Wat is er nu heerlijker, en ik weet dat er mensen zijn die van menig verschillen met mij, om op oudejaarsavond, als je alles hebt opgeruimd, nog even op de bank te gaan zitten, rond te kijken in je eigen huisje en je te bedenken dat je gelukkig bent met wat je hebt, met wie je bent en met het gegeven dat je aan het begin staat van een heel nieuw jaar dat zich gaat ontrollen....(juist ik had op dat moment wel even een rolletje in mijn mond, dat hoort bij het nieuwe jaar.. ik weet alleen niet of het ook zo verstandig is om 2.00 in de nacht). Rustig nog even te kijken naar wat vage tv programma's en dan je appjes te lezen die je dierbaren je hebben gestuurd. Het mooie is ook wel dat je dan dus ook weet dat je dierbaren in ieder geval niet in het ziekenhuis zijn beland en dat ze de overgang van 2017 naar 2018 goed hebben doorstaan en overleefd. Is altijd een geruststelling. Zo ook het lezen van de berichtjes op Facebook, het stelt met gerust.
Mijn grootste spannings-moment komt nog als ik volgende week maandag op school kom en hoop dat alle leerlingen zonder kleerscheuren het oude jaar hebben overleefd, maar ook dat hun dierbaren nog helemaal in takt zijn. Dat is een week waarin ik iedere leerling een hand geven en kijk of ze compleet zijn. Dit jaar zal ik, als het nog goed is, de slinger met happy new year gaan ophangen in mijn lokaal.. tevens ga ik natuurlijk ook nog even het nummer van Abba draaien. zoals elk jaar..
Maar terug naar het voorgaande.. nadat ik de berichtjes van mijn dierbare vrienden, die de tocht naar Rotterdam en naar Capelle hebben gemaakt, binnen heb dat ze veilig over zijn, duik ik zo rond een uur of 3 in mijn bed... Voor deze oude dwaas is dat best een pittige, omdat ik eindelijk na maanden oefenen mijn ritme goed had en dus dat nu weer helemaal aan gort help. Een nieuw jaar met nieuwe uitdagingen.. ik denk dat ik hiermee bezig zal zijn tot aan de voorjaarsvakantie.
Ik rol mijn bed in, kijk nog naar een aflevering van Criminal minds, hoor nog de laatste restjes van de knallen, vraag me altijd wel af waarom ze altijd de zwaarste knallen bewaren tot het laatst.. met als gevolg dat je dus allemaal steeds rechtop in je bed zit omdat ze afgaan. Ik sluit mijn ogen en besef me dan dat ik geen wekker hoef te zetten ik hoef niks, ik mag niks ik doe gewoon..
Dan draai ik me om en val in een diepe gelukkige slaap.
Nu zijn er mensen die op nieuwjaarsdag een nieuwjaarsduik doen, die vroeg op staan om een wandeling te maken, die hun huis ineens gaan verven, die op bezoek gaan bij familie en noem maar op.. ik doe dat allemaal niet, ik koester me in mijn bed, met inmiddels twee heerlijke nieuwe bamboe kussens, met een topdek op mijn matras.. met als gevolg dat ik me de koning te rijk voel in mijn eigen slaapkamer in mijn bed.. het slaapt heerlijk en ligt heerlijk.. ik kan me niets anders voorstellen.
Het was dit keer een topscore ik was om half 4 mijn bed uit, ik heb wat door mijn kamer gelopen, heb een sober ontbijtje genomen, ben op de bank beland heb gekeken naar oudejaars mind fuck, wat een heerlijk programma, vooral de reacties van Broederliefde op de mindfuck, ik heb er van genoten.
Mijn moeder even gebeld, haar een gelukkig nieuwjaar gewenst.. al meende ik een beetje uit haar woorden te horen dat ze graag had gezien dat ik even was langsgekomen voor nieuwjaar....
okey het is te doen, 3 uur heen, nieuwjaars wens doen, 3 uur terug maar hoe dan ook, ik hou veel van mijn moeder, maar er zijn soms grenzen aan wat mogelijk is.
De rest van de dag heb ik wat rond gelummeld in huis, thee gedronken. wat restjes opgemaakt en vooral genoten van dat het een nieuw jaar is met weer tal van mogelijkheden en dat ik me wederom er met volle opgave in mag gooien..
Gekeken naar "Telkens weer"een programma over Willeke Alberti, altijd even leuk, zeker als je ziet hoe zon puinhoop ze heeft op haar zolder, veel vintage spullen ook. Daarna naar Het geheime dagboek van Hendrik Groen, wat is dat een mooie ontroerende serie, maar ook ik word er triest van, zo verdrietig soms, wat is het ouder zijn toch een straf, wat kan je je dan toch eenzaam voelen. Wat zijn er een dappere mensen bij die het lot onder ogen zien, maar ook hoe veel liefde er is waarin ze elkaar helpen, er voor elkaar zijn, De vriendschap tussen die twee mannen, de liefde tussen mensen, de zorg wat mooi, maar oh wat zit ik er soms bij te huilen omdat ik me dan afvraag hoe dat zal gaan als ik oud en versleten ben. Je zou toch maar een infarct krijgen en dan in je bed belanden en niet meer kunnen zeggen dat je niet meer wil, dat je euthanasie verklaring er ligt maar dat niemand dat heeft gevonden en dus moet je je tijd uitdienen. Gewoon omdat je niet meer kan zeggen dat je gewoon niet meer verder wil. Ik hoop zo dat als ik oud ben dat ik ook een Hendrik Groen heb die zich om mij bekommerd, of mag ook een Rita Groen zijn, maar die nog op me let en voor me zorgt.
De eerste uitdaging is al volbracht, de bundel is klaar. nog even wachten op de isbn nummer dan kan hij naar de drukker...
Maar 2018 ik heb er zin in, meer dan in 2017... alsof ik toen al wist dat het een zwaar jaar zou worden, vooral voor een aantal dierbare vrienden die hun man, of moeder hebben verloren.. het was heftig dat zeker.. en ook op persoonlijk vlak was toch vooral tot febr, op de werkvloer niet echt een geslaagde periode.. daarna ging het gelukkig wel beter, maar nu is 2017 afgesloten en staat alles open voor 2018 met een aardige uitdaging..maar daar later over.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten