Eindelijk was het zover.. we gingen met beide klassen van de Internationale Schakelklas naar Snowworld.
We doe dit eigenlijk eens in de 2 jaar en dit keer kon ik ook mooi weer mee. Op zaterdag al mijn ski spullen die ik toch niet meer gebruik uit mijn schuur gehaald, handschoenen, mutsjes, sokken etc, natuurlijk ook wat warme dingen voor mezelf, maar toch vooral voor de leerlingen. Dit neem ik altijd mee voor het geval een leerling zijn spullen is vergeten wat ook wel eens voorkomt. Laten we eerlijk zijn ook veel kinderen hebben geen spullen voor de winter nu, en het is nu ook bijna niet te kopen.. dus hebben los ik het op die manier op..
Ze gebruiken ze en dan neem ik het mee, gaan in de was, ik hang ze op en als het droog is gaat het terug in de bak met skispullen voor de isk.
Het was deze ochtend weer helemaal fijn, buiten meer dan heet , exclusief warm en ik kon met mijn winterspullen met drie geweldige gasten in mijn auto opweg naar Snowworld. Natuurlijk doen we als docenten, dit voor de lol van de leerlingen, wie het het snels is, en dit keer heb ik 2 keer gewonnen zowel de heen als de terug reis... geweldig gewoon. Dit keer had ik twee leerlingen aan boord die wel eens wagenziek konden zijn, dus dat was wat minder prettig rijden maar het mocht de pret niet drukken.
Bij aankomst moest natuurlijk eerst alle leerlingen hun winterspullen aan trekken, waarna we de hal ingingen. Het was daar ijzig koud, min 10 graden. Mijn fototoestel had hier wat moeite mee maar goed dat went ook wel. Ik heb weer zo vreselijk genoten van die kinderen, die lachen, die in de sneeuw dollen, die hun best doen ondanks dat van de 32 leerlingen er maar 18 geen ramadan hadden, deden ze allemaal helemaal geweldig mee. Zo geweldig hoe dan de lach op het gezicht komt van deze kinderen uit toch wel heftige oorlogsgebieden. De leerlingen die dan zo genieten heerlijk.
Tijdens het halen van een patatje raakte ik in gesprek met een dame die ze bakte. Ze vroeg me wat voor klas dit was, wat ik aan haar uit legde in het Engels. Haar Nederlands was nog niet zo goed. Ze luisterde en vroeg natuurlijk ook naar de leerlingen die vluchteling zijn, hoe het met hun trauma verwerking gaat. Dit heb ik aangegeven in mijn verhaal dat ik ze niet push, niet ga pulken maar wacht totdat ze komen, omdat als ze komen ze dan wel met hun verhaal komen en dan vertellen wat ze kwijt willen. Tevens is het zo dat ze dan open staan voor hulp. Ze begon te lachen en zei dat ze vaker met mensen had gesproken die counselor waren en dat die allemaal het zelfde zeiden. Een kind dat niet wil vertellen moet je er niet toe dwingen het komt wel als het er last van krijgt..
Na een geweldige dag gingen we terug naar huis waar ik nog even heel snel een bijeenkomst had maar daarna heerlijk naar huis kon.
Wat heb ik genoten deze dag met deze kinderen geweldig
Geen opmerkingen:
Een reactie posten