De Parade

Gisteren was het eindelijk zover, ik ging weer met vriendin Marlous naar De Parade, dit doen we elk jaar wel een keer, dus nu ook weer. Vorig jaar waren we naar Amsterdam maar dit jaar wilden we weer Utrecht omdat het terrein daar toch wat relaxter is en minder groot. Van te voren hadden we ons al verkneukeld op de voorstellingen die we wilden zien maar helaas de voorstelling Who's afraid of en Monde leone waren er helaas niet, dus moesten we wat andere dingen uitzoeken. Het ging eigenlijk op de heenreis al mis, ik stond wat met leerlingen op het perron te praten en bedacht me dat ik wel moest inloggen met mijn ov chipkaart. Wereldreiziger als ik ben heb ik dat dus ook gedaan, maar de kaartlezer gaf aan dat hij het dus niet deed, daar kan ik dan zo giftig om worden, heb ik er ruim genoeg geld op staan maar helaas kan ik gewoon niet inchecken.. balen. Als een dolle dwaas, en dat is voor mij niet zo moeilijk, rennen naar de kaartjesverkooppunt, maar ouderwets als ik ben, doen ze dat niet meer bij het verkooppunt maar moet je naar het kaartjesautomaat, geen probleem voor deze wereldreiziger, alleen wel als je je dus wederom met je ov chipkaar moet inloggen. die geen sjoege geeft. Uiteindelijk maar een papierenkaartje gekocht om zo  dan maar goed te kunnen reizen naar Utrecht. Bij aankomst bij de Parade moest ik entree betalen, ik was dat vergeten omdat ik meestal rond 15.00 er ben, je moet tegenwoordig om 16.00 gaan betalen om het terrein te betreden, geen punt voor mij omdat ik toch wil. Samen met Marlous drie voorstellingen uitgezocht en eentje op de bonnefooi gaan bekijken. De vioollusinist. De eerste voorstelling de Vioollusinist was een aardige voorstelling van een jongen op een viool die werd ondersteunt door een man die met een vingercamera van allerlei beelden bedacht.. prachtig en orgineel. Daarna zijn we lekker gaan eten, een heerlijk bord met vega voedsel en een heerlijke toet na, genieten op de parade dat is zeker. De tweede voorstelling die we zagen was de voorstelling van  George en Eran: Lossen wereld problemen op. Een aardige voorstelling waarin de vriendschap tussen en jood en een man uit syrie centraal staat. In het begin kon het mij niet raken totdat de spanning tussen deze twee mensen hoog opliep, De jongen die de Jood speelde begon te schermen dat hij het zo moeilijk had omdat zijn oma zoveel had gedaan, dat ze moest vluchten etc.. een heel verhaal. Totdat de jongen uit Syrie zijn verhaal verteld over het vluchtelingenhuis in Vucht, waar hij heeft gezeten en wat hem daar allemaal is overkomen, hoe hij heef overleefd, de mensen die hij heeft gezien die zichzelf hadden opgehangen, een heel verhaal over waarom hij vond dat de jongen die de joodse man speelde beter op kon houden om steeds te herhalen wat zijn oma had meegemaakt maar dat hij niks zelf had meegemaakt omdat hij in nederland is geboren.. Prachtig hoe dit ineens duidelijk werd.
Daarna naar de voorstelling Woekerpolis met Project wildeman. Een aardig experimentele voorstelling, die ik wel aardig vond maar niet echt van onder de indruk ben geraakt. Het waren veel teksten en gebaren en geluiden, maar niet echt iets om nou aan te raden. Daarna gingen we naar Pepijn met Mannenjongen, een stukje cabaret en wat is hij goed.. prachtig, maar 30 minuten maar hij had de zaal helemaal te pakken en bracht prachtige dingen en zei mooie grappige woorden. Wel vond ik hem nog aardig op het randje van pubergedrag, goedkope grappen over seks etc maar dat maakt niet uit, ik denk dat hij een grote ster gaat worden in de cabaret wereld Na al deze voorstellingen zijn we nog even wat gaan na borrelen  van de Parade en daarna lekker naar huis met de trein, het was een heerlijke avond