Vanavond met vriend Frans ons theaterseizoen geopend, Het is altijd spannend weer een eerste keer het theater in te gaan en te kijken naar een stuk waarvan je niet wist dat het er was.
Op het eerste gezicht, toen ik de titel las dacht ik dit lijkt me niks, maar aangezien vriend Frans een neus heeft om uit al het aanbod van wat er in het theater speelt, het mooiste en beste te halen, ben ik dus maar afgereisd naar Capelle om met dit stuk te beginnen.
Freek Bartels had ik al een keer life zien spelen en ik vind hem goed als acteur. Daarnaast had ik nog nooit Anne-Wil of Paul life gezien. dus dat was voor mij ook een uitdaging.
Vanaf het begin, toen Anne-wil begon te spelen, hing ik aan haar lippen, ze heeft een speltalent, een acteer talent waar heel veel acteurs en actrices zo veel van kunnen leren. Ze timed precies, ze weet precies op de juiste manier haar teksten te zeggen, haar emoties zijn prachtig om te zien, dat welke acteur je er ook naast zet, ze vallen weg.. Ik heb bijna anderhalf uur aan haar lippen gehangen, zo goed als zij speelt. Nu weet ik weer waarom ik ooit lang geleden gestopt ben met het in theaters spelen.. dat nivo zou ik nooit behalen dus weet ik nu dat het toen der tijd een hele goede beslissing was.
Het stuk speelt zich af in New York, en gaat over het overlijden van de vorige vriend van Cal, de zoon van Katherine, de moeder. Inmiddels heeft Cal een nieuwe vriend Will en die hebben samen een zoontje.
De teksten die over en weer gaan zo prachtig en mooi en soms zo scherp.. heerlijk. De zin die me het meeste raakte toen Will, die 15 jaar jonger is dan Cal, zei over dat hij jaloers is op de, aan aids, overleden vriend van Cal is dat hij nooit die blunders met hem kan maken die je maakt als je jong bent. dat je samen niet daar in kan groeien en van genieten.. dat hij nu de blunders nog wel maakt maar dat Cal daar naar kijkt.. omdat hij die valkuilen al kent.. Prachtig en zo zijn er heel veel mooie zinnen in het toneel stuk.
Ik vind het een stuk die je moet gaan zien, Paul speelt aardig, Freek speelt beter maar Anne- will is een ACTRICE die speelt echt.. prachtig. Ook het jongetje dat de zoon speelt van Cal en Will, doet het leuk, je ziet het plezier dat ze met dat jochie hebben op het toneel.. prachtig.
Kortom ga kijken als hij in de buurt komt het is een stuk om te omarmen en te koesteren en om op verjaardagfeestjes te kunnen zeggen Ik ben naar Moeders en zonen geweest, wat een ervaring ..
Op het eerste gezicht, toen ik de titel las dacht ik dit lijkt me niks, maar aangezien vriend Frans een neus heeft om uit al het aanbod van wat er in het theater speelt, het mooiste en beste te halen, ben ik dus maar afgereisd naar Capelle om met dit stuk te beginnen.
Freek Bartels had ik al een keer life zien spelen en ik vind hem goed als acteur. Daarnaast had ik nog nooit Anne-Wil of Paul life gezien. dus dat was voor mij ook een uitdaging.
Vanaf het begin, toen Anne-wil begon te spelen, hing ik aan haar lippen, ze heeft een speltalent, een acteer talent waar heel veel acteurs en actrices zo veel van kunnen leren. Ze timed precies, ze weet precies op de juiste manier haar teksten te zeggen, haar emoties zijn prachtig om te zien, dat welke acteur je er ook naast zet, ze vallen weg.. Ik heb bijna anderhalf uur aan haar lippen gehangen, zo goed als zij speelt. Nu weet ik weer waarom ik ooit lang geleden gestopt ben met het in theaters spelen.. dat nivo zou ik nooit behalen dus weet ik nu dat het toen der tijd een hele goede beslissing was.
Het stuk speelt zich af in New York, en gaat over het overlijden van de vorige vriend van Cal, de zoon van Katherine, de moeder. Inmiddels heeft Cal een nieuwe vriend Will en die hebben samen een zoontje.
De teksten die over en weer gaan zo prachtig en mooi en soms zo scherp.. heerlijk. De zin die me het meeste raakte toen Will, die 15 jaar jonger is dan Cal, zei over dat hij jaloers is op de, aan aids, overleden vriend van Cal is dat hij nooit die blunders met hem kan maken die je maakt als je jong bent. dat je samen niet daar in kan groeien en van genieten.. dat hij nu de blunders nog wel maakt maar dat Cal daar naar kijkt.. omdat hij die valkuilen al kent.. Prachtig en zo zijn er heel veel mooie zinnen in het toneel stuk.
Ik vind het een stuk die je moet gaan zien, Paul speelt aardig, Freek speelt beter maar Anne- will is een ACTRICE die speelt echt.. prachtig. Ook het jongetje dat de zoon speelt van Cal en Will, doet het leuk, je ziet het plezier dat ze met dat jochie hebben op het toneel.. prachtig.
Kortom ga kijken als hij in de buurt komt het is een stuk om te omarmen en te koesteren en om op verjaardagfeestjes te kunnen zeggen Ik ben naar Moeders en zonen geweest, wat een ervaring ..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten