Wat is het heerlijk als je eerst twee dagen van jezelf mag uitslapen en dat je daarna weet dat je de reis gaat maken waar je al heel lang over nadenkt, die je graag wilt doen.
Het is een droom die uitkomt met ook het besef dat aan 1 keer niet genoeg is.. dat je terug moet voor de rest.. maar goed, nu eerst de reis waar ik al jaren over heb, wat ik al jaren wil doen nu mag het.
Napels.. niet eens zo zeer om Napels maar om Pompeii, om de ondergrondse stad.. om alles, de sfeer, de mensen en vooral om het leven in Italie..
Ik hoor al weken om mij heen dat dit de moeite waard is, dat je dit moet doen, dat je moet gaan, dat je moet genieten. Loop al weken, okey maanden, met pijn aan mijn rechterknie, maar goed, koffer vol met heel veel Spaanse vriendjes, (Hoop dat ze in Italie ook goede paracetamol hebben, wat ik daar dan weer op voorraad kan aanschaffen), en voltare of hoe dat mag heten, een gel die de pijn schijnt te verzachten. Voor het vliegtuig een knieband aangeschaft, okey de eerste die ik kocht was maat xl, moest volgens de verkoopster, maar het werd toen ik hem thuis paste meteen een enkelband, zo gleed hij van mijn benen af.. dus die is terug gebracht en nu heb ik een goede knieband, compressie sokken aan, schijnt ook goed te zijn omdat je zo voorkomt dat er vocht in je benen komt door het vliegen.. kortom alle hulpstukken zijn uit de kast gehaald om deze missie een goed en geslaagde reis te laten worden.
We vliegen laat, op zich heerlijk, maar ook weer niet, omdat je dus eerst uitslaapt, je eigenlijk nog wat rondlummelt, je twijfelt wel of niet gaan sporten, dan de was doen, toch maar snel even de afwas regelen, toch nog wat dingetjes extra inpakken, die je niet nodig hebt maar je weet maar nooit.. kortom het is wederom tobben en bekijken en wachten..
Het nadeel is ook dat je laat aankomt en aangezien het Napels is, je niets kent van de stad, is het verstandig om een transfer te regelen, dat heb ik dan ook op het laatste moment gedaan.. toch wel lekker leek me.
Natuurlijk kan ik van alles hier gaan neer zetten over de reis, die ik nog moet maken, maar ik denk dat het als volgt gaat.. ik ga met de interliner naar Schiphol waar ik Susan op zal treffen. We praten, en kletsen bij. We gaan door de douane heen, en dan gaan we naar Strabucks voor de eerste grote kop thee en. ja hoor ik denk gebak, al wil ik dat niet. omdat ik toch maar mooi deze week 4 kilo kwijt was, voor velen misschien weinig maar mijn ervaring leert, als het langzaam weg gaat, komt het net zo snel terug dan als het snel weg gaat, dus ach het gaat om het proces zullen we maar zeggen, en niet om het resultaat.
Daarna zullen we weer praten, Susan zal een boek willen kopen in het Engels, die ze niet koopt. We stappen net op tijd het vliegtuig in. dan gaan we de lucht in, aangezien er storm en regen is voorspeld aan het einde van de middag denk ik dat het wat turbulentie zal geven, dus zitten we vastgesnoerd de hele reis in het vliegtuig.. Dus drink ik niet te veel van te voren. Daarna, we zitten naast elkaar, maar dan elk aan een kant van het gangpad, zullen we wederom met de hele meute het vliegtuig uit gaan, wachten op de bagage en dan.. zullen we zoeken naar de transfer. Om uiteindelijk met heel veel blikken op de omgeving en de sfeer te proeven aan te komen in ons hotel om daar dan de kamer te zien die voor 4 nachten van ons is. We zullen daar onze soep en broodmaaltijd nuttigen, plannen maken voor de dinsdag en dan ... juist skibbo spelen en uiteindelijk elk onze eigen kamer op zoeken en gaan slapen..
Kortom de eerste dag is al rond, voordat ik in Napels ben. maar ach wat maakt het uit, als dit bericht als blog er staat weten jullie dat ik veilig in Napels ben aangekomen..
Morgen het verslag live vanuit Napels
Het is een droom die uitkomt met ook het besef dat aan 1 keer niet genoeg is.. dat je terug moet voor de rest.. maar goed, nu eerst de reis waar ik al jaren over heb, wat ik al jaren wil doen nu mag het.
Napels.. niet eens zo zeer om Napels maar om Pompeii, om de ondergrondse stad.. om alles, de sfeer, de mensen en vooral om het leven in Italie..
Ik hoor al weken om mij heen dat dit de moeite waard is, dat je dit moet doen, dat je moet gaan, dat je moet genieten. Loop al weken, okey maanden, met pijn aan mijn rechterknie, maar goed, koffer vol met heel veel Spaanse vriendjes, (Hoop dat ze in Italie ook goede paracetamol hebben, wat ik daar dan weer op voorraad kan aanschaffen), en voltare of hoe dat mag heten, een gel die de pijn schijnt te verzachten. Voor het vliegtuig een knieband aangeschaft, okey de eerste die ik kocht was maat xl, moest volgens de verkoopster, maar het werd toen ik hem thuis paste meteen een enkelband, zo gleed hij van mijn benen af.. dus die is terug gebracht en nu heb ik een goede knieband, compressie sokken aan, schijnt ook goed te zijn omdat je zo voorkomt dat er vocht in je benen komt door het vliegen.. kortom alle hulpstukken zijn uit de kast gehaald om deze missie een goed en geslaagde reis te laten worden.
We vliegen laat, op zich heerlijk, maar ook weer niet, omdat je dus eerst uitslaapt, je eigenlijk nog wat rondlummelt, je twijfelt wel of niet gaan sporten, dan de was doen, toch maar snel even de afwas regelen, toch nog wat dingetjes extra inpakken, die je niet nodig hebt maar je weet maar nooit.. kortom het is wederom tobben en bekijken en wachten..
Het nadeel is ook dat je laat aankomt en aangezien het Napels is, je niets kent van de stad, is het verstandig om een transfer te regelen, dat heb ik dan ook op het laatste moment gedaan.. toch wel lekker leek me.
Natuurlijk kan ik van alles hier gaan neer zetten over de reis, die ik nog moet maken, maar ik denk dat het als volgt gaat.. ik ga met de interliner naar Schiphol waar ik Susan op zal treffen. We praten, en kletsen bij. We gaan door de douane heen, en dan gaan we naar Strabucks voor de eerste grote kop thee en. ja hoor ik denk gebak, al wil ik dat niet. omdat ik toch maar mooi deze week 4 kilo kwijt was, voor velen misschien weinig maar mijn ervaring leert, als het langzaam weg gaat, komt het net zo snel terug dan als het snel weg gaat, dus ach het gaat om het proces zullen we maar zeggen, en niet om het resultaat.
Daarna zullen we weer praten, Susan zal een boek willen kopen in het Engels, die ze niet koopt. We stappen net op tijd het vliegtuig in. dan gaan we de lucht in, aangezien er storm en regen is voorspeld aan het einde van de middag denk ik dat het wat turbulentie zal geven, dus zitten we vastgesnoerd de hele reis in het vliegtuig.. Dus drink ik niet te veel van te voren. Daarna, we zitten naast elkaar, maar dan elk aan een kant van het gangpad, zullen we wederom met de hele meute het vliegtuig uit gaan, wachten op de bagage en dan.. zullen we zoeken naar de transfer. Om uiteindelijk met heel veel blikken op de omgeving en de sfeer te proeven aan te komen in ons hotel om daar dan de kamer te zien die voor 4 nachten van ons is. We zullen daar onze soep en broodmaaltijd nuttigen, plannen maken voor de dinsdag en dan ... juist skibbo spelen en uiteindelijk elk onze eigen kamer op zoeken en gaan slapen..
Kortom de eerste dag is al rond, voordat ik in Napels ben. maar ach wat maakt het uit, als dit bericht als blog er staat weten jullie dat ik veilig in Napels ben aangekomen..
Morgen het verslag live vanuit Napels
Geen opmerkingen:
Een reactie posten