Afgelopen donderdag gingen we op pad om met de hele unit lekker gezellig een dagje uit te hebben. De route naar de plek waar we zouden gaan kanoen was wat onduidelijk, het adres schijnt te kloppen maar de weg er naar toe niet.. dus stonden we ineens midden in een weiland met prachtige koeien maar nergens een fluister of kano te vinden.. Vriend Martin en ik zaten dus wat dom te kijken, maar gelukkig zijn er nog een hoop jonge mensen die nog jong en onbedorven zijn en die als jonge honden aan de haal gaan en belanden bij iemand die kan vertellen waar we moeten zijn. Kijk daar doe ik meteen mijn voordeel mee, want ja, als iemand anders het zegt, dan heb ik het niet gedaan als het mis gaat. Dus hup weer in de auto en wij naar het juiste adres, na ongeveer een paar keer toch verkeerd te zijn gereden uit pure ellende toch maar de oudste en wijste gespeeld en meteen maar gebeld naar de eigenaar van het geheel, leve internet en leve het mobiele netwerk.. wat een geweldige uitvinding, omdat we vroegen het en meteen binnen 1 minuut wisten we de juiste route en konden we de juiste weg volgen en kwamen we uit bij de plek waar we in de boten zouden gaan. Afgesproken met vriend Martin dat we samen in de boot zouden gaan, ik kan niet remmen en hij kan niks dus dat is handig. Bij aankomst werden we al opgewacht door een collega met een tasje met inhoud, zo lief en aandoenlijk, een zakje chips, een zakje snoepjes, een flesje water en een appel.. dus er zat genoeg in om in ieder geval in tijden van nood niet meteen dood te vallen op het water. Terwijl we nog wat stonden te paren kwam ineens een collega met een tas aan vol met wijn en kaas en kaasstengels... daar hadden wij niet aan gedacht terwijl we vaak wel aan dit soort dingen denken.. heel snel werd de beslissing al genomen dat we met elkaar maar in de boot moesten.. en voor we het wisten hadden we een canadeese kayak waarin we met 6 personen konden zitten. Het feest was compleet, Samen met de collega;s in een boot is geweldig, maar hoe het nu precies moet is een probleem. Mij was de eer verleend op het achterste bankje te mogen zitten omdat ik dan kon sturen.. ik vind het een eer maar was zelf ook even vergeten dat ik wat lastig ben met links en rechts.. dus als er voorin links werd geschreeuwd moest ik eerst weer langs mijn protocol. van o ja mijn rechterhand schrijf ik mee, dat is deze hand dus links is die hand, gevolg dat we dus heerlijk alle kanten van de sloot hebben gehad.. we hebben een aardig zigzagpatroon ontwikkeld, gelukkig kwamen we wel vooruit en zat we niet dwars over de vaart. Maar het blijft een bijzondere belevenis dat kan ik niet ontkennen.. maar toch, gewoon doorademen en genieten dan komt het goed zeggen ze toch. Natuurlijk hadden we dikke lol met elkaar zijn we onder een duikertje gegaan waar we met onze handen ons vooruit moesten duwen omdat we niet konden roeien, maar we hebben het gehaald. Daarna moesten we keren want ja waar je langs gaat moet je ook weer langs terug, enthousiast als we zijn weer met onze handen aan de onderkant van de brug totdat een van onze bijdehandjes de opmerking maakte.. "Hey wat grappig het is vleermuizenpoepjes" Het was even stil, heel stil en daarna hebben we ons maar onder de brug door laten drijven.. uiteindelijk kwamen we op het open water van de kaag, en daar zijn we bij de eerste de beste gele paal aan gaan leggen. collega Lies sloeg haar armen erom heen zodat we ons touwtje konden spannen en meteen werd deze gele paal onze nationale knuffelpaal.. Lekker op het open water dobberen met lekkere kaas, voor de liefhebbers een glas wijn en goed gezelschap is het goed te doen. Na een half uur, waarbij we wat verdwaalde unitleden tegenkwamen die bij ons even aanmeerden, gingen we weer terug naar de veilige haven. Niet voordat we op dat hele wijde meer, toch nog snel even een ketting van het anker van een heel luxe boot hebben meegenomen.. maar het was prima. Bij de veilige haven hadden we nog even een muiterij van mede collegas maar die hebben we doorstaan en overleefd. Bij aankomst vergeet je dan soms toch even dat je in een boot zit en wil je er snel uit , en als je dan met 6 man aan 1 kant gaat staan ja dan gaat de boot om. dus mijn beloning was een natte broek.. Getraind als ik ben had ik natuurlijk de nodige drogen kleding mee en dus was het geen punt het was een heerlijke middag. Tussen het avondprogramma en het middagprogramma had ik wat ruimte gelukkig dus snel even langs huis om daar me wat beter aan te kleden de geleden schade herstellen aan het uiterlijk en door naar het eten bij brasserie De Buren in alphen, een prachtige tent met lekker eten en goede bediening heerlijk. Na een uitvoerige diner ben ik nog met een paar collegas de kroeg in gedoken, om wederom te beseffen dat we een goed stel mensen bij elkaar hebben en dat we samen vreselijk veel lol kunnen hebben. Ik mag me wederom gelukkig prijzen met zulke warme en goede collegas om me heen.
Daarom maar de link naar de fotos van het waterspektakel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten