Wil je het een keer heel goed doen...

 

Tijdens de grote schoonmaak kom ik meteen achter een hele hoop achterstallige goedbedoelde acties van mijn kant maar die ik dan vergeet en die ik nu dan ineens tegen kom, zoals het inleveren van lege cartridge via de een enveloppe via de post... dus ik besloot om dat soort acties maar eens goed te gaan doen en me dus echt nu ook dan in de brievenbus te gooien.

dus ik vertrok naar de sportschool, en onderweg kom ik altijd een brievenbus tegen, zo nu ook, gestopt bij de brievenbus, even een brief met een belangrijke inhoud in de bus gegooid, om daarna de enveloppe met de cartridges in de bus te doen..  dat ging goed, er zaten er 4 in dus dat moet kunnen dacht ik nog.. en dat ging ook de eerste drie gingen perfect door de gleuf, maar altijd zit er eentje dwars dus nu ook en die was dus niet plat met de dunne kant maar had dus de dikke kant. en ja hoor die bleef dus hangen tussen in de gleuf. dus tja ik nog proberen om hem er uit te krijgen maar hij zat zo klem als een deur.. dus ik nog eens goed nadenken, bedacht me dan maar even met mijn had kijken of ik hem er in kan slaan. dat ging dus ook niet.

Dan begint er toch iets in mijn creative geest te gebeuren.. dus ik loop naar mijn auto, stond trouwens vlak bij  ik haalde daar het plastic schepje die ik ooit van mijn moeder kreeg om zout om de auto te strooien als het glad is, nooit gebruikt maar nu wel heel handig dacht ik zo. Kortom ik met het handvat maar eens flink tegen die cartridge slaan en ja hoor hij schoot door de bus heen. .. . ik blij totdat ik mijn schepje uit de gleuf wilde halen... 

Er zitten van die zwarte pianotoets dingen in en ja hoor het handvat kon niet terug omdat hij bleef haken achter die zwarte dingen... dus ik kon geen kant op ... ik van alles geprobeerd om toch die schep er uit te krijgen want ja dat kan je ook niet zo laten hangen...

dus na heel veel gedoe en vingerwerk uiteindelijk de schep los gekregen.. en meteen maar weer in de auto gedaan om daarna naar de sportschool te gaan.. 

ik bedacht me nog bij mij kan ook nooit iets normaal...