverwege de tweede klas.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten