Bizar

 

Bizar eigenlijk, ik sta deze ochtend op in alle rust en kalmte,  ontbijt relaxt, loop wat te rommelen in huis en dan bedenk ik me dat ik naar de sportschool ga, lekker vroeg want je ik was vroeg op, al was het gisteren laat, maar toch dan maar even doorpakken meteen. Terwijl ik nog half duf mijn deur uitloop met mijn flesje water in mijn hand, kijk ik altijd uit gewoonte alvast waar de auto staat, zodat ik niet in mijn dufheid de verkeerde kant op loop. Terwijl ik dus een blik werp over de balustrade zie ik ineens een auto staan voor de laatste tocht naar de laatste rustplaats. Ik knipper een paar keer, maar ja er staat echt zon auto voor mijn deur, met daarnaast een man in grijs pak met een serene blik, en een gepaste uitdrukking. Ik vraag me wel eens af of ze hier een training voor krijgen of dat het een natuurlijke uitdrukking is. Ik blijf even staan kijken en besef me ineens dat ik niets weet van iemand die is overleden in mijn flatcomplex, sterker nog heb geen idee op welke etage het is. Ik ben maar naar beneden gelopen en dacht laat ik vooral respectvol zijn, en wat rustiger dan ik normaal doe, want de dood dien je met respect te behandelen tenslotte, je weet nooit wanneer hij voor jou komt. Keurig  met gepast pas en ik heb ook maar geoefend op die serene blik, ben ik de deur uitgelopen om maar naar mijn auto te lopen, die natuurlijk zo geparkeerd staat dat de wagen van de laatste reis, hier zo staat dat ik met pijn en moeite eruit kan komen. Je gaat natuurlijk ook niet vragen of ze de auto even aan de kant kunnen zetten omdat jij uit je parkeerplaats wilt.. Heb deze meneer denk ik wel iets te vrolijk gegroet, omdat heel zacht met een zoet gevoisde stem ik inderdaad het antwoord kreeg dat hij mij ook een goede morgen wenste. Daarna ben ik in de auto mijn kansen gaan berekenen, of ik wel of niet uit mijn parkeer kon komen, na wat heen en weer steken, bleek het te kunnen. Ondertussen zag ik uit een appartement op de eerste etage een hele groep mensen komen lopen die in het zwart waren, en die onderweg waren naar de auto om de laatste eer te bewijzen aan de overledene. Snel even gekeken natuurlijk welk nummer het was om na het sporten in ieder geval even te kunnen kijken wie het is. Het ergste vind ik wel, dat ik bij thuiskomst, nadat ik toch nog even in hoofddorp was wezen shoppen, helaas niet echt geslaagd, het nadeel van ouder worden is dat je steeds meer beseft dat je al heel veel dingen hebt dus heb je steeds minder reden om geld uit te geven, ik keek bij het naamplaatje van het huis van de overledene, en ik heb geen idee wie dit is.. Dit vind ik afschuwelijk om eerlijk te zijn omdat ik de meeste mensen wel ken en weet wie ze zijn maar van deze mevrouw heb ik geen idee. Mijn vermoeden is dat ze van Indische afkomst is, te zien aan de nabestaanden, maar ja dat zegt ook niet alles.. In ieder geval hoop ik dat ze in vrede rust en dat ze een mooie begrafenis heeft gehad