Ondanks dat we heel vroeg op waren, verliep de dag wat trager dan we gewend zijn, het ontbijt was heerlijk, de zon scheen, de schoenen van Susan zaten perfect, mijn teenslippers doen het goed, dus het is een dag waarop je toch denkt dit is de dag...Na een zalig ontbijt, vertrokken we naar het SisiMuseum, een hoogtepunt in de reis voor ons. Terwijl we in onze enthousiasme meteen de kaartjes in de bus hebben gedaan bij het hotel, dwaalden we via een andere weg naar ons opstappunt met de U-bahn. Bij ons op de hoek zat een little, en daarnaast lag het mooiste postkantoor van Wenen, helemaal in Hundertwasserstijl aan de buitenkant.. prachtig, dit was een openbaar gebouw dus we konden er naar binnen. Helaas viel de binnenkant erg tegen, dat was een gewoon weens interieur.. maar niet getreurd we konden verder. Met de U bahn hebben we eerst uitgezocht waar we ons de volgende dag konden inchecken, waar we onze bagage konden stallen en hoe we daar zouden kunnen komen om zo zonder bagage lekker de laatste dag door de stad te kunnen dwalen om toch nog zoveel mogelijk van de dag te hebben. Op naar het Sisi museum. Bij het uitstappen van de u bahn kwamen we op een vrij onbekend plein voor ons, maar wederom schitterend. Wenen is een stad van mooie pleinen, parken sfeer en noem maar op heerlijk. Maar waar we ook keken nergens een bordje met SisiMuseum. Aangezien ik niet hou van te bedenken we kunnen dit of we kunnen dat doen, of we kunnen rechts af maar ook linksaf besloten we maar meteen een man in een blauw uniform aan te schieten met de vraag naar het Sisi museum. Dit ging dus ook goed en perfect. We vonden het met gemak, wederom totaal omvergeblazen door de prachtige beelden, de mooie gebouwen de sfeer die daar heerst heerlijk. Eindelijk vonden we de ingang van het museum, waar je eigenlijk niet om heen kunt. Zie foto hierboven. Wij naar binnen, om met een audio toestel ( wat een heerlijke uitvinding is dit, je loopt op je eigen tempo door het museum en geniet van de info die je krijgt, zonder alles te moeten lezen.) om meteen te belanden in de zilver en servies kamer te lopen, ik moet bekennen, dat ik even geimponeerd ben van de hoeveelheden aan bestek en aan serviesgoed en goud en zilveren ornamenten, de prachtige servetvouw kunst maar na 3 borden en wat vazen heb ik het wel gehad. Krijg dan alleen maar ik wil het breken neigingen. Heb dan ook nooit mensen begrepen die uren kunnen staren naar serviesgoed. De spaar actie van de a&h destijds met hun wedwood is volledig niet aan mij besteed, vind het ronduit lelijk. Zoals ik al een keer eerder zei, ik ben er van overtuigd dat veel geld hebben niet altijd getuigd van goede smaak, dat blijkt wel weer bij de uitstalkasten van de zilver, servies en linnen kamers. Al dit gedoe leverde wel op dat we nodig toe waren aan een bak koffie en een taartje in het sisi cafe, wat een prachtige tip wederom van collega Fenje, heerlijk gezeten in het cafe met koffie thee, kardinaal muts en sachertorte.. heerlijk genieten. Opgefrist door de nodige dranken en happen gingen we weer het museum in, eerst nog snel even het toilet bezoeken en dan het museum in.. waar we meteen werden opgeschrikt door een gillende sirene... de audio guide protesteerde we konden niet door die ingang maar moesten een andere nemen, snel opgelost gelukkig. Het museum is echt de moeite waard om te dwalen, het dodenmasker van Sisi is prachtig om te zien, voor de lezers van inferno weten we hoe mooi het kan zijn en wat het kan betekenen zon masker. Deze heb ik stiekem geprobeerd te fotograveren maar helaas is dat mislukt. Dwalen door het tragisch leven van een Keizerin is boeiend en zeker de moeite waard. Ook word je getroffen door haar zijn wie ze is geweest en hoe ze leefde, maar ook door de tragiek van de liefde die haar een leven heeft gegeven waar je liever niet over nadenkt, Haar man hield zielsveel van haar dat is duidelijk, zij ook van hem, alleen denk ik dat ze beiden gelukkiger waren als ze niet tot het keizerlijke familie behoorden. Dwalen door de keizerlijke vertrekken zie je meteen de Sisi films voor je en die ga ik natuurlijk weer een keer allemaal bekijken omdat dit toch wel iets is wat je nu anders gaat bekijken. Na het museum kwamen we uit bij onze uitstapplaats van de u bahn, wat rond gekeken en maar een willekeurige hek in geslagen om te belanden op wederom een prachtig plein. We moesten wederom het toilet bezoeken. Dit keer was het een toilet met een poortje waar je door heen moest als je 70 cent had betaald. Voor ons stond een stelletje chineze meiden die het slim aanpakten die gingen door het poortje met 2 personen, dat hebben susan en ik maar even gecopieerd, ik vind 50 cent okey maar 70 voor een toilet bezoek te veel dus wij samen door het poortje, je plast toch lekkerder als je voor 35 eurocent plast dan voor 70 ik weet niet wat dat is. Nu was het de beurt aan het nationale keizerlijke koninklijke museum, de pronkzaal. Al ben ik niet zo van de bibliotheken, de weg er naar toe was al prachtig, en daarna de entree die je doet prachtig, zie de fotos dit is niet te beschrijven hoeveel boeken er staan hoe mooie de zaal is en wat een prachtige dingen staan er.., we hebben er zeker een uur gezeten en gekeken en genoten. De dodenmasker van beethoven was indrukwekkend en die heb ik dus wel op de foto. Het doel van de tentoonstelling begreep ik niet maar hij was wel mooi, het lopen in die zaal met al zijn pracht aan schilderijen met zijn pracht aan beschilderingen beelden, trappen boeken adembenemend. Het volgende hoogtepunt was de Spaanse Rijschool, dit was nog even zoeken, we hadden al gezien dat de ingang tegenover het Sisi museum was maar toch om daar weer te komen is lastig. Dwalend door straatjes kwamen we bij de achterkant van de rijschool waar we de stallen konden zien met de paarden die daar op stal stonden. Hierna door naar de hoofdingang, waar ik ineens een Japanse jongen heel druk met een telelens bezig zie met een foto te maken van de poort waar wij uit kwamen lopen en soms heb ik momenten die zomaar komen waarop ik spontaan ineens een gekke bek trek, mijn handen aan mijn oren zet en een gek geluid ga maken. De Japanner kon je wegdragen die pieste in zijn broek van het lachen net als Susan terwijl ik gewoon doorliep alsof er niets was gebeurt. Heerlijk vind ik dit. Bij de Spaanse rijschool hadden we pech de paarden waren er niet, al stonden ze op stal aan de achterkant, en er werd geen show meer gegeven. Susan heeft zich dus tevreden moeten stellen met een dvd die ze draaiden over alles wat ze had gemist aan show van de paarden. Heerlijk zitten eten onderweg om in het park nog even bij te komen van alles van deze dag. Helaas liep de accu van Susan haar mobiel erg snel terug, was ze haar inlogcode vergeten en moesten we terug naar het hotel, om daar dan samen een heerlijk paar spelletjes catan te spelen en vroeg naar bed de volgende dag gingen we tenslotte weer op naar huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten