Vandaag werd mijn moeder 83 jaar , dus dat moest natuurlijk gevierd worden. Mijn moeder, het zit denk ik in de familie, houd er niet van. Ze vind het leuk als mijn broer en gezin en ik komen, maar daar is het dan ook wel klaar mee. We waardeert ze de kaarten, de telefoontjes, maar de bezoekjes, doe maar niet. ze heeft genoeg aan ons.
Elk jaar weer is het een opgave om te bedenken wat ik dat wijfie nu weer zal geven voor haar verjaardag, maar dat had ik al opgelost door haar met Moederdag een duur cadeau te geven zodat ik dit keer eigenlijk niets hoefde meenemen.
Dat gaat natuurlijk niet, als ik voor vrienden iets meeneem uit een andere land, waarvan een aantal erg blij er mee zijn, soms zijn er mensen die het niks vinden, of het onhandig vinden omdat ze het voor hun idee op een verkeerd moment krijgen, maar over het algemeen kan ik wel stellen dat mensen er blij mee zijn.
Dus met lege handen aankomen dat kan natuurlijk niet, dus ik moest iets verzinnen. Een tijdje geleden had ik al een foto gemaakt van bovenstaande tekst. Deze tekst heeft mijn moeder op een stukje karton geplakt en zo in het toilet geplakt, als grapje, dat mijn broer en ik, als we naar het toilet gaan, deze tekst altijd moeten lezen.. we kunnen er niet onderuit helaas, dus elke keer moesten we dit weer lezen.
Op een dag, niet zo heel lang geleden toen ik in Musselkanaal was, kwam ik op het idee om deze tekst maar eens op de foto te zetten, en deze tekst maar eens te gaan herschrijven, om in plaats moeder zoon neer te zetten.
Heb er zelf vreselijk veel lol om gehad, dus daarna bij de kringloop een prachtige lijst gekocht, en het geheel mooi ingepakt in keurig kerstpapier.. had helaas geen ander papier op voorraad.
Dus vandaag de lange oversteek naar het noorden des lands weer gemaakt, met gelukkig airco in de auto, het is dan misschien wel geen geweldige airco maar hij doet het en daar gaat het om. Het is tenslotte in ieder geval koeler in de auto dan zonder airco.
Bij aankomst eerst maar even de bloemen gegeven, daarna het cadeautje. met de opmerking dat ik dit speciaal voor haar gemaakt had. Mijn moeder pakt het uit en begint te lezen.... en ik zie gaande weg het verhaal haar een steeds bredere grijns op haar gezicht krijgen.. ze herkende de tekst.. geweldig gewoon. Ze heeft dezelfde humor als mij dus ze had dit zelf kunnen bedenken.
Heb meteen de opdracht gegeven dat ze deze tekst op haar deur van de wc moet plakken met lijst op ooghoogte zodat ze dat steeds kan lezen.
Mijn broer las het verhaal en die lag ook dubbel die herkende het ook, dus die kwam ook niet meer bij.
Kortom het was wederom een lange reis heen en terug maar om je moeder te zien stralen en lachen en te genieten van dat we er zijn is toch wel heel veel waard. Je zal toch maar 83 worden in goede gezondheid en nog goed ter been zonder rollator en zo midden in het leven staan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten