Bonnefantenmuseum

Als verjaardagskadootje kreeg ik van vriendin Kitty een dagje uit ( met de trein)  naar keuze.. Aangezien ik al heel veel over het Bonnefantenmuseum had gehoord maar nog nooit was geweest, maar ik had gelezen over de bijzonder vormgeving van het gebouw, was dat het eerste wat in mij opkwam om te gaan willen kijken. Naar Maastricht en dan naar het museum met zijn bijzondere bouw en zijn bijzondere tentoonstellingen... ik had er zin in toen ik dit voorstel deed aan Kitty en ook toen we het nog verder besproken.. Vandaag ging het dan gebeuren. om stipt 6.45 ging mijn wekker en het eerste wat ik echt letterlijk heb gedaan is mezelf voor mijn kop slaan, want wie verzint het om op een vrije dag om 6.45 op te staan om met de trein naar Maastricht te gaan, maar goed na wat heftig mezelf moet in te spreken en daarna mezelf maar eens extra goed aan te pakken ben ik het bed uit gestrompeld met de gedachte ooit kom er weer een moment dat je langer kan blijven liggen.. en dat komt goed, maak je geen zorgen.. Na deze plechtige belofte aan mezelf en deze uitvoering was het dan zover.. ik kon gaan. Mezelf wat warmer aangekleed dan in de Keukenhof, ik moet zeggen ervaring leert veel, en dus ik de deur uit waar ik vriendin Kitty zou opwachten bij de rotonde.. tot mijn grote verbazing stond vriendin Kitty al voor mijn deur, na ook een nacht van veel waken en erg vroeg opstaan.. ze spande de kroon met haar half 6.. ik heb daar diepe bewondering voor.. Maar goed wij dus samen op weg naar het station om daar de auto te parkeren en om daarna door te gaan naar de trein. Dit ging helemaal van het leien dakje... het nadeel van met de trein te reizen is dat je dus altijd in Utrecht een half uur moet wachten  bij welke overstap ook, dit is zo vlekkeloos geregeld door de NS voor de middenstand daar, dus nadat we beiden tot de conclusie waren gekomen dat we toch wel trek hadden, ondanks een goed ontbijt, zijn we maar een broodje gaan halen.. eé'n van de vele broodjes die we deze dag toch hebben gegeten, want vroeg op en weinig of slecht slapen heeft een natuurlijk effect op het idee dat je moet eten en dat wil je dan ook. Daarna in de trein naar Maastricht, en het was een mooie reis, natuurlijk hebben we weer uren zitten te kletsen, en lekker naar buiten te kijken en de eerste veulen te zien in de wei.. dus nu is het echt lente.. Bij aankomst bij het station in Maastricht, zijn we meteen door gelopen naar het museum, mede omdat we iets hadden van we willen dat zien en ook het museum, toch bij aankomst bleek de architectuur van het gebouw behoorlijk tegenvallen, en begreep ik niet de ophef over dit gebouw. Het Groninger museum is tig keer mooier van architectuur en ontwerp en ligging dat dit gebouw. Gelukkig konden we met onze museum jaar kaart er lekker goedkoop in en zijn we met de lift naar de tweede verdieping gegaan waar een tentoonstelling is van schilders uit Rusland, wat een bijzondere tentoonstelling schijnt te zijn. Bij het uitstappen van de lift stonden we meteen midden in de hal met allemaal posters en geen enkele schilderij, waarop ik nog zo even tegen Kitty zeg, als dit het is is het wel een hele vroege rit naar een museum wat wat tegenvalt en als dan de expo ook nog tegen valt is het wel heel zuur. Gelukkig kwamen we er na een tijdje achter dat we dus in een soort van hal stonden met deuren naar de expositie en daar zijn we uiteindelijk beland. Het bijzondere is dat je daar loopt en het is genieten van de schilderkunst die je ziet. Zeker het wat minder serieuze werk en meer de gekleurde doeken . Het bijzondere was, dat we werden aangesproken op het gebruik, per ongeluk, van de flits, en dat ging op zon vriendelijke manier dat je je gewoon niet meteen als een soort van kind terecht voelt gewezen... en dat is mooi, daar kunnen de suposten in het westen nog wel wat van leren. Nadat we lang hebben genoten van de tentoonstelling uit Rusland kwamen we in de zilveren toren terecht, en ik moet zeggen de expositie die er staat is prachtig, hieronder wat foto's maar wat ik wel heel bijzonder vind dat ze zon hele grote gedeelte hebben waar ze dus alleen maar dit ding hebben staan met een streepjes behang. Het was wel erg grappig op het moment dat ik een foto wil maken zegt Kitty, hey je moet even je vinger voor de lens weghalen, waarop ik haar aankijk en zo met mijn ogen naar beneden wijs waar een man op zijn hurken zit met een kaal hoofd die precies in mijn beeld valt.. Lachen natuurlijk, Nadat we dit allemaal hadden bekeken en hadden bewonderd zijn we nog even door de eigen collectie gegaan, maar het was vooral veel beelden  uit kerken, en veel Maastrichts zilver, waar ik echt niets van begrijp.. dus dat was snel klaar. Na een wandeling langs de Maas, zijn we nog even naar het centrum geweest, want het is tenslotte koopzondag, en dus dat moest ook eens geproefd worden in Maastricht maar dat viel tegen. De rustige terrasjes aan het Vrijthof werden helaas overstemd door een soort van kermis met veel gillende meiden in apparaten die ik nog niet in mijn stoutste dromen zal betreden, terwijl ik toch wel wat gewend ben.. maar deze dus even niet.. hebben we besloten om lekker naar huis te gaan rond 16.00 uur om zo met de trein, nog na genietend van toch wel een heerlijke dag met elkaar, zoals altijd, om half 7 weer in Alphen te zijn. heerlijk is dat toch.. en ik moet zeggen dit was wederom een heerlijk verjaardagskado... dank je wel Kitty hiervoor.