verhuizing

 

Het is zover, na jaren tobben, en jaren denken wat ze nu wil, heeft ze de knoop doorgehakt. Eindelijk kan ze het huis waar ze jaren woont, en met mijn vader samen heeft geleefd verlaten. Ze is er aan toe, zoals ze het zelf zegt. Ze is 80 en weet ook dat op een dag ze niet meer kan autorijden. Het dorp waar ze nu woont, is een prachtige rustige omgeving maar ik geloof er niet in dat ze daar gelukkig is als ze niet meer kan auto rijden, en die dag gaat ooit komen. Ze is nu mobiel, maar als ze niet meer kan autorijden dan zit ze, dan heeft ze de plaatselijke buurtsuper, de kerk, en twee buurvrouwen wat haar uitjes zullen zijn, daar moet ze het dan mee doen. In het drop Mussel rijden namelijk geen bussen en ook geen buurtbus, dus je bent voor alles afhankelijk van anderen, dat is nu juist iets wat mijn moeder niet kan en wil. Dat afhankelijk zijn. Dus ze heeft eerst enorm lopen twijfelen tussen Musselkanaal, Stadskanaal en Klazinaveen. Logische gedachten, maar toch, Stadskanaal viel voor mij al af, omdat ik naar mijn idee ze daar het niet leuk zou hebben, ze kent daar niemand. Klazinaveen is een leuk dorp, waar ze opgegroeid is in haar jeugd, mijn vader heeft leren kennen en daar wonen de tantes, maar ja die zijn ook al dik in de 80 dus hoe lang ze daar plezier van zal hebben is de vraag natuurlijk, dan zit ze weer in haar eentje, en het dunt natuurlijk behoorlijk uit haar omgeving. Mijn idee was steeds dat ze beter in Musselkanaal kon gaan wonen, ze kan daar binnendoor naar de Soos met het spel bingo, waar sjoelen is, waar ze naar de bieb kan, zonder dat ze naar buiten hoeft,  tevens zit tegenover daar waar ze kan wonen een bushalte voor het geval ze inderdaad niet meer kan autorijden. Ze zit vlak bij de winkels, dus ideaal volgens mij . Kortom na een jaar lang tobben, en overwegen en bedenken is ze er uit, ze wil verhuizen. Ze had het nog niet gedacht of ineens kreeg ze een woning aan geboden, in het complex wat ze zag zitten, tegens kan ze inderdaad daar binnendoor naar de soos, ze kan er koffie drinken , en ze ziet het zitten. Kortom na een tweetal spannende weken of ze wel of niet zou gaan, heb ik me er niet mee bemoeid, alleen wel gezegd dat ze moet beseffen dat het haar keus is en dat ze zelf eerst moet kijken of ze het wat vind het huis. Nou de kogel is door de kerk, ze gaat verhuizen naar deze flat, omdat ze een leuk uitzicht over het plein waar de markt is, waar ze kan kijken naar de dingen die er gebeuren ze gaat dus. Natuurlijk zal het lastig zijn en zal ze moeten wennen, maar goed het is niet anders en ik denk dat ze het gaat redden en gaat genieten, dat kan haast niet anders volgens mij. Zoals ze zelf al zei, ik ga het paleis met gouden muren verlaten, en dat vind ik mooi. Ik heb er alle vertrouwen in en ik vind haar zo dapper en ben zo trots op haar. Natuurlijk zullen het voor mij en mijn broer roerige tijden worden  ik zal weer veel op en neer moeten reizen, en hoop een paar dagen vrij te kunnen krijgen maar we zullen zien het is voor een goed doel, en wat is er nu mooier dan samen met je broer voor je moeder een verleden af te sluiten, ook voor ons, en om samen naar het nieuwe huis te gaan. Kortom ik zou zeggen kom maar op, wij zijn er klaar voor.. heerlijk