Ach soms lees je iets in de krant, en dat maakt dan indruk. Zoals van de week in de metro dat er een heel verhaal stond over het hondje van de politie, een filmpje op facebook, een stukje in de krant en iedereen smelt.
Een aantal leerlingen die bij mij kwamen met hun verhalen. Zo dierbaar en mooi, soms kleine berichtjes die je toch meer raken dan je soms verwacht.
Daarnaast is het mooi als je een leerling die diep in de put zit, hoort zeggen dat ze heel blij word van mij, dat ze een eenhoorn in haar buik heeft, terwijl de meesten haar eenhoorn dood maken. Okey we kunnen twijfelen over dit maar toch ik vind het een compliment.
Vandaag ook een jongen bij mij die zijn moeder 3 jaar geleden heeft verloren aan kanker, dit zit hem nog steeds hoog. Hij zit nog zo vast in het verwerken van zijn emoties dat hij niet normaal kan reageren al iemand het woord kanker zegt, als het vaak gezegd word gaat hij uitflippen en is boos. Hij heeft zijn circel van rouw nog niet goed doorleeft valt me op en dus ga ik hem daar mee helpen om te kijken hoe hij dat laatste stukje ook een plek kan geven. Het mooie van mijn werk is wel dit stukje wat ik doe.. ik geniet.
Daarbij een andere jongen, die heel veel instanties heeft gehad, waar hij veel heeft gepraat... tot mijn grote verbazing kom ik erachter, tijdens het eerste gesprek, dat hij zelf niets hoefde te doen, hij luisterde zei ja en amen.. en het was klaar.. Dus ik was meteen van de stelling.. Ik hoef niets te doen hoor, jij moet aan het werk met jouw te dragen kruis.. dus ik wil je helpen maar jij moet het doen. Dit deed hem wel even schrikken.. hij was van slag... hij kreeg een diepe denkrimpel boven zijn neus.. en hij keek me aan. en was verbaasd dat ik dat zei. Daarnaast zei ik tegen hem, het is nu genoeg geweest met jouw slachtofferrol.. je gaat er nu uit stappen en je schouders er onder zetten. Nu is het tijd om te gaan winnen... Pats weer stil.... Kortom het was voor hem een zeer confronterend gesprek, met zijn neus op de feiten gedrukt... en .. ja hoor de tweede keer kwam hij stralend binnen, hij begreep waar ik heen wilde en hij ging er voor.. ik geef hem namelijk wel de ruimte maar hij krijgt de verantwoordelijkheid.
Zo zijn er veel dingen die me deze week hebben geraakt, de leerlingen die zomaar leuke dingen doen, de roos en lolly op valentijn, de twee collega's die vandaag even speciaal bij mij naar binnen kwamen en me een dikke knuffel gaven en me feliciteerden..
Voor bepaalde insiders weten waarom dat is. een bijzonder mailtje vandaag wat meteen een stuk rust geeft en ook ineens de wereld, die al steeds leuker werd, nu extra leuk maakt..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten