BOOS..hij is BOOS!!!!!!!

Klop om mijn deur van het lokaal.. hij is boos. heel boos, hij is zo boos dat hij bijna niet uit zijn woorden komt.. laaiend is hij.. die K-- school en noem maar op..

Het eerst wat ik doe is vragen waarom hij boos is, ik ken hem inmiddels al heel wat jaren en weet dat ik soms dat moet vragen , soms moet ik het ook gewoon laten gaan.. maar nu dus niet, hij was te boos.

Ik kon er nu niet doorheen komen met mijn normale manier van handelen, en dus heb ik hem eerst naar buiten gestuurd, gezegd ga maar ff lopen en kom in de volgende pauze terug dan praten we even.

In de pauze komt hij .. hij is minder boos en dus kan ik met hem praten. ik vraag hem wat er nu precies is gebeurt.

Nu blijkt hij in de les te hebben gezeten met zijn telefoon, de regel op school is dat je geen telefoon in de les mag gebruiken, dus hij mag hem niet laten zien. Hij moest hem inleveren, dat wilde hij niet..

Het werd een heel gedoe, zijn telefoon is uiteindelijk via allerlei omwegen toch ingenomen , met veel gedoe en gescheld en hij moet hem de hele week op school inleveren bij de receptie.

Dat is niet leuk dat besef ik ook wel.

Ik benoem dit naar hem, daarna vraag ik hem of het terecht/ eerlijk is dat zijn telefoon is afgepakt.. natuurlijk is dat niet eerlijk en niet terecht. Dat begrijp ik ook wel in zijn beleving.

Ik stel hem de vraag als jij door het rode licht rijd en de politie houd jou aan, wat doe je dan, nou hij luisterde dan wel, en als hij nou, vraag ik hem, eens een hele grote mond zou hebben tegen deze agent, zo erg dat hij zelfs  losse handjes gaat krijgen, wat dan.. dan zou hij worden opgepakt etc.. hoe hij dat dan ziet, waarom hij dat dan niet doet.. Hij antwoord met de volgende opmerking, ja maar je mag niet door het rode licht rijden, dus het is eerlijk wat ze doen, maar het is balen dat ze mij betrappen. Dat klopt helemaal.

Dus zeg ik.. nu is jouw telefoon afgepakt.. en nu ben je hem een week kwijt, was het terecht dat je telefoon afgepakt is.. even twijfelt hij en dan zie ik hem beginnen te lachen.. nee dat is niet terecht dat hij boos is... het is terecht want hij deed iets wat niet mocht, afspraak is afspraak, zeker als ik hoor dat hij tig keer is gevraagd om dat ding weg te doen.

Hij voelt de zand onder zijn voeten verdwijnen. dan stel ik hem natuurlijk de vraag hoe hij het beter had kunnen doen zodat het niet uit de klauwen ging lopen. Ja meteen mijn telefoon geven, dat klopt en misschien erbij zeggen, meneer u hebt gelijk, ik had niet mijn telefoon moeten pakken, het spijt me.. gevolg zou kunnen zijn dat hij na de les zijn telefoon meteen zou krijgen.. 

Hij kijkt me aan, lacht, geeft me een hand en zegt dank u wel meneer, ik heb weer wat geleerd. Ik zal er aan denken.

Hij gaat, ik sta met een grijns van oor tot oor.. ik hou van mijn leerlingen en geniet elke dag weer van ze.. ze zijn prachtige mensen in de dop..

Wat is het een cadeautje als je les mag geven aan deze pubers.