Het is vaak gek, de wereld draait altijd om 2 tallen, al begint het er de laatste tijd op te lijken dat het toch ook begint door te dringen dat er ook veel singels zijn.
Natuurlijk is het singel zijn niet altijd een keuze, soms loopt het gewoon zo in het leven, soms is het zo dat je niet toevallig die gene tegenkomt waarbij je denkt daar blijf ik mijn hele leven bij en trouw aan. Soms is het gewoon zo dat het eigenlijk indirect een keuze is.
Als ik naar mijn leventje kijk, kan ik terug zien op een aantal relaties, sommigen korter dan de ander, waarin ik zelfs heb samengewoond. we hadden zelfs kippen aangeschaft voor elke ochtend een vers eitje en al na een week er achter kwam dat dit zeker niet voor mij weggelegd is, nooit meer alleen in je eigen bed, elke dag een vers ei en dan nog steeds zeggen wat gezellig he zo samen, en nooit meer naar huis kunnen omdat je even die ander zat bent.. Je bent 24/7 tot elkaar veroordeeld zo heb ik het ervaren. Misschien was dit ook wel jeugdige domheid dat ik niet in staat was om te zeggen ik doe mijn ding.. het was in ieder geval wel duidelijk voor mij dat ik het er Spaans benauwd van kreeg.
Toen ik na wat proefdraaien met diverse vriendjes, dacht de man van mijn leven tegen te komen, bleek het pad ook zijn weg te gaan. We hebben het samen goed gehad, maar door mijn baan in Alphen, ik woonde in Groningen en mijn vriendje bleef daar natuurlijk gewoon wonen, hij moest zijn studie nog afmaken, dus het was samen uitzoeken hoe we het beste het samen zouden kunnen redden, De oplossing was elk weekeinde bij elkaar zijn, dan in Groningen dan in Alphen. Terwijl we dat deden ontdekte ik wel dat dit niet mijn ding is.. ik voelde me nergens thuis, in mijn eigen huis niet omdat ik het idee had dat ik in een soort van hotel woonde, en niet in zijn huis/kamer omdat daar niets meer was wat voor mij iets betekende.
Nadat we 9 en een half jaar samen zijn geweest heb ik besloten om de relatie te stoppen, het werkte niet meer zoals het moest zijn het was niet meer Yes ik zie mijn lief maar het was afzien, het voelde als werk als ik bij hem of hij bij mij was, de ontspanning tussen ons was weg.. Daar kwam bij dat mijn toenmalige vriendje geen werk had dus we konden eigenlijk nooit erg veel. De sleur sloop erin en ik herkende mijzelf niet meer.. ik wilde reizen, ik wilde dingen ontdekken, ik wilde nog zoveel doen maar kon het niet omdat het niet ging.
De balans opmakend in de lange ritten naar Groningen bracht mij tot de conclusie om maar een punt te zetten achter dat wat er eigenlijk al niet meer was. Ik heb maanden in de auto hele gesprekken gevoerd, heel songteksten meegezongen met Ruth Jacott.. oa. het lied Onbereikbaar en noem maar op..
Nadat ik deze stap had gezet, de sprong in het diepe heb gewaagd, kan ik eigenlijk alleen maar zeggen dat het singel zijn wel heel erg lekker is. ik geniet ervan. Ik reis, ik geef mijn boeken uit, ik sport, er komen zoveel dingen op mijn pad waar ik van geniet. Daarnaast komen er ook heel veel leuke mensen in mijn leven.
Kortom na een aantal pogingen na mijn relatie van 9,5 jaar, moet ik zeggen ik ben inmiddels een bewust alleen gaander, met leuke en bijzondere mensen in mijn leven. De krenten uit de pap zeg maar. Het is een feestje voor mij het singel zijn, ik geniet bijzonder van alles wat op mijn pad komt en geloof inmiddels ook wel dat ik maar niet meer aan een relatie moet gaan beginnen.. ik vind mezelf eigenlijk veel leuker als ik alleen ben....
Natuurlijk is het singel zijn niet altijd een keuze, soms loopt het gewoon zo in het leven, soms is het zo dat je niet toevallig die gene tegenkomt waarbij je denkt daar blijf ik mijn hele leven bij en trouw aan. Soms is het gewoon zo dat het eigenlijk indirect een keuze is.
Als ik naar mijn leventje kijk, kan ik terug zien op een aantal relaties, sommigen korter dan de ander, waarin ik zelfs heb samengewoond. we hadden zelfs kippen aangeschaft voor elke ochtend een vers eitje en al na een week er achter kwam dat dit zeker niet voor mij weggelegd is, nooit meer alleen in je eigen bed, elke dag een vers ei en dan nog steeds zeggen wat gezellig he zo samen, en nooit meer naar huis kunnen omdat je even die ander zat bent.. Je bent 24/7 tot elkaar veroordeeld zo heb ik het ervaren. Misschien was dit ook wel jeugdige domheid dat ik niet in staat was om te zeggen ik doe mijn ding.. het was in ieder geval wel duidelijk voor mij dat ik het er Spaans benauwd van kreeg.
Toen ik na wat proefdraaien met diverse vriendjes, dacht de man van mijn leven tegen te komen, bleek het pad ook zijn weg te gaan. We hebben het samen goed gehad, maar door mijn baan in Alphen, ik woonde in Groningen en mijn vriendje bleef daar natuurlijk gewoon wonen, hij moest zijn studie nog afmaken, dus het was samen uitzoeken hoe we het beste het samen zouden kunnen redden, De oplossing was elk weekeinde bij elkaar zijn, dan in Groningen dan in Alphen. Terwijl we dat deden ontdekte ik wel dat dit niet mijn ding is.. ik voelde me nergens thuis, in mijn eigen huis niet omdat ik het idee had dat ik in een soort van hotel woonde, en niet in zijn huis/kamer omdat daar niets meer was wat voor mij iets betekende.
Nadat we 9 en een half jaar samen zijn geweest heb ik besloten om de relatie te stoppen, het werkte niet meer zoals het moest zijn het was niet meer Yes ik zie mijn lief maar het was afzien, het voelde als werk als ik bij hem of hij bij mij was, de ontspanning tussen ons was weg.. Daar kwam bij dat mijn toenmalige vriendje geen werk had dus we konden eigenlijk nooit erg veel. De sleur sloop erin en ik herkende mijzelf niet meer.. ik wilde reizen, ik wilde dingen ontdekken, ik wilde nog zoveel doen maar kon het niet omdat het niet ging.
De balans opmakend in de lange ritten naar Groningen bracht mij tot de conclusie om maar een punt te zetten achter dat wat er eigenlijk al niet meer was. Ik heb maanden in de auto hele gesprekken gevoerd, heel songteksten meegezongen met Ruth Jacott.. oa. het lied Onbereikbaar en noem maar op..
Nadat ik deze stap had gezet, de sprong in het diepe heb gewaagd, kan ik eigenlijk alleen maar zeggen dat het singel zijn wel heel erg lekker is. ik geniet ervan. Ik reis, ik geef mijn boeken uit, ik sport, er komen zoveel dingen op mijn pad waar ik van geniet. Daarnaast komen er ook heel veel leuke mensen in mijn leven.
Kortom na een aantal pogingen na mijn relatie van 9,5 jaar, moet ik zeggen ik ben inmiddels een bewust alleen gaander, met leuke en bijzondere mensen in mijn leven. De krenten uit de pap zeg maar. Het is een feestje voor mij het singel zijn, ik geniet bijzonder van alles wat op mijn pad komt en geloof inmiddels ook wel dat ik maar niet meer aan een relatie moet gaan beginnen.. ik vind mezelf eigenlijk veel leuker als ik alleen ben....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten