Al ben ik geen vrouw toch vind ik dit een artikel waar ik volledig achter kan staan, het mag ook wel een keer gezegd worden door een man die te maken heeft met pubers. Die ze les geeft en daar ook mee bezig is. Die zowel de jongens als de meisjes leert dat ze hun handen thuis moeten houden, die ze bewust maakt dat nee nee is en die ze ook bewust maakt dat men elkaar met respect behandeld.
Als ik dan onderstaande artikel lees, word ik boos, niet alleen omdat het om een meisje gaat, maar om het recht dat sommige mensen denken te hebben om andere mensen vanuit hun visie te be- of te veroordelen..Dat ze het recht nemen om vanuit die gedachte mensen te verkrachten, in elkaar te slaan, te trappen of erger nog ze te vermoorden...
Laten we met elkaar zorgen dat dit doordringt bij iedereen en dat we met elkaar er voor gaan zorgen dat iedereen in vrijheid, in wat voor kleren dan ook, met welke geaardheid etc over straat kan lopen en zich veilig kan voelen en veilig is.
'Het was niet te laat, je zag er niet te uitdagend uit.
Dit had jou nooit mogen overkomen'
Een jonge vrouw werd afgelopen weekend verkracht in Rotterdam. Freelance journalist Jorien de Wit (27) kan er niet van slapen.
''Lief meisje, een paar
dagen geleden werd jij verkracht op straat in Rotterdam. Je werd zo
ernstig toegetakeld dat je nu voor je leven vecht op de intensive care.
Je schreeuwde en gilde. Zo hard dat de buren het hoorden, maar ze
hielpen niet. Jij werd niet gered.
Doodeng
Je mag gerust weten, ik heb er slecht van geslapen.
Ik vind het doodeng. Doodeng dat er zulke beesten op straat
rondlopen. Maar het beangstigt me ook dat het blijkbaar niet helpt om
hard te gillen. Dat we in een maatschappij leven die liever de ogen
sluit, dan in de bres te springen voor iemand in nood.
Er kwamen ook, soms niet malse, reacties langs op het intens
verdrietige nieuws. 'Leren ze het nou nooit? Je kan niet in je eentje zo
laat over straat'. Victim blaming, en niet zo’n beetje ooit.
Deze reactie kwám notabene van een vrouw. Een kort rokje, lief lachen,
straalbezopen zijn of midden in de nacht over straat. Er is geen enkel
argument dat zoiets vreselijks kan rechtvaardigen. Niets, noppes, nada.
Je houdt gewoon je handen thuis. Het slachtoffer heeft nooit schuld.
Opvoeding
We geven meisjes van alles mee als ze jong zijn. Dat ze beter niet te
laat over straat kunnen gaan, dat ze vooral niet te wulps gekleed moet
en dat je zeker niet te vriendelijk moet lachen. Maar wat geven we onze
zoons mee? Niemand gaat er vanuit dat zijn of haar zoon eindigt als
zedendelinquent.
De cijfers doen ons geloven dat we er goed voorstaan. De misdaad
daalt in de Maasstad. Maar gevoelsmatig ligt dat anders. Ik trek bewust
geen jurkje aan als ik weet dat ik tot laat moet werken. En als het
donker is en er lopen groepen mannen rond op straat, sla ik mijn blik
naar beneden.
Een enkeling beet me toe dat ik naïef ben, omdat ik hoop op een
wereld waarin vrouwen rustig alleen naar huis kunnen, zonder dat ze om
de paar seconden over hun schouder kijken. Geeft niet. Ik ben liever
naïef, dan dat ik me niet meer boos maak over zulke vreselijke zaken.
Als we niet meer boos zijn, dan zijn we pas écht ver van huis.
Lief meisje, ik hoop dat jij de kracht vindt om hier bovenop te
komen. Lichamelijk en geestelijk. Dat jij jezelf nooit verwijten zult
maken. Geloof me als ik zeg: het was niet te laat, je zag er niet te
uitdagend uit. Dit had jou simpelweg nooit mogen overkomen.''
Geen opmerkingen:
Een reactie posten