The family stone/Three (film)

Tja ik moet zeggen ik heb vreselijk zitten twijfelen of ik zo begin mei wel deze film moest gaan zitten kijken, mede omdat het al heel snel duidelijk is dat het een kerstfilm is.. maar ach wat maakt het uit, als je dagen over hebt, omdat het lijf nog niet wil wat ik wil, is het handig om je achterstallige cultuurbezigheden eens goed op te pakken en eens in alle rust en kalmte te kijken naar  films die al liggen te verstoffen onder je bed, omdat je er gewoon geen tijd voor hebt. ( even voor de duidelijkheid, ik koop heel vaak bij de kringloop hele oude dvd's en die doe ik in een grote curverbak onder het bed voor het geval dat, en dat geval dat is dus oa nu..) . Dus ik ben op de bank gaan zitten en ben begonnen met kijken en ik moet zeggen de film raakt me, in het begin is het even wennen, de kerstboom en de kerstmuziekjes, maar ja voor mij is het ook niet vreemd om in de zomer kerstkaarten te maken dus ach wat maakt het dan uit om een kerstfilm te zien. Het mooie van deze film vind ik wel dat ik zoveel herkenning heb hierop, zeker het gevoel van de laatste kerst met iemand en daarna, aan het einde van de film zie je dat de moeder inderdaad is overleden en dat de kerstboom er staat met alle kerstdingen van de familie... en het gezin is samen en men mist haar.. zo herkenbaar en dat denk ik voor velen zal dat herkenbaar zijn.... Bij het beeld op de kerstboom moes ik meteen denken aan het lied dat ik ooit via via heb gehoord om te draaien op een herdenkingsdienst van een overleden collega, The Famliy tree van Venic Zon mooi lied, ik zou de link volgen, en het lied heeft toen zoveel op mij gemaakt, omdat hij zo echt is.. over dat de family doorgaat hoe dan ook, de boom zal blijven groeien.. zo mooi, en zo ontroerend.. het raakte me meer dan ooit omdat het een lied is dat alles zegt over het leven en de band met je familie.. en zo kom je via een komedie met kerst op een heel ander onderwerp het verliezen van een dierbare en dan het lied wat erbij kan worden gedraaid... zo intens en mooi.. maar toch de film is kerst en met een kerst gevoel en ja ik heb zitten te janken aan het einde.. blijf kennelijk toch een sentimentele gevoelige man..

recensie van The family stone:

Acteur/Actrice	Personage
Claire Danes	Julie Morton
Diane Keaton	Sybil Stone
Rachel McAdams	Amy Stone
Dermot Mulroney	Everett Stone
Craig T. Nelson	Kelly Stone
Sarah Jessica Parker	Meredith Morton
Luke Wilson	Ben Stone
Ty Giordano	Thad Stone
Brian White	Patrick Thomas
Elizabeth Reaser	Sussanah Stone Trousdale

Geregisseerd door	Thomas Bezucha
Productie	Michael London
Speelduur	103 minuten
Bioscoop-release	04/01/2006
Verdeler	20th Century Fox

Het zijn niet altijd geslaagde experimenten, die Amerikaanse ?dramedies?. Langs de ene kant willen de makers het publiek aan het lachen brengen, langs de andere kant moet het verhaal ook wat menselijke waarden en tragiek bevatten. Pathos, noemen ze zoiets, en tot nader order waren de oude Grieken daar beter in dan de moderne Amerikanen. Vorig jaar bevond ?The Upside Of Anger? zich aan de goede kant van de lijn, Cameron Crowe sprong met ?Elizabethtown? met de hakken over de sloot, deze Thomas Bezucha blijft onder het gemiddelde dribbelen met ?The Family Stone?.



De opbouw is klassiek en rechtlijnig. De familie Stone komt elk jaar samen met Kerstmis, en dit jaar wordt de familiebijeenkomst uitgebreid met Meredith (Sarah Jessica Parker), de ietwat stijfburgerlijke vriendin van zoon Everett (Dermot Mulroney). En stijfburgerlijk is een kwaliteit die niet echt past in het grote Stone-nest : ma Sybil (Diane Keaton) en pa Kelly (Craig T. Nelson) kozen steeds voor vrije opvoeding. Zo zien ze er geen graten in dat hun gehandicapte zoon Thad homo is en een kind wil adopteren met zijn zwarte partner. Iets dat wel op onbegrip stuit bij Meredith. Het arme carrièremeisje voelt zich dan ook snel een vreemde eend in de kerstbijt. Ook al probeert Everett de kelk in het midden te houden, hij kan niet verhinderen dat de relatie tussen zijn familie en zijn verloofde zo erg wordt dat Meredith er zowaar haar zus, die iets normalere Julie (Claire Danes), bijhaalt om haar mentaal te ondersteunen. De situatie wordt er echter niet eenvoudiger op wanneer Julie wel in de smaak valt bij de Stones en iedereen haar wil koppelen aan Everett...

"The Family Stone” gaat meermaals kopje onder door een te grote hoeveelheid personages en ‘belangrijke statements’. Het strekt scenarist/regisseur Thomas Bezucha tot eer dat hij de goedkope toilethumor uit de categorie “Meet The Fockers” links laat liggen, maar zijn film is en blijft voorgekauwde kost, hoe goed hij ook probeert om mensen van vlees en bloed neer te zetten. De gevarieerde cast maakt gelukkig veel goed : sommigen spelen rollen die ze intussen wel met hun ogen dicht kunnen vertolken (Diane Keaton als matriarch, Dermot Mulroney als romanticus, Luke Wilson als flierefluiter), andere ogen dan weer fris (Rachel McAdams als opstandige tienerdochter is mijlenver verwijderd van haar rol als slachtoffer in “Red Eye”- En ook Craig T. Nelson hadden we al een lange tijd niet meer op het witte doek gezien. Claire Danes (die pas in de tweede helft haar opwachting maakt) loopt er dan weer wat voor spek en bonen bij.“

"The Family Stone” lijkt een prent die zowat iedereen die geen poster van Jean-Claude Van Damme op het toilet heeft hangen zou moeten aanspreken : de rijpere bioscoopganger met een heimwee naar de brave filmpjes van vroeger, jonge meisjes die zich laten verleiden door de romantische invalshoek, koppeltjes op zoek naar een weinig diepgravende familiekomedie waar ze vanop de achterste rij af en toe een glimp willen van meepikken. Succes aan allen gewenst, wij lopen alvast niet warm voor deze dertiende uit het dozijn van de grauwe middelmaat.