Dag drie was een wat moeilijk op gang te komen dag, ik weet niet waar het aan lag maar waarschijnlijk hadden we de benen nog vol van de dag ervoor. Wel is het grappig dat ik in mijn hotelkamer lag te wachten totdat Susan een teken gaf dat ze klaar was, ik gooide om iets voor half 9 mijn deur altijd open en ging dan op mijn bed liggen wat te stoeien met de foto's etc. Dit keer was ik er zo in verdiept dat ik de tijd vergat, en Susan bleek later te wachten op mijn app dat ik klaar was. Hierop maakte ik de opmerking, wat grappig dat je dan niet bedenkt dat je zelf ook kan bellen of appen.. Mijn moeder heeft dat namelijk ook, die zegt dan jij belt ook niet vaak, waarop ik dan het antwoord geef dat zij ook kan bellen. Maar op de een of andere manier kan dat er bij sommige mensen niet in. Ik moet bekennen uit mijn tijd dat ik nog als muurbloempje fungeerde en smachtend bij de telefoon zat te wachten totdat de grote liefde van dat moment zou bellen, ik inmiddels allang ben ontgroeit, ik wacht niet meer op telefoontjes, sterker nog ik ontdek het vaak te laat, omdat mijn telefoon standaard op zacht staat, en ik dus gewoon zelf wil bepalen of ik wel of niet gestoord wil worden. Ik geef toe dat toen mijn vader bezig was met zijn laatste maanden dat mijn telefoon 24 uur hard stond, maakte niet uit waar ik was. Maar goed ik dwaal af.
Na een moeizame start, een ontbijt in ons cafe, gingen we onderweg naar de op en off bus die we nog tot 12 uur hadden, we dachten slim te zijn om de bus nog te nemen voor het laatste stukje en dan uit te stappen bij het Vaticaan, die we voor de maandag hadden gepland. Helaas waren we weer eens vergeten om te lezen, en stonden we dus weer een half uur te wachten op een bus die niet komt omdat hij daar dus niet stopt. Nadat we even goed hadden gekeken, bleek dat de bus inderdaad net om de hoek te stoppen, maar ja we waren dus inmiddels alweer 2 bussen verder in de tijd. Met mijn app vonden we de juiste hoek en plek en dus konden we mee. De rit door rome is prachtig, dat klopt maar toch, het kost veel tijd, en we hebben uiteindelijk een deel van de route 3 keer gedaan. Gevolg, we moesten eerst eten en daarna zouden we afdwalen naar de Sint Pieter om deze te bezichtigen en te beklimmen, om daarna de tocht door het Vaticaan te maken en te kijken naar de sixtijnse kapel. Hoe dom kun je denken soms. We zochten een leuk tentje uit voor een heerlijk broodje, waar bij de bestelling een lief lachende obertje steeds uitlegde dat dingen er niet waren, het luxe broodje met kaas, omelet met aubergine veranderde ineens in een broodje kaas, het broodje voor Susan met kip bleek een kipschnitsel te zijn, kortom hoe lief de ober ook lachte en keek, het eten was vreselijk, maar we hebben vreselijk gelachen. Na het eten, wederom op zoek naar een toilet en naar de ingang van de Sint pieter, helaas blijken overal poortjes te staan, en ik had in mijn rugzak mijn mes vork en lepel zakmes, dus ja dat is lastig. We waren echt niet helder, omdat we dus besloten dat het niet kon, dus dan maar zoeken waar we moesten zijn voor de rondleiding door het Vaticaan, Helaas voor mij was de ontmoetingsplek vlak naast een ijssalon, met zulke enorme mooie prachtige ijsvormen dat ik me niet heb ingehouden en een heerlijk ijsje heb gekocht, en hij was lekker heerlijk.. ik heb er van genoten. Na een half uurtje te hebben gewacht konden we met de gids het museum in, en dat was heerlijk en genieten. maar daar vertel ik meer over morgen, anders is het zon verhaal en duurt het alleen maar lang, hieronder nog wat foto's van de derde dag, incluis het eten in de pizzaria wat weer heerlijk was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten