Soms zijn er momenten dat je dag ineens een heel andere draai krijgt. Zon dag was het vandaag. Ik had afgesproken met een leerling van mij voor een counselingsgesprek. Deze leerling komt van een andere lokatie en is al heel lang daar ook in gesprek geweest met een counselor, maar op de een of andere manier kwam het daar niet van de grond met hem. Ik denk dat de klik er niet was voor deze leerling , deze leerling wilde wel maar kreeg niet de inzicht die deze leerling nodig had.
Vandaag zou ik met deze leerling een gesprek hebben en hem alvast de eerste kleine faalangst training geven. Dus ik pakte mijn kaarten uit de kast en liet deze leerling twee kaarten uitzoeken, eentje waar deze leerling blij van werd en eentje waar deze leerling verdrietig van werd, waar hij zich niet lekker bij voelde. De foto's zie je hier onder.
Natuurlijk begon ik eerst over de ezel waarom hij die koos, hij vertelde me dat hij die ezel zo eenzaam vond en zo alleen,. Daarna vroeg ik hem over het vuurwerk waarom hij daar blij van werd.. ik kreeg het antwoord dat hij zo blij werd omdat hij die mocht afsteken en mooi siervuurwerk had.
Terwijl ik hier zo naar luisterde stelde ik hem de vraag als hij dit met toetsen moest vergelijken, wat hem dat deed met de ezel.. hij vertelde mij dat hij dan dacht dat hij 3/4 deel toch niet wist.. waarop ik zie dus 1/4 weet je wel.. waarom kijk je daar niet na.. je weet een hoop, bent een slimme jongen en je kan het dat weet je..
Ineens zag ik een heel proces op gang komen. en ineens begon hij te huilen.. dit laat ik altijd, ik bied bewust geen zakdoekje aan, ik laat het zijn, ik vind dat je tranen niet moet bedekken maar dat je ze juist moet laten zijn.. ze mogen er zijn...
Nadat de grootste tranen voorbij waren vroeg ik hem wat er nu gebeurde bij hem. Hij vertelde mij dat het voor het eerst was dat hij te horen kreeg dat hij ook de positieve kant van dingen kan zien.. dat hij dus daar voor moet kiezen... en niet de negatieve kant op moet denken. Hij zei nu valt het kwartje door wat u zegt en hoe u doet...
Zo mooi dit kado. ik heb hem geprezen en gezegd dat dit al zoveel doet, dat we de sessie met praten zouden stoppen omdat ik vond dat het genoeg was, hij moest nu eerst het verdriet verwerken over dat hij zo lang steeds het negatieve had gepakt en niet het positieve. Ik heb hem de opdracht gegeven om in ieder geval een plaatje te zoeken met vuurwerk. Hij zocht meteen op zijn telefoon en zette die op zijn begin scherm, zodat hij het altijd kon zien en wist dat hij de positieve dingen moest pakken en zich daardoor moest laten leiden..
Het was zon mooi en kostbaar moment dit. wat is het onderwijs toch een prachtig vak
Geen opmerkingen:
Een reactie posten