Eindelijk was het dan zover, Elias hadden weer ons 2 maandelijkse bijpraat lunch, dit houden we inmiddels al een dikke 3 jaar vol dat we met elkaar. We volgen elkaars leven en zijn daar deel van. Erg leuk vind ik dit.
We hadden afgesproken bij lunch cafe de Munt in Bodegraven. Elias was er al een keer eerder geweest, ik nog nooit, dus ik was wel heel benieuwd. De kaart was zelfs voor een vegetariër erg aantrekkelijk, veel keus, dus een reden om nog een keer terug te gaan volgens mij om daar te eten.
Het was even zoeken om in Bodegraven te geraken op de juiste plek maar het is gelukt ik kon vlak bij het restaurant parkeren gelukkig.
Terwijl ik nog even in mijn auto zat te kijken zag ik Elias al naar het restaurant lopen, dus ik ben uit de auto gestapt en meteen naar hem toegelopen zodat we samen naar binnen konden.
Er was voor ons een piepklein tafeltje gereserveerd en wat is het nog onwennig dat je niet je corona paspoort hoeft te laten zien maar dat je dus gewoon naar binnen kan, ergens kan gaan zitten en dat je daarna gewoon ook nog zonder mondkapje kan rondlopen.. wat zal het wennen worden als we dat ooit weer op moeten doen.. maar toch het is onwennig, denk wel dat het net zo snel weer went als met mondkapje op.. al merkte ik wel wat eerder vanzelf sprekend was ik, het mondkapje, dat dat toch een beetje uit mijn systeem was.
Het eten was heerlijk, Elias bestelde een broodje met Bodegraafse kaas met peren en appel stroop achtig iets, ik koos voor een uitsmijter met kaas wat ook heerlijk was.
Nadat we genoeg hadden gepraat en verzadigd waren zijn we gaan afrekenen en ieder weer huiswaarts gegaan.
Toch nog snel even besloten om de auto door de wasstraat te gooien, dit omdat het wel even lekker is dat mijn auto schoon is en weer glanst. Tevens de boel even nog van binnen met de stofzuiger bewerkt, om daarna naar huis te gaan, Met de Buuf even op het balkon gaan staan praten, waarbij ik een blik op het dank van mijn auto kon gooien en zag dat mijn dak kennelijk erg smerig was geweest, want daar waar mijn antenne was afgeplakt met een zuignapje bleek ineens een kruis op mijn dak te staan.. dus ach. laten we eerlijk zijn en blij tenslotte gaan we naar het Katholieke Limburg en daar kan je volgens mij beter roomser dan de Paus zijn, dus ik zit wel goed met mijn rode dak op mijn zwarte auto met een kruis op het dak.. laten we zeggen dat het nu lijkt alsof ik in een kardinale auto rij...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten