Trainspotting 2

 

De eerste avond van de vakantie.. net op het randje besloot ik toch maar naar deze film te gaan. Deel 1 had ik hier ook gezien, maar wist er niet zo heel veel meer van af.. maar  wat was dit weer geweldig.. het accent van het iers. zo mooi, dan het spel van de spelers. De details, het verhaal, is een soort herhaling van deel 1, tenminste het plot maar wat een mooie film.. ik heb 2 uur lang ademloos zitten te kijken en te genieten in een bijna lege zaal.. Een  paar mensen van mijn leeftijd die ook zaten te genieten van een stukje verloren jeugd..

Heb natuurlijk meteen deel 1 besteld om nog een keer te zien.. en ik kan deze film echt aanraden..  

een must.

recensie van de film:

Regie: Danny Boyle | Cast: Ewan McGregor (Mark Renton), Ewan Bremner (Spud), John Lee Miller (Simon), Robert Carlyle (Begbie), Anjela Nedyalkova (Veronika), Shirley Henderson (Gail), Kelly McDonald (Diane), e.a. | Speelduur: 117 minuten | Jaar: 2017

Een leven, een baan, een carrière, een gezin en veel luxegoederen. Aan het begin van Danny Boyles grote doorbraak Trainspotting moest hoofdpersoon Mark Trenton er niet aan denken. Hij hing liever doelloos rond met zijn vrienden hoppend van het ene naar het andere heroïneshot. 'Rent Boy' besloot schoon schip te maken en ook al kwamen de treintjes op het behang van zijn slaapkamer in het ouderlijk huis op hem af: Trenton moest en zou afkicken. Maar zijn vrienden bleven een slechte invloed op de twintiger hebben, zelfs als hij een nieuwe start probeerde te maken in Londen, ver weg van de Schotse hoofdstad Edinburgh.

Doyles meesterwerk uit 1996 portretteerde en fileerde feilloos en genadeloos de subcultuur in 'Embra' waarin het eigen genot prevaleerde om zo de dagelijkse sores even te vergeten. Met als basis de roman van Irwin Welsh schetste hij echter ook de kracht van de vriendschap, zelfs al was deze grotendeels uit eigenbelang om een shot zeker te stellen. Wat Trainspotting zo krachtig maakt zijn de snelle montages, de ongepolijste toon die geen compromissen toestond en de pulserende soundtrack. In dat leven passen geen zekerheden of wetmatigheden.

Welsh schreef in 2002 een opvolger onder de titel Porno. Boyle gebruikte dit werk als leidraad voor een vervolg, maar was minder te spreken over de kwaliteit ervan. De filmmaker wilde bovendien wachten tot zijn acteurs, die veelal hun doorbraak aan Trainspotting te danken hebben, zichtbaar ouder geworden waren. Alle overlevende personages zijn dan ook weer vertegenwoordigd al is het in de huidige moderne tijd het individualisme dat de boventoon voert. Het is meer dan toen ieder voor zich en samenwerkingen worden pas opgezocht en vriendschappen opnieuw aangehaald als je er overduidelijk beter van kan worden. Op dat vlak is er dus weinig veranderd.