Heel vroeg, maar net niet te vroeg uit het bed, vandaag worden we door onze transfer opgehaald om 20 over 9, zodat hij ons naar het vliegveld kan brengen, wij vliegen rond 12.50 dus tijd genoeg, en die 3 uur en 45 minuten slaat voor ons gevoel nergens op maar ja dit is Rome en kennelijk doet men dat dan zo. Omdat we na het ontbijt altijd terug gaan naar onze kamer waar we dan nog even naar het toilet kunnen, de laatste dingen kunnen doen voor we de straat opgaan, hadden we dit ook maar weer gepland, alleen stonden we vroeger op dan anders. Snel onder de douche, want stinkend in het vliegtuig is natuurlijk geen optie, nog snel even onze laatste ontbijt halen en op eten in ons lunchcafe, waarvan hier boven de ingang. Na het ontbijt naar onze kamer om op ons gemakt nog even op het toilet te kunnen zitten en te genieten. totdat ik net lekker zit, er op de deur geklopt wordt door Susan, "De taxi is beneden en of we snel kunnen komen!!" Ze was gebeld door de receptie. kortom snel van het toilet, met nog half volle darmen, snel de laatste dingen ingepakt, check dubbel check van de kamer en gaan, de sleutel van de kluis afgeven, de borg ophalen, en dan nog even uitchecken, wat in rome niet veel voorstelt, het is dag zeggen en gaan. Natuurlijk had ik wat geld achter gelaten voor het meisje dat de kamer schoonmaakt. En naar beneden met de lift, de straat op waar al een ongeduldige italiaan staat te gebaren dat we moeten opschieten. In mijn beste engels zei ik nog dat hij wel heel vroeg was, kortom de sfeer was getekend en die is onderweg er niet beter op geworden, de man heeft de hele weg niets meer gezegd en ons niet aangekeken.. Kortom het was een succes die opmerking. Op het vliegveld is het ook erg onvriendelijk, men is bereid om wat te zeggen maar niet om echt te helpen. Dus na wat gedoe met de incheck, daarna in de korte rij, dat is een voordeel als je vroeg bent, voor je bagage af te geven, je kan heel snel in de rij staan en bent zo door alles heen, de douane moesten we nog even zoeken, maar ook op de vraag aan keurige dames in het groen, van de vluchthaven leverde een verveelde blik op en er werd vaag gewezen met een vinger.. kortom het nivo van vriendelijkheid is kennelijk om half 10 iets te veel gevraagd. We hebben het gered, zonder gedoe door de douane, wel moest de haarklip van Susan eruit wegens metaal, haar zo zorgvuldig opgestoken haar stortte meteen in en is in de loop van de dag nooit meer goed gekomen, maar dat mocht de pret niet drukken. Daarna dwalen door de koopstraat, laten we zeggen het leek wel het winkelcentrum van een heel klein dorp waar de plaatselijke super blij mee is maar waar de echte mensen toch niet echt van kunnen opbloeien, en geloof me ik ken dat soort dorpen heel goed. Ben er opgegroeid tenslotte. Veel eettenten maar de vriendelijkheid is hier ook ver te zoeken. We kochten nog wat dingen, Susan chocolade voor thuis, daar heb ik nog een leuk setje olie gekocht voor het geval dat. Daarna gingen we heerlijk ontbijten in luxe stoelen dachten we, we bestelden een flesje water, een kop thee, en de inmiddels zo beruchte croissant, Het personeel is verveeld, je wilt wat kopen en men wijst eerst naar een andere kassa, waar je dus rustig staat te wachten totdat de bediende zin heeft wat te doen, of misschien was het gewoon voor heel veel mensen een bad hair day en daardoor de sfeer en hulpvaardigheid niet erg groot. Kortom ik heb me lopen ergeren als een echte nederlander er was inderdaad heel veel Dolca vita daar. alleen het echte genieten bleef nogal achter. Terwijl we ons heerlijk in luxe stoelen neer zetten om daar heerlijk te eten en te genieten van ons met moeite verkregen ontbijtje twee, werden we door een onvriendelijke dame meteen de les gelezen dat we daar niet mochten zitten, dat was voor gasten.. volgens mij zijn wij dat ook, nee we moesten staan aan een staantafel,... dat was echt teveel van het goede, na een dag met tot bloedens toe afgesleten voeten ook nog staan te ontbijten dat ging te ver voor ons. Wij dus met de hele mikmak naar een nabij gelegen bankje waar we zijn gaan zitten. Ik had zo de pest in dat ik mijn kopje en bordje, gewoon daar heb laten staan, en bedacht me red je er maar mee, ik ben er klaar mee. Heerlijk dat je dat kunt denken dan. Daarna zijn we in een luxe restaurant gaan zitten met uitzicht op het vliegveld, heerlijk bij het raam, lekker alsnog een salade genomen als afsluiting, wat fotos van eten gemaakt, omdat het zo mooi gepresenteerd word voor vriend Ayaz, omdat hij zo graag en goed kan koken en kok is. Ik dacht leuke voorbeelden hoe het ook kan. Na het langzaam afdieselen konden we in het vliegtuig, en ging de reis terug heerlijk. We vlogen kennelijk heel snel omdat we niet 2,30 minuten er over deden maar 2 uur we zijn veel tijd ingelopen en het was heerlijk. Thuis te zijn in Nederland, eerst nog ff toilet, nog even de haan op de loopbaan gedaan, de nodige smsjes naar moeders toe dat ik er weer ben. Even laten weten op Facebook dat ik weer thuis ben. Bagage halen, afscheid nemen van Susan die ik naar het treinstation heb gebracht waar ze moest zijn, en zij ook mazzel ze kon ook meteen weg. Met de interliner naar huis, heerlijk is het toch om thuis te komen. Alles meteen uitgepakt, de spullen meteen in de was, was draaien, daarna boodschappen doen en dat is als man alleen toch wel ff lastig als je moe thuis komt om dit nog te doen maar het hoort er bij. Om eerlijk te zijn dit momentje van zelfzorg is even lastig na een reis, maar het weegt niet op tegen de vele voordelen van het alleen zijn met goede vrienden om je heen die meeleven. kortom
Rome kan van het lijstje, maar kan zeker op het lijstje van nog een keer heen omdat er nog zoveel is dat er te zien is heerlijk
Geen opmerkingen:
Een reactie posten