Ondanks dat ik dacht uit te slapen ging het klokje van ongehoorzaamheid ineens om half 6 aan.. na een krampachtige poging om te blijven liggen wat niet lukte besloten om dan maar op te staan… me startklaar te maken voor deze wandeling van Amersfoort schelfhorst naar Nijkerk. Slechts 10 km dus dat is goed te doen de route was goed te doen, helaas was het een beetje erg saai, weinig te fotograferen en veel beton. Het gedeelte waarbij ik dacht dat ha groen bleek een lang pad te zijn tussen gewoon grasvelden , helaas geen bomen te zien ja een paar, maar laten ze die nu net aan het wegsnoeien zijn..
Toch was het heerlijk om weer te wandelen, wel even inkomen, wat ik niet zo had verwacht, maar het lange afstanden lopen was er een beetje ingeschoten de laatste tijd, wegens moeheid maar ook omdat ik geen tijd had, terwijl ik er zoveel uithaal als ik loop.
De ochtend begon we vroeg, ik wilde om half 8 opstaan maar ja dat werd uiteindelijk toch half 7, ik was wakker en dacht ja ga dan opstaan doe niet zo dom, rek het niet ga gewoon uit dat bed en duik er vanmiddag weer in, net zo gemakkelijk en dan ben je er wel uit.
Dus zo gedacht zo gedaan.. en ik moet zeggen ik haat opstaan maar het is wel goed voor mij om te gaan wandelen, het ruimt zo lekker op.
Dit keer was ik met de trein gegaan, leuke van in de trein zitten is dat ik eerst een oud leerling tegenkwam, even mee gepraat, hij ging naar Den haag waar hij werkte in de Bijenkorf, zag er strak uit in zijn pak, wat ik natuurlijk ook zei. Daarna nog een oud leerling uit de isk, ook zo leuk..,. ik blijf er van genieten om zowel oud als leerlingen te zien die les van mij hebben gehad of hebben.zo dierbaar.
In Utrecht was het snel al tijd voor de boemel naar Amersfoort Schelfhorst, maar daar aangekomen ging het snel.. ik stapte uit en zat meteen op de route en dat is prettig dat je niet eerst ontzettend loopt te zoeken.
Het kon ook haast niet anders, want het laatste stuk naar station Schelfhorst herinner ik me nog heel goed, was een crime een lang stuk langs het spoor over rood asfalt een fietspad, er leek geen einde aan te komen. en juist dat pas moest ik wederom vervolgen.. weer dat rode asfalt en het was lang langs het spoor... maar goed je maakt wel je hoofd leeg, zeker als je luid zingend daar loopt en het je gaan klap kan schelen dat mensen je horen en zien.. ze kennen me daar toch niet. en ik geniet dan extra.
Het was heerlijk weer, de zon was warm en scheen lekker, toch was ik te dik aangekleed want je weet het nooit, maar ik heb besloten dat inmiddels mijn handschoenen wel uit de tas kunnen.. de zonnebrand kan er weer in.
De route gaf wel wat aardige foto's maar niet schokkend, en je kan niet alles hebben, ik herinner me van diverse paden, ook diegene die ik nog af moet maken, dat soms er stukken tussen zitten die niet anders kunnen dan saai en lang. maar ach je bent er uit en je maakt je kop leeg... en je hebt toch het gevoel dat je een dagje uit bent en dat is ook wel een keer prettig
Geen opmerkingen:
Een reactie posten