Gisteravond had ik een ouderavond met de ouders van de leerlingen van de Internationale Schakel Klas. Dit doen we elk jaar weer, om zo te voorkomen dat ouders niet komen op de ouderavond omdat ze niet de tijd hebben om echt met een docent te praten. Het is extra gaaf, steeds weer dat je met de ouders echt even de tijd hebt om te praten over hun kind. De ouders waarderen het ook altijd heel erg om wat je zegt en hoe je het aanpakt met ze. Natuurlijk zijn niet altijd alle ouders aanwezig en nu zeker niet met de sneeuw, maar ook veel ouders die zijn gekomen ondanks de sneeuw en vaak te vroeg waren. De avond bestaat altijd eerst uit een plenaire officiele gedeelte waar de ouders informatie krijgen over wat de kinderen kunnen en doen, ook horen ze wat de prognose is, hoe we de leerlingen testen etc. Tevens komt er uit naar voren dat de leerlingen in ln2 volgend jaar allemaal zullen verdwijnen naar een andere school of klas.. en daar schrik ik altijd weer van ik weet dat het gaat komen maar toch. nog even niet. niet dit jaar. Deze kids wil ik het liefst een leven lang volgen en in de gaten houden want ze zijn kanjers. Ze komen uit een land waar ze graag hadden willen blijven maar zijn vertrokken omdat hun ouders de gevaren zagen van het land en voor hun kinderen een toekomst willen. Tevens ouders die in Nederland zijn komen werken en dus hun hele gezin meenemen, ook vrouwen die met hun kind naar Nederland komen om hun kind een goede toekomst te geven.. De reden waarom is niet altijd wel is het zo dat eigenlijk geen enkel kind wil zijn waar hij is, namelijk in Nederland.. maar ze moeten en dus ze vechten om hier een bestaansrecht te krijgen en die ze ook verdienen. Ik denk dat veel mensen niet beseffen dat deze kinderen heel anders zijn dan waar we zoveel over horen in het nieuws, deze kinderen hoe je het ook bekijkt overleven Nederland en nog veel beter de Nederlanders, zijn hard aan het werk om toch een goed cijfer te halen en doen er alles aan om maar een toekomst te krijgen. Natuurlijk zit er naast dat ze hier moeten zijn bij veel leerlingen traumas waar mij als Nederlander niet eens weet van hebben maar die zijn er. Toch als ik dan weer naar zon ouderavond ga en de ouders zie ( 15 nationaliteiten) en 50 leerlingen uit al die landen en al die ouders zie ik een mooie groep mensen die gewoon net als iedereen het beste willen voor hun kind en die willen dat hun kind gewoon goed terecht komt en een toekomst wil.. en al heel vaak zeg ik.. ik zie bij deze mensen geen kleur, ook bij mijn leerlingen niet, ik zie de mens en het kind.. Ooit gaf ik het voorbeeld wat voor mij een allochtoon is, ik heb het omschreven dat het iemand is die ik niet begrijp..of zijn gedrag niet begrijp. Het bijzondere is dat ik dit echt meen. Er zijn legio Nederlanders die ik niet begrijp, omdat ik hun gedrag of denkwijze niet kan volgen. en dat zijn voor mij de allochtonen van de samenleving. Terwijl als ik op huisbezoek ga bij een Marokaans gezien of van welk land afkomstig ook, en ik hartelijk word ontvangen en ik inzicht krijg in hun levenswijze, hun leven in Nederland etc dan zie ik geen allochtoon dan zie ik gewoon de mensen die mij dierbaar zijn omdat ze mij willen leren over hun land... en over mijn land willen leren zodat we in harmonie samen kunnen leven. Vaak ook zeg ik dat ik geen kleur zie bij een leerling, en dat klinkt gek maar zo is het gewoon, ik zie gewoon het kind die daar zit, en uit welk land, welke nationaliteit het heeft ik heb geen idee... ik weet alleen dat het een kind is dat ook graag aandacht wil en ook liefde nodig heeft en zeker in ons koude Nederland waar het eigenlijk liever niet is. maar moet zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten