Alsof het een werkdag was, vroeg uit de veren, om 6.15 om samen met Ankie aan het de wandel te gaan van Nijkerk naar Putten. Aangezien Ankie nog een andere afspraak had, besloten we om 8 uur te gaan rijden zodat we om 9 uur in Nijkerk zouden zijn om daar de wandeling te starten..bijna 16 km stond op de planning, prima te doen, zeker met het mooie weer, dus toen we al pratend in Nijkerk waren aangekomen konden we de auto zo parkeren bij het station, wat gratis was, dus dat was ideaal, voor ons, wij uit de auto, de rugzakken om gedaan en gaan.
Het begin van deze route had ik de vorige keer al bekeken zodat ik wist waar we moesten beginnen, we liepen heerlijk te dwalen door het centrum van Nijkerk, zoekende naar een plakkaat waar op zou staat dat op huisnummer 13 een synagoge was geweest. nooit gezien, wel nummer 13 gevonden maar geen plakkaat, dus dan maar gewoon verder lopen en hopen dat de rest wel te vinden is.
Terwijl we zo langzaam Nijkerk uitliepen kwamen we langs een prachtige gedenkplek, waar 5 driehoeken de Jodenster aangeven, en waarbij een aantal namen stonden van mensen die waren omgekomen, maar ook was het prachtig 3 glazen tranen, in 1 traan een grote sleutel de oude sleutel van de synagoge die is verwoest, in de middelste zat niets als teken van de verdwenen Joodse gemeenschap, in de laatste traan zat een hele kleine sleutel stond voor een nieuwe hoopvoller toekomst.. en dat is bizar als je daar nu loopt terwijl de Oekraïne zo in de oorlog zit, heftig, dit pad word ineens veel intenser als je daarbij stil staat, als je hem loopt
Verder gelopen en ook dit keer veel beton onderweg, met af en toe wat afwisseling. We waren af en toe wel wat in de war, mede omdat we hadden verwacht dat we al een stuk verder waren op een zandpad, maar die kwam ineens veel later maar dat mocht te pret niet drukken. Gelukkig gingen we op een gegeven moment wel het bos in, waarbij we over vlonders liepen in het bos, prachtig. Teven kwam er later op de route een mooi stukje om te lopen dwars door de bossen en uiteindelijk langs een prachtig stuk natuur waar een prachtige iets te kleine zwaan bij een vermoedelijke vijver stond. maar mooie omgeving.
Uiteindelijk kwamen we, via een vrij open weg met veel tegenwind, aan in Putten waarbij we natuurlijk het monument bezocht hebben van de huilende vrouw, die op uitkeek op de oude kerk, waar in de oorlog heel veel mannen zijn opgepakt en zijn afgevoerd naar kamp Amersfoort en soms verder... waarvan velen zijn omgekomen. Toch ook weer was dit indrukwekkend als je beseft dat er zoveel mensen ( vrouwen) uit de Oekraïne als uit Rusland, hopen op een oplossing waarbij ze hopen dat hun zoon, man levend terug komt.. het maakt dit pad ineens zo actueel dat het onder je huid kruipt..
De laatste kilometers was wederom veel langs een weg naar het station die buiten het Putten ligt zoals veel stations voor treinen buiten de stadskern.
We kwamen aan om te ontdekken dat de treinen niet reden maar wel een bus. dus wij met de bus naar Nijkerk terug, heel vreemd om in een bus te zitten zonder mondkapje want dat schijnt weer te mogen.
Bij aankomst in Nijkerk samen onze lunch genomen, Ankie haar bolletje ik mijn salade en daarna met de auto terug naar Alphen, heerlijke dag wederom
Geen opmerkingen:
Een reactie posten