zondag 16 juli 2017

loslaten.. en opnieuw beginnen

Lastig als je een broek hebt die je al 7jaar  geleden gekocht hebt bij de Coolcat, en deze broek dus net zolang al  draagt, die lekker zit, je hebt er veel dingen mee doorstaan, zoals de periode waarin je afscheid moest nemen van je vader. De uiteindelijke definitieve afscheid. 
De vele reizen die ik heb gemaakt naar diverse steden en landen waarbij hij altijd aanwezig was.

De dagen in de zomer die begonnen met deze broek aan te trekken.. soms al aan het einde van den werkdag omdat hij zo vertrouwd is en lekker zit.. gewoon omdat het verbonden is met vele herinneringen... en dan..

Op en dag, trek je hem uit en je hoort een scheurend geluid.. je kijkt en ziet dat aan de achterkant de stof sleets is geworden en dus is het eigenlijk gewoon over.. gewoon klaar... maar toch, naaimachine gepakt en toch aan het naaien geslagen in de hoop dat het bij die ene scheur blijft en dan je hem mee kan nemen voor de volgende reizen..  dan bij een lotusklus op een late avond, waarbij je aan het einde van de avond ontdekt dat er zomaar spontaan een scheur is ontstaan in een broekspijp.. die nog wel te maken is maar toch.. je weet het eind is zoek. het is nu eigenlijk echt over en sluiten.. maar toch.. ergens knaagt er nog iets van zal ik toch proberen om...

Dan kijk ik mijn woonkamer rond, zie het bakje staan waarin mijn teddybeertje van toen ik zes was staat, ik zie het bakje met mijn asbakje die ik altijd mee had toen ik rookte, met daarin de laatste peuk na 25 jaar te hebben gerookt, ik zie de spatel in een bakje staan die ik heb gebruikt om mijn hele huis behangvrij te maken, waarmee ik gezwoegd heb, nadat mijn relatie van 10 jaar voorbij was.. ik zie in mijn studeerkamer de klok staan die ik net zo oud is als ik ben.. incluis de vreselijke koperen hondenbeeldjes.. Het potje met mijn haar van de eerste knipbeurt.. kortom in die huis zijn genoeg herinneringen die mee zijn gegaan en waar ik nog steeds naar terug kijk, van hoogte punten in mijn leven.. zo ook de tweerijer van mijn vader.. er zijn genoeg herinneringen.

Dus ik besluit dat het tijd is om deze broek, niet in te lijsten maar om hem weg te doen.. gewoon de prullenbak in.. en een andere broek zover te krijgen dat hij mijn lievelingsbroek gaat worden die ik dan weer tot in den treure ga dragen om me er weer mee verbonden te voelen. 

Inmiddels is er wel een broek gevonden en gekocht via Alie Express alleen die mensen kennen de kleur zwart niet echt goed, het is een soort van grijsgroenbruininge kleur..  maar het is wel het model wat ik zoek en wat lekker zit. dus ik moet nog even bedenken hoe ik hem zwart kan krijgen.. de dylonverf werkte in ieder geval niet echt.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten