Vanochtend was het vroeg, om 10.00 zou vriendin Kitty voor de deur staan om samen met mij en vriendin Heleen naar de levenstuin in Teuge te gaan. Via vriendin els had ik daar al twee jaar geleden van gehoord maar nog steeds niet de tijd gehad om er heen te reizen, al wilde ik hem wel heel graag zien, zeker na het zien van de site met de uitleg over de tuin en wat er zoal te zien was. En ik hou erg van bijzondere tuinen en leuke uitjes. de tuin is zo opgezet dat je als het ware je leven doorloopt vanaf de bevruchting tot aan de dood, met daar tussen in wat tuinen met een speciale kleur zoals de rode tuin, de gele tuin en de blauwe tuin. Op bepaalde punten in de tuin moest je een keus maken welk pad je ging nemen, dit om je bewust te maken dat je zelf kan kiezen hoe je leven verloopt. Onderweg naar Teuge, belanden we net na de afrit van de N11 meteen in een stroom langzaam rijdend verkeer vanuit Den Haag, naar Utrecht, omdat er werk aan de weg was, wat erg vervelend was omdat je dan, zeker met die hitte, wat langer onderweg bent. Zoals altijd onderweg is er dikke lol met elkaar en lachen we en praten we wat af. Bij aankomst in Teuge zijn we naar de tuin gelopen, wat heel gemakkelijk te vinden is. We hebben eerst heerlijk wat gedronken en genoten van de uitzicht op de pauwen en op de Keulse potten. Daarna zijn wij de tuin maar ingegaan om het levenspad te lopen, en zoals jullie aan de fotos kunnen zien is het een mooie route, je begint bij de bevruchting en loopt zo langs allerlei paden naar de dood toe. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat de tuin in een licht verwaarloosde staat verkeerde, wat natuurlijk kan komen door dat het warm was en de bloemen schreeuwen om water. Voor mijn gevoel was de tuin in eerste instantie gewoon om kunstwerken neer te zetten en later een soort van thema aan te geven, Na het overlijden van een van de oprichters kan ik me niet onttrekken aan de indruk dat het een soort van eerbetoon is aan deze over leden man (de vriend van de eigenaar). Natuurlijk is daar niets mis mee maar toch ergens vond ik het jammer omdat ik zo graag mijn eigen gevoel en beleving van het leven en het verlies van mijn dierbaren er in had willen vangen. Nadat we hier heerlijk hadden gelopen zijn we met de aute verder gegaan naar Lobith om daar een keer te zien waar de Rijn Nederland binnenkomt en ondanks dat Lobith een klein plaatsje is is het wel een bijzondere plaats, zeker als je naar de europakade rijd om daar te parkeren en dan te genieten onder het genot van een hapje en een drankje van het uitzicht op de Rijn en in de warme zon kan genieten.. een aanrader dus voor een ieder...
Het was dus weer een heerlijke dag en ik heb er zo genoten heerlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten