Na wederom een heerlijke dag werken en genieten van mijn leerlingen trok om 19.00 naar het altijd niet sprankelende Capelle ( okey wegens de uitbundige kerstverlichtingen in allerlei variaties op het thema veel kleur en vooral veel knipperen sprankelt Capelle meer dan ooit) om met vriend Frans naar de voorstelling van Pieter Derks te gaan. Bij aankomst bij vriend Frans heb ik mijn auto over twee vakken geparkeerd, omdat de vakken in Capelle altijd kleiner zijn dan de meeste vakken die ik ken en dus er voor zorgen dat ik wel groots moet parkeren met mijn kleine auto.
Terwijl ik bij Frans binnenkom zat Frans nog even te kijken naar de Wereld draait door, het ging over een documentaire over Steven Spielburg, erg interessant en boeiend dat wel. Nadat we dit hadden bekeken zijn we naar het centrum gereden voor de voorstelling. Onderweg verteld Frans mij dat het black Friday is in Capelle en dat de winkels extra open zijn, tevens dat er een rapper komt.. Brace.. ik legde later pas de link.. Capelle.. Black Friday en Brace.. hmmm kennelijk zaten ze erg met de B in hun maag dat ze dachten laten we het dan maar bij de B houden van Bovember of zo.
Maar goed zoals te verwachten viel was het tjokje druk, dus eindelijk had ik een plekje, maar helaas stond ik wat onhandig ervoor dus ik moest een paar keer in en uit steken voordat ik er in kon. Het was een plekje wat je van twee kanten kon benaderen, dus een soort van doorrij parkeerplek. Dus ik stond net goed, wilde vol gas achteruit en tot mijn stomme verbazing staat er een mevrouw half in de plek waar ik zo mijn best voor aan het doen was,.. Ik nog even doorrijden naar achteren in de hoop dat het kwartje zou vallen maar nee deze dame bleef gewoon zitten alsof het de gewoonste zaak van de wereld was, dus omdat we haast hadden heb ik maar opgeven en ben ik maar weg gereden uit deze plek maar kon het even niet laten om even mijn middelvinger op te steken. Ik geef toe ik ben er niet trots op maar het lucht wel op. Gelukkig konden we vrij snel een goede plek vinden, dus dat leed was geleden.
We konden in het theater meteen naar binnenlopen, dus dat was wel handig, het decor van Pieter zag er prachtig uit, mooi vorm gegeven, al heb ik me later na de voorstelling wel afgevraagd wat de functie van het decor was, wat was het doel en wat had het met de voorstelling te maken. Maar misschien is dat wel de regisseur in mij die zich afvraag waarom dit decor.
De voorstelling was aangenaam om te zien, een paar goede grappen ,maar ik vond het wat minder scherp dan de laatste voorstelling van hem die ik gezien heb. Ik heb wel een paar keer moeten lachen, vond het verhaal over de glutenvrije vrouw erg hilarisch, ook de twee liedjes de ene over dat hij zijn zoontje verteld over de harde werkelijkheid in de wereld, omdat ieder ander hem wel een sprookjes zal vertellen, het liedje dat hij heeft gezongen op prinsjesdag erg gaaf. Tevens ontroerend.
Het is geweldig om hem te zien spelen en zijn verhalen zijn goed. wel merkte ik dat ik voordurend werd afgeleid door dat zijn bloes wat te kort was dus telkens als hij zijn armen iets te hoog deed zag je zijn buik en de rand van zijn boxer.. en gelukkig zag ik dat bij hem ook het randje niet mooi strak zit maar dat het ook omgebogen is... Nu ik dit zo schrijf is dit stukje wel de recensie van het stuk..
Het is te kort en net niet vaak genoeg worden de dingen bloot gelegd waar het om gaat, en als het aan het licht komt is het omgebogen zodat het net niet raakt
recensie
Terwijl ik bij Frans binnenkom zat Frans nog even te kijken naar de Wereld draait door, het ging over een documentaire over Steven Spielburg, erg interessant en boeiend dat wel. Nadat we dit hadden bekeken zijn we naar het centrum gereden voor de voorstelling. Onderweg verteld Frans mij dat het black Friday is in Capelle en dat de winkels extra open zijn, tevens dat er een rapper komt.. Brace.. ik legde later pas de link.. Capelle.. Black Friday en Brace.. hmmm kennelijk zaten ze erg met de B in hun maag dat ze dachten laten we het dan maar bij de B houden van Bovember of zo.
Maar goed zoals te verwachten viel was het tjokje druk, dus eindelijk had ik een plekje, maar helaas stond ik wat onhandig ervoor dus ik moest een paar keer in en uit steken voordat ik er in kon. Het was een plekje wat je van twee kanten kon benaderen, dus een soort van doorrij parkeerplek. Dus ik stond net goed, wilde vol gas achteruit en tot mijn stomme verbazing staat er een mevrouw half in de plek waar ik zo mijn best voor aan het doen was,.. Ik nog even doorrijden naar achteren in de hoop dat het kwartje zou vallen maar nee deze dame bleef gewoon zitten alsof het de gewoonste zaak van de wereld was, dus omdat we haast hadden heb ik maar opgeven en ben ik maar weg gereden uit deze plek maar kon het even niet laten om even mijn middelvinger op te steken. Ik geef toe ik ben er niet trots op maar het lucht wel op. Gelukkig konden we vrij snel een goede plek vinden, dus dat leed was geleden.
We konden in het theater meteen naar binnenlopen, dus dat was wel handig, het decor van Pieter zag er prachtig uit, mooi vorm gegeven, al heb ik me later na de voorstelling wel afgevraagd wat de functie van het decor was, wat was het doel en wat had het met de voorstelling te maken. Maar misschien is dat wel de regisseur in mij die zich afvraag waarom dit decor.
De voorstelling was aangenaam om te zien, een paar goede grappen ,maar ik vond het wat minder scherp dan de laatste voorstelling van hem die ik gezien heb. Ik heb wel een paar keer moeten lachen, vond het verhaal over de glutenvrije vrouw erg hilarisch, ook de twee liedjes de ene over dat hij zijn zoontje verteld over de harde werkelijkheid in de wereld, omdat ieder ander hem wel een sprookjes zal vertellen, het liedje dat hij heeft gezongen op prinsjesdag erg gaaf. Tevens ontroerend.
Het is geweldig om hem te zien spelen en zijn verhalen zijn goed. wel merkte ik dat ik voordurend werd afgeleid door dat zijn bloes wat te kort was dus telkens als hij zijn armen iets te hoog deed zag je zijn buik en de rand van zijn boxer.. en gelukkig zag ik dat bij hem ook het randje niet mooi strak zit maar dat het ook omgebogen is... Nu ik dit zo schrijf is dit stukje wel de recensie van het stuk..
Het is te kort en net niet vaak genoeg worden de dingen bloot gelegd waar het om gaat, en als het aan het licht komt is het omgebogen zodat het net niet raakt
recensie
Derks' Spot is niet meer dan vriendelijk, vluchtig vermaak
Aan alles kun
je zien dat Pieter Derks een (zacht)aardige man is. Hij zal in
interviews nooit hard uithalen, op de flyer tekent hij een snorretje op
zijn eigen gezicht en in zijn programma's blijft hij netjes binnen de
lijntjes. Je weet zeker dat hij de plantjes van de buren water zal geven
als zij een weekje weg zijn, en hij zal nooit rommelen met zijn
belastingaangifte.
Deze harmonieuze man
maakt, zoals hij het zelf noemt, grapjes. Lieflijke speldenprikjes. Dat
is een paar programma's goed gegaan, omdat zijn mildheid je wel aan het
denken zette. In gedachten kon het publiek verder gaan waar Derks
ophield en dat leverde toch nog genoeg spanning op.
Die spanning is in Spot helemaal weg. De huiselijkheid, inclusief een obligaat liedje voor zijn pasgeboren zoon, druipt er aan alle kanten vanaf. De grapjes zijn er nog wel, en die leveren soms een glimlach op. Bijvoorbeeld over de nare arrogantie van verzekeraar Promovendum en de datingsite e-Matching, die zich op hoger opgeleiden richten. Ook zitten er wel wat mooie vleugjes ongemakkelijkheid in de terugkerende gesprekken met een Turkse snackbareigenaar. Maar meer dan wat vriendelijk en vooral vluchtig vermaak is Spot niet
Die spanning is in Spot helemaal weg. De huiselijkheid, inclusief een obligaat liedje voor zijn pasgeboren zoon, druipt er aan alle kanten vanaf. De grapjes zijn er nog wel, en die leveren soms een glimlach op. Bijvoorbeeld over de nare arrogantie van verzekeraar Promovendum en de datingsite e-Matching, die zich op hoger opgeleiden richten. Ook zitten er wel wat mooie vleugjes ongemakkelijkheid in de terugkerende gesprekken met een Turkse snackbareigenaar. Maar meer dan wat vriendelijk en vooral vluchtig vermaak is Spot niet
Een interessante cabaretier moet toch een onruststoker zijn
Halverwege zegt Derks dat
hij geen man wil worden die zijn woede heilig verklaart. Daar heeft hij
groot gelijk in, want dat leidt alleen maar tot zinloos gebeuk. Maar met
het slotlied, waarin hij zichzelf een man van de witte vlag noemt,
degradeert hij zichzelf tot een mak schaap. Als je je zo opstelt, maak
je het de nare elementen in de samenleving wel heel erg makkelijk. Een
interessante cabaretier moet toch een onruststoker zijn. We gaan niet
naar het theater voor een cabaretier die zichzelf in slaap heeft gesust.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten