Athene dag 5

 

Gisteravond nadat we waren aangekomen besloten we om toch maar met de metro terug naar het hotel te gaan. Tevens vonden we, ondanks dat we pas om half 10 terug waren dat het wel goed zou zijn om iets voedzamer te eten dan droog brood met chocolade croissantjes. Dus we kwamen aan bij het plein, besloten om een rondje te lopen en maar zien waar we terecht zouden komen. Dus zo gezegd zo gedaan. We kwamen uit bij een tentje waar ze naast de vele Griekse gerechten ook salades en falafel serveerden, dus de keus was eenvoudig. We besloten om daar te gaan zitten. Na een heerlijke maaltijd zijn wij terug gedwaald naar het hotel. Ik dacht de goede straat te hebben maar helaas bleek dit een foute inschatting te zijn we zijn een paar keer terug gelopen naar het plein om uiteindelijk aan te komen bij het hotel. Wederom de 9 trappen beklommen om daarna in bed te rollen, heerlijk de foto’s uitgezocht, daarna de blog nog ff geplaatst op Polarsteps om te verdwijnen in een tijdloze slaap want ik mag uitslapen.

Alsof het zo moet zijn, om kwart over 7 klaar wakker , wel met het gevoel alsof ik een heftige nacht heb gehad en dat niet alleen, maar niets is minder waar, ik denk dat na een intensieve dag, waarin ik veel energie heb gebruikt op een andere manier dan met lopen, dat ik daardoor kennelijk toch in een soort rust modem ben gekomen, dan pas slaat de moeheid toe. Gelukkig hebben we voor vandaag een druk programma, eerst een berg beklimmen, daarna het theater van diodes zoeken om uiteindelijk met Bas, die ook een nachtje in Athene is, te gaan eten in Panka.

Het ontbijt was wederom prima dit keer, goed vullend en prima wederom. Daarna nog ff op de kamer wat kleine dingen doen om daarna naar beneden te lopen via de trappen waar Ankie al stond te wachten. De avond er voor hadden we de kaart al driftig zitten bestuderen hoe we nou het beste maar de berg konden komen. Vanochtend ook nog een keer check check en het kon niet misgaan . Inmiddels weten we dat als we dat zeggen dat onze telefoons leeg gaan lopen omdat we te ver van de route zijn gedwaald. Dus dat gebeurde dan ook gelukkig, het gevolg was dat we ineens beland waren in een mis van de Grieks orthodoxe christenen. Het is een combinatie, zoals ik het ervaarde van de zomaar die oproept tot het gebed en de katholieke gelovigen. Prachtig. Indrukwekkend, maar ook dat mensen dus de kerk in lopen tig kruisjes slaan kaarsje opsteken. Die later er weer vanaf gehaald worden en in een bak met water gedoofd en dan weer verkocht worden. Tot mensen die in tranen staan te bidden en radeloos zijn of in extase indrukwekkend. Met de kaart in de hand, met de navigatie aan kwamen we uiteindelijk met gemak aan bij het begin pad van de berg. Ons kent ons. De ervaring van het afschuwelijke treintje in Malta besloten we toch maar naar boven te lopen zover kon het toch niet zijn en we zijn wel wat gewend, mislopen kon niet volgens ons het is gewoon naar boven toe lopen. Dat klopte ook we liepen met gemak naar boven en kwamen dan ook bijna fit aan, het traplopen werpt zijn vruchten af. Het werkt dus. Boven was er een gigantische wind maar dat maakte het ook leuker eigenlijk. We hebben de kapel bezocht van de heilige George, daarna rond gekeken het op  het platform om de Akropolis te zoeken. Doe we uiteindelijk ook vonden. We zijn steeds verbaasd dat we dus heel hoog zijn en het tijdens het lopen niet door hebben. Dat we zo hoog zijn. Nadat we daar alles hadden bewonderd zijn we naar de bar gelopen om daar wat te drinken. Terwijl we er zaten lag er ineens een blaadje op onze tafel , toen de ober kwam vroeg hij wat we wilden en pakte hij het blaadje weg. Hij keek ons aan en vroeg of het misschien van ons was.. en dan gaat mijn creatieve brein werken ja dus. Ik zei dat Ankie vegetarisch is en dat dit haar lunch is, speciaal dieet. De ober dikke lol en ging hierin mee ging helemaal los. Heerlijk. Vreselijk gelachen en tien hebben we de terugweg aanvaard. Dat was hilarisch. We begonnen zoals ieder normaal mens met het geplaveide pas. Prachtig langs de agave  en de cactussen. Genieten. Totdat ik ineens een lullige 3 treden zie aan de kant van de weg waarop ik zei, Ankie zullen we dit pad nemen, lijkt me veel leuker. Dus dat gingen we doen. Het pad begon heel rustig als een mooi zacht gloeiend pas totdat ineenstort toch wat steiler naar beneden ging. Ankie op haar gympen zei nog, nooit met gympen op losse stenen lopen maar toen was het kwaad al geschied, ik had de grote stap omlaag al gemaakt, en zei alleen wil je terug, volgens mij gaat  het straks wel meevallen. Nee terug is natuurlijk geen optie, no way.. dat doe je niet. Dus met mijn hand als een soort van wandelstok ging het goed, blij dat deze stap gedaan was, keken we eens goed, bleek het volgende stuk spek glad en aardig steil naar beneden te gaan, maar ja terug gaan was ook geen optie. Dus we liepen samen door. Op een gegeven moment zag ik dat Ankie, bij een redelijke steile afstap zich vast klampte aan een takje van nog geen dikte van een rietje, en dat ze die gebruikte als steun.. de levensreddende tak. Die heb ik uiteindelijk maar voor haar geplukt en haar in de hand gegeven zodat ze de hele route een houvast had.. tevens vertelde ik haar over mijn ervaring in de bergen waar ik over een heel dunne richel moest lopen en ik ook een takje in mijn hand had als steun wat nergens op sloeg omdat ik een los takje had, maar het hielp wel. Ineens begon Ankie vreselijk te lachen ik had namelijk al de hele vakantie een blouse om mijn heupen om zo mijn telefoon die in een broekzak zit te beschermen tegen dieven , maar doordat ik iets door mijn knieën was gezakt leek het alsof ik op mijn hurken liep. Ankie kwam niet meer bij, gierend van de lach stonden we op deze helling de ene na de andere gladde stuk met losse stenen te bedwingen.. dat mensen die langs liepen er niets van begrepen.. maar beiden met tranen in onze ogen van het lachen stonden we uiteindelijk op het pad.om verder naar beneden te lopen. Uiteindelijk kwamen we aan bij de weg naar het museum van de Akropolis, omdat ik wist daarachter zit het theater van Dionysos, maar helaas konden we er niet bijkomen omdat we dan een kaartje moesten kopen voor het hele gebied van de Akropolis. Dus besloten we om maar naar het nationaal historisch museum te gaan. We dachten beiden te weten waar het lag, maar waren duidelijk bij het verkeerde gebouw. Nadat we een rondje hadden gelopen besloten we om  toch maar Google maps te gebruiken en we zaten duidelijk op de verkeerde plek.dus wij lopen naar het museum. We konden er zo in, maar moesten meteen naar boven, dus wij naar boven waar een expositie was over de Griekse revolutie. Interessant maar eigenlijk niet aan ons besteed. Beneden was er een glazen deur waarachter ook allerlei dingen hingen dus die deed ik open en ontdekte dat dat dus niet de bedoeling was, snel er weer uit, de ruimte waar het parlement vergadert hebben we bekeken en was erg mooi om te zien. Daarnaast waren er veel schilderijen van belangrijke mannen met baarden en veel geweren en andere moordwapens, dus daar hebben we naar gekeken en zijn doorgelopen totdat we bij de afdeling kleding kwamen, prachtige kleding stukken om te zien. Nadat we dit alles hadden gezien, heb ik nog de vraag gesteld over de bewakers bij het graf van de onbekende soldaat, aan een suppoost, hij was erg verrast omdat bleek dat h8j dat werk ook had gedaan. Hij vertelde dat de rode hoed die ze dragen dat die symbool staat voor het vergoten bloed tijdens de strijd voor onafhankelijkheid, de zwarte kwast die best lang is staat voor de tranen die gehuild zijn. Nu kon ik ook nog mooi vragen over de ceremonie die ze uitvoeren, dit bleek te zijn om het bloed weer te laten stromen, omdat ze zo lang onbeweeglijk moeten staan zakt het bloed naar beneden en om te voorkomen dat ze dus te snel gaan lopen met ale gevolgen van dien, vieren ze een soort van ballerina uit, prachtig.

Na dit verhaal zijn we gaan lopen en op een bankje op het park waar ik een appel ben gaan eten, besloten we nog een stukje te gaan dwalen om daarna een ijsje te eten om daarna naar het hotel te gaan om ons op te frissen voordat we Bas zouden ontmoeten om samen te gaan ere.

Om 6 uur was Bas er en zijn we al pratend en giebelend baar het restaurant gelopen waar we al een keer eerder hebben gegeten we werden onthaald als vrienden, kregen de beste plek en konden gaan zitten. Zoals te verwachten was bleven we kletsen en praten over van alles en nog wat. En was het beer gezellig. Kregen we nog een dans te zien van mannen in traditionele kleding erg leuk, na het eten kregen we nog een lekker stukje cake om te eten, rond een uur of 10 gingen we lopen richting hotels.om natuurlijk te verdwalen. We kwamen op een kerkplein uit waarvan we het bestaan niet wisten geweldig, dus gierend van de lach zijn we op zoek gegaan naar de goede route die we al snel te pakken hadden om zo richting het hotel te gaan, wat een volle maar mooie dag was dit