Het is vast geen doodzonde en ik zal er echt niet op worden afgerekend dat ik dit pad even wat later ben gaan lopen dan hij eigenlijk aan de beurt was. Vriendin Ankie wilde heel graag dit stuk ook lopen dus heb ik hem wat naar achteren geschoven zodat ik gewoon door kon gaan met het lopen van mijn route en niet een oponthoud had.
Vrijdagochtend al om 6 uur mijn bed uit maar omdat je dan zoveel dingen nog wilt doen is het toch weer voordat je het weet 8 uur tijd om naar Ankie te gaan en haar op te halen om te vertrekken naar Nunspeet waar we de auto gaan parkeren en dan de 20 km lange route gaan lopen om zo bij het verborgen dorp te komen die ook toevallig dit weekeinde in de komoot staat als aanbeveling erg leuk, alleen hoop ik dat het niet al te druk is onderweg bij het lopen, juist het in alle stilte lopen maakt het zo goed en leuk.
We zaten om 8 uur al in de auto en dus in 1 rechte streep naar Nunspeet voor de tocht van 20 km
dat is ongeveer 4 uur lopen zonder pauze dus wij rekende op 5 uur in totaal.
Eerst hebben we de 30 meter hoge toren beklommen om onze te lopen route te zien en het landschap te bekijken waar ik al een paar keer door heen was gewandeld.. maar ja al die bomen waren zo groen en hoog dat ik het pad wat we nu gingen lopen niet echt heb gezien
Zoals gewoonlijk ben ik niet zo goed in het zoeken van een beginpunt van de route, maar uiteindelijk na toch een stukje te ver zijn gelopen kwamen we aan bij het begin van deze route, het hoogte punt van deze route is natuurlijk het verborgen dorp. Dat is iets waar ik enorm naar uitzag om te gaan zien.
We begonnen de tocht en het was een mooi pad wat we liepen dwars door de bossen heen en samen kletsend gaat de tijd snel. soms twijfelden we even of we goed gingen maar dan is komoot je beste vriend en die hield ons op de juiste route gelukkig. We kwamen aan bij het heideveld, altijd mooi zon veld met heide, nog niet in bloei maar wel iets om van te genieten, toen wisten we nog niet dat we dat veld helemaal rond moesten lopen, om dit prachtige veld van alle kanten te bezien. dat hebben we dan ook heel trouw gedaan.
Na dit veld vonden we dat we wel recht hadden op een pauze, we waren slechts 6 km onderweg dus we moesten nu dus wel gaan zitten voor een bakje thee of koffie en voor een appel, en Ankie voor een Snelle Jelle.
Na een korte breek zijn we verder gelopen, de route, en dat is helaas vaker, is in het bos slecht aangegeven met als gevolg dat je dus veel moet werken met het boekje, waarin ik altijd op een gegeven moment de rode draad kwijt ben en niet weet waar ik zit, de komoot is en blijft dan een uitkomst.
We kwamen aan bij het verborgen dorp, of wat men heeft nagebouwd, het idee dat daar vele onderduikers hebben gezeten die daar werden voor zien van eten en drinken is nauwelijks te beseffen. Er staan 3 nagemaakte hutjes waarin de onderduikers zaten.. ik vond het bijzonder. Nadat we dit bekeken hadden, zijn we verder gelopen over de Pasop weg.. en dat was ook niet echt oppassen maar er kwamen veel fietsers langs, het was een recht betonpad. afschuwelijk gewoon, het kan mij niet bekoren om eerlijk te zijn, al dat beton, maar goed het hoort bij het pad dus dan loop je dat maar gewoon door.
We hadden afgesproken dat we pas aan het einde van dit pad onze lunch zouden houden op ongeveer 15 km dan zitten we ruim over de helft. We vonden al gauw een bankje in het bos waar we heerlijk hebben gegeten, ik van mijn witlofappel salade, Ankie van haar broodje kaas met daarbij een fruit salade, ik heb voor de lol nog even een pakje sultanas gegeten omdat ik wel trek had. Na onze lunch en het afval keurig te hebben ingepakt in een oude plastic zak zijn we verder gelopen, over het bospad wat mooi begon maar dat ons al heel snel verdreef naar het naastgelegen betonnen fiets pad,
Al lopende besefte ik me dat het wel een heel lang stuk wit beton is waar geen einde aan schijnt te komen, Toen we uiteindelijk aankwamen bij het meer, prachtig blauw water besloten we om toch maar langs het meer te lopen en dat witte pad maar even het witte pad te laten want dat was niet leuk meer om te lopen,
Bijna waren we te ver gelopen maar gelukkig hadden we dit op tijd door en kwamen we aan bij het punt waar we moesten zijn, het bleef het witte pad maar het ging goed. Wel stond er een bord met verboden voor voertuigen maar ja wij lopen dus wij zijn dat pad ingegaan, om aan het einde van het pad te ontdekken dat we dus inderdaad officieel niet verder konden, verboden voor alle verkeer, maar dan maar blond en dom spelen en gewoon over het net geëgaliseerde pad te gaan lopen om de route te kunnen blijven volgen.
Uiteindelijk kwamen we op een weg door het dorp, en al lopende besloten we om maar als beloning van deze 22 km toch een appeltaart met en een kop thee te bestellen bij het hotel waar we langs kwamen,
Na deze versnapering zijn we door gelopen naar de auto waar ik mijn schoenen heb verwisseld en waarna we naar huis zijn gereden met een heel tevreden gevoel dat we dat toch maar weer even hebben geflikt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten