Aankomend weekeinde is het weer een open huis van het Afscheidshuis De Lelie.
Vorig jaar toen het net werd geopend, heb ik mogen meewerken door bij een aantal bloemstukken die men daar liet zien te voorzien van Flarden.
Het leuke was, dat ik zomaar foto's toegestuurd kreeg van bloemstukken die ze wilden laten zien, met name vriend Adriaan stuurde veel, die had dit bedacht om zijn werk nog meer te laten spreken, uiteindelijk volgden er meer bloem schikkers, en ik schreef wat ik er bij voelde. Het was die week hard werken voor mij, toch heb ik kennelijk ergens een onuitputtelijke stroom met inspiratie, ik ga kijk, ik ga zitten en voor ik het weet staan er weer heel veel flarden. Zo ook bij de bloemstukken.. ik zie het , ik begin en ze zijn er.
Als gevolg van deze prachtige samenwerking is er een bundeltje uit gekomen die nog steeds verkrijgbaar is. Het is een bundeltje met de flarden bij de bloemstukken, met foto's van de bloemstukken en dat volop in kleur.
Aanstaande weekeinde kan ik helaas niet zelf gaan kijken bij het open huis, ik heb andere verplichtingen staan. Ook zullen er dit keer geen flarden van mij staan bij de bloemstukken. Omdat dit zon geweldig initiatief is en zo leuk is hoe men het oppakt en hoe men daar de dood een plek geeft in de samenleving.. vind ik het een aanrader dat als je toch in de buurt ben om er even langs te gaan en even te gaan kijken.
Wel ben ik in mijn vakantie even wezen kijken bij het afscheidshuis en heb ik lopen dwalen over het kerkhofje, prachtig is dat, zo mooi en zo divers en zulke mooie foto's gemaakt ook, dat ik op mijn flarden site daar een speciaal hoofdstukje voor heb aangemaakt. Nog steeds komen er nieuwe flarden bij de foto's en het is heerlijk om te doen, er zit zoveel inspiratie daar in Gorichem dat ik er zeker nog een keer weer heen zal gaan.
naar de flarden over het afscheidshuis en het kerkhof: Afscheidshuis de lelie
getuigen
van levens
ergens
verscholen
in een
hoekje
lagen ze
daar
de
getuigen van levens
ze gaven
de jaren weer
van hoe
oud ze soms zijn geworden
ze
raakten onbedoeld
het leven
even aan
ik zag ze
liggen
als
stille getuigen van
de mensen
die hier
begraven
zijn
doorbroken
ketting
onlosmakelijk
verbonden
met het
leven
de liefde
die we deelden
samen
door de dagen
de
nachten op ons pad
dan de
uitslag
van dat
het niet meer langer
met jou
gaat
samen
hand in hand
zitten
wachten totdat
jij kon
gaan
laatste
adem
laatste
kus
dan laat
ik je los
onze
ketting van verbonden zijn
is losgebroken
scherven
van verdriet
verdwenen
is de pijn
van dat
ik jou moest laten gaan
verdwenen
is het gevoel
van dat
je terug komen zal
vergeten
is hoe je stem
ooit
heeft geklonken in de nacht
mijn
gedachten zijn verdwenen
in de
eindeloze tijd van
niet meer
samen zijn
verloren
pak ik de scherven van verdriet
in mijn
hand
om zo
zonder jou
nog
verder te gaan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten