Vroeg heel vroeg opgestaan 5 uur omdat we om 7.20 de trein moesten halen naar de hangende kloosters. Dus geen ontbijt in de ontbijt zaal, dat was nog dicht, we hadden ons eigen yoghurt gegeten op de kamer. Het is vreemd je zit ruim in de tijd en dan moet je op het eind rennen. Maar dat is gelukt .
Nadat alles volbracht was. Kon ik naar beneden, precies om kwart over 6 stond ik beneden bij de receptie op Ankie te wachten. Meteen was ik ook in de denk modus over van alles en nog wat met het besef raak het aan doorleef het en laat los. Werkt perfect.
Ankie kwam beneden, volledig volgens de regels een broek over de knie. Want anders mocht ze het klooster niet in. Dus alles was volgens de regels. Wij lopen naar het metro station alsof we in deze stad wonen. Ook de eenvoud van een kaartje kopen en de goede lijn vinden, nogmaals alsof we hier wonen. Dus we stapten zo de trein in de goede lijn en bij het goede station uit. De trein gezocht met het perron en daar wachten totdat die trein komt. De trein kwam en we hadden een vaste plek in wagon 2, dat geeft rust. We gingen zitten en de trein reed. Het is vreemd om helemaal terug te worden gegooid in de mondkapjes tijd.
Het is overal nl met mondkapjes en dat is weer even wennen. De conductrice kwam langs een stevige vrouw met zware stem om ons dat ff te vertellen dat iedereen een mondkapje moet dragen. Dit herhaalde ze wel tig keer en steeds net niet duidelijk in haar gebrekkige Engels . Het werd een beetje gênant eigenlijk. Maar voor ons heel vermakelijk. Op een gegeven moment komen we aan bij een tussenstop waarbij ze een heel verhaal heeft in het Grieks, waar we natuurlijk geen klap van verstaan. Om op het einde te zeggen in het Engels next station is bijv Athene. Ik kreeg ergens het gevoel dat ze ons de huid vol schold over die stomme toeristen, maar dat konden we niet bewijzen. De luxe van deze trein was dat je er dus een restauratie wagen bij had waar je koffie thee luxe broodjes kon halen. Zo gemakkelijk . Maar ja wij hadden ladingen brood meegenomen en chocolade mini croissantjes. Eigenlijk een soort bonbon. Terwijl we in de trein zitten appte ik Bas al dat we volgens mij in dezelfde trein zouden zitten tot mijn stomme verbazing zie ik ineens Bas in onze wagon stappen met zijn rugzak op zijn rug . Dus zwaaien en nadat we elkaar begroet hadden zegt Bas doodleuk ik zit een stoel achter Julie, dus bleef hij gezellig bij ons zitten te kletsen. De reis vloog om. Aan gekomen bij het eindpunt moesten we een minibus zoeken. Nu bleek die mini bus een gigantische touring car te zijn. Terwijl Ankie ik wat beduusd naar de bus lopen (gelukkig had Ankie het geregeld) horen we de bulderlach van Bas, die bijna in zijn broek pieste van het lachen. Natuurlijk moest er een foto gemaakt worden .
Maar het viel mee, we zaten voorin de bus, ideaal we konden daardoor snel uit de bus en dus snel overal naar binnen. We kregen eerst een stop bij een bergwand waar een heremiet had gewoond, dat was een monnik die omhoog klom naar een grot om daar in volledige afzondering te gaan leven tot aan zijn dood. Hij kreeg eten en drinken van de bewoners als ze aan hem dachten . Hij had een kapel in die grot gemaakt die we niet konden zien . Maar de verhalen zijn prachtig. Daarna gingen we naar een restaurant om wat te eten etc. Om daarna eindelijk naar de eerste klooster te gaan. Dit was een klooster war nonnen woonden. We hebben dat geweten. Ankie mocht er niet in die moest een rok aan, dus ze moest een lap kopen die ze om moest slaan.zodat haar benen bedekt waren. Ik kon met mijn korte maar net lang genoeg broek naar binnen. Dus we bezochten de eerste klooster. Je ziet een gemeenschappelijke ruimte en de kapel die prachtig versierd is, we hoorden dat de nonnen en monniken om half 3 elke dag opstaan en dan eerst 2 uur bidden in hun privé cel, daarna gaan ze, als iemand op het houten bord met een hamer slaat, naar de kapel gaan om daar gezamenlijk te bidden voor 2 uur. Pas om 8 uur gaan ze hun werkzaamheden uitvoeren, zoals koken, schoonmaken, een tuin etc. Kortom ze zijn druk bezig.tot ze weer naar bed mogen. In deze kloosters is geen hiërarchie, iedereen is gelijk. Wel bijzonder. Ook het verhaal hoe deze kloosters zijn ontstaan het begon met bijvoorbeeld 1 monnik die een houten ladder plaatst vast aan de muur en dan een nieuwe ladder maakt en die daar weer bovenop zet en zo gaat het door tot ze boven zijn. Dan begint het alles wordt van beneden naar boven gedragen. Elk steentje etc is zo naar boven gebracht. Op een gegeven moment als ze genoeg Materiaal hebben gaan ze bouwen en langzamerhand komen er meer monniken bij, en bouwen ze een klooster. Met een uniek maar zo akelig systeem van naar boven. Takelen namelijk je gaat in een net zitten maakt de punten van het net vast aan een grote haak en men takelt je naar boven . Geloof me het is hoog heel hoog.
Doodeng lijkt me. We hebben in totaal 3 kloosters gezien waar we helaas geen foto’s mochten maken . Maar wat was het indrukwekkend. Na de derde klooster gingen we terug met de trein om terug te gaan naar Athene . Een reis van 4 uur.
Voor de liefhebber de link naar de Wikipedia site met het verhaal over de hangende kloosters
Geen opmerkingen:
Een reactie posten