en zo vergat ik jouw naam
gevangen in de droom
van de dag
zag ik je staan
in de verte
langzaam verdween je
zomaar uit mijn leven
de weg die ik ooit
ook zal moeten gaan
ik keek je na
volgde je blik
in het niets
toen heb ik je ogen gesloten
je mond gekust
je toegedekt
daarna heb ik ze laten komen
de mensen die alles weten
die zeggen hoe het moet
terwijl ik heel teder
jou nog even aanraakte
gingen zij hun gang
om jou van me af te nemen
je klaar te maken
voor de laatste gang
die je zal gaan
ik vergat jouw naam
omdat ik niet meer jou herkende
die je was geweest
je was ineens
die ander
die je voor ik je kende
was
Geen opmerkingen:
Een reactie posten