Wat heb jij nou????

Niet van mij deze...

Soms ken je het, je weet het, je denkt er aan, denkt nog als ik nu maar niet mijn mond verbrand want ik weet dat een kaassouflee warm is van binnen. dus oppassen met de gesmolten kaas.. 

Dat is wat er allemaal door mijn hoofd gaat als ik een kaassouflee ga eten. Dus ik doe extra voorzichtig... althans dat denk ik dat ik dat doe.. maar nee dus.. ik neem een hap en plots zit er een klodder hele hete kaas naast mijn lip... en dat brand. dat brand enorm.. 

Gelukkig heb ik mijn EHBO gehaald en weet ik wat ik moet doen.. alleen doe ik dat niet.. ik eet eerst rustige deze kaas monster op en denk zo nu maar eens gaan koelen. het eten mag niet koud worden natuurlijk.. dus klaar is het. opgelost.

Dit was vrijdagavond.. dus niks aan de hand. Zaterdag was er alleen een klein rose vlekje te zien dus ik dacht meteen, oh het valt mee gelukkig, is toch weer goed gekomen. ik kan met goed fatsoen de straat op... 

Echter op zaterdagavond op de een of andere wonderbaarlijke wijze is ineens dat plekje iets waar ik nog niet bij stil heb gestaan,  men noemt dat ook wel een blaar. ik weet vanuit de lessen EHBO dat je een blaar nooit stuk moet maken.. maar ja op zondagochtend, als je duf bent je gaat je scheren. ook het gedeelte onder je lippen. want daar zitten ook haren bij mij.. ben je wat roekelozer met als gevolg juist. een wondje. blaar stuk. nog geen man overboord komt ook wel weer goed.. dat klopt ook..

Alleen toen ik op de sportschool aankwam zag ik mensen kijken, bij mijn groepje van de zondag werd er door de instructrice liefdevol  gevraagd Wat heb jij nou? Daar ben ik blij om dat kan je het zeggen zonder dat men het invult en dus ineens van alles bedenkt.. 

Dus ik legde het uit wat het was en hoe het was ontstaan etc..  dus ik dacht klaar.

Maar het gekke is dat ik ineens me realiseer, dat ik ooit een boek heb gelezen van Olaf den Landell, die prachtige boeken schreef met veel humor, behalve dan de trilogie over de Porseleinboom, waar in het ging over een schoonheidssalon, waar een vrouw kwam en iedereen naar haar keek, ze had een wondje bij haar lip, besef wel in dat tijd was sex, en zeker oraal, niet bespreekbaar.. dus zij dacht alleen maar aan een wondje door  stoten of zo.. totdat een dame aan haar vroeg en zei.. Ben je al langs de dokter geweest met dat wondje want volgens mij is het geen wondje maar een zweertje.. en we weten allemaal waar dat op kan lijken...... ( ik wist het toen nog niet maar nu dus wel)

Nou ik heb dat dus niet bij mij is het echt n.a.v een stuk hete kaas, maar ik heb wel het gevoel als ik op straat loop dat mensen zo naar mij kijken.. met zon blik van.. Gut kijk hem. hij doet het dus ook.....

Kortom mensen vullen zoveel in.. bedenken zoveel en maken daardoor verkeerde conclussies.. daarom ben ik zo blij, en dat doe ik ook altijd, vraag ik, dan heb ik het antwoord wat iets is. en als men het niet wil zeggen kijk ik veel betekenend en zeg niets. waardoor men het toch wel verteld uiteindelijk..