de Parade in Utrecht

Afgelopen zondag met Rick en Chris naar de Parade geweest, zij waren nog nooit eerder op de Parade in Utrecht geweest, dus werd het tijd dat ze dit ook gingen ontdekken.

We waren het er al vrij snel over eens dat deze toch wel de leukste is van de drie die zij kennen en ik van de vier plaatsen waar het gegeven word ken.

We begonnen natuurlijk met het ophalen van de kaartjes, we hadden namelijk zaterdagavond al met elkaar besloten waar we heen wilden.

Daarna onder het genot  van een drankje hebben we weer verder gepraat waar we zaterdag waren gestopt.

De eerste voorstelling was voor ons om kwart over 6, de voorstelling van Performance collectief ROTOR met de voorstelling The place to be..

Een fysieke beeldende voorstelling waar grenzen van het lichaam worden opgezocht. Over het ploeteren van de mens. Wat als alles zinloos is, kunnen we er dan nog iets van maken? Twee mannen zitten vast in een eindeloze en absurde wereld. Afhankelijk van elkaar pogen ze er iets van te maken. In een uitputtende tour de force, zonder enige fysieke terughoudendheid, slepen de mannen elkaar een bouwwerk van praktikabels op en af. Meedogenloos en teder tegelijk. 


Wat een mooi stuk was dit, het was eerst even wennen waar het heen zou gaan, maar ik haalde er van alles uit.. bij mij begon het te lijken op het gedoe met relaties.. eerst het gevecht om iemand binnen te halen, daarna het gevecht om binnen te blijven in de relatie.. uiteindelijk de totale overgave en het elkaar veliezen in het gevecht.. prachtig.. maar eigenlijk was het een voorstelling voor mij waarin het geworstel van veel mensen in het leven naar voren komt.


Daarna hadden we de tijd om even wat te eten, aangezien we genoeg voedsel kregen voor onze hoofde besloten we om de soulfood tent maar eens uit te proberen, een heerlijke groentecurry met van alles er bij, een genot voor de tong en de maag.. ook het ijsje daarna was een genot om te eten.. kortom het was eigenlijk perfect.

Daarna gingen we naar de voorstelling van H.E.A.R.
Babi Gangbang.

Een werkelijk, zoals ik gewend ben, prachtige show, mooie liedjes, vooral het lied oud papier, vond ik zo mooi, de diepere laag van dat liedje, helaas kon ik deze niet vinden op het internet, maar zo mooi dit lied.. ik kreeg er tranen van in mijn ogen..

Een prachtige show dat is op zeker, maar dat kan ook haast niet anders het zijn ware vakmensen die twee.

Daarna was het tijd voor onze laatste show van Thomas, Sacha en Jos met een stuk naar aanleiding van het boek van Ton van  Telligen,   Herinneringen aan mijn broer.

Het was een goed stuk, veel tekst, maar knap gedaan, doordat het een kleine ruimte was leek het alsof ze heel veel decor hadden, sommige stukken hadden ze wel kunnen weglaten, dat voegde niet zo heel veel toe.. Al denk ik achteraf dat ze waarschijnlijk een soort van standbeeld voor de broer wilden maken door alles wat hij heeft gedaan op een trapje te zetten, maar dat is dan invulling van mijn kant.
De decor waren wel erg mooi gedaan, zeker het stukje waarbij een speler zgn eerst op straat ligt met een hoofdwond en een hersenschudding, daarna word het een bed, met een deken aan een stok, en tevens, en ik hou erg van details, zie je naast hem een klein plankje komen waarop een schoen zit en twee sokken.. als of het naast zijn bed ligt.. terwijl hij dus gewoon rechtop staat.. heel vindingrijk en dat maakt het stuk mooi, maar ook de absurde elementen in het stuk waren boeiend


Na deze drie voorstellingen nog samen wat gedronken,  natuurlijk een pipedrinkfles gekocht en daarna was de dag alweer om..