Afgelopen dinsdag was het weer zover, ik mocht weer mee naar het Archeon om mee te gaan met het schaatsen met de ISK, Dit vind ik altijd een feestje.. het is lachen met deze kids, zeker als ze voor het eerst op het ijs gaan.
Mijn taak is eigenlijk een beetje opletten en foto's maken. wat ik dan ook graag doe, vaak maak ik net die foto's die niemand bedenkt, dus dat is dan weer extra leuk, ook voor de kids, al denken die er soms anders over. die vinden ze niet altijd even mooi maar er zijn foto's bij die niet mis zouden staan op de cover van een blad. Deze kinderen hebben zon expressie en drukken alles uit met hun ogen, gezicht etc.. prachtig. Je ziet ook echt dat hun ogen mee lachen. omdat ze zo genieten.
ER is geen dankbaarder groep om les aan te geven dan de ISK.
Om 10 uur, na mijn lessen die ik moest geven, vertrokken we met elkaar naar de schaatsbaan, ik kreeg 2 leerlingen mee in de auto, dat vind ik altijd al een feestje, omdat je dan net wat meer contact kan hebben met ze en dus zo ook je band wat verstevigd. Al is mijn ervaring wel, ze zitten nu in mijn hart maar ze vliegen uit en gaan hun eigen weg en dat is goed ook, zo hoort het ... we zijn als docenten tenslotte slechts passanten in hun leven en soms heel soms.. ja dan dragen we iets bij in hun leven waar ze later op terug kijken met een gevoel van, dat heb ik dus daar geleerd.. of dat bedoelde hij of zij dus.. dus laten we ons niet te hoog inschatten maar accepteren dat we niet meer dan dat zijn.. maar dat maakt het werk niet minder leuk.
Zoals te verwachten was was het niet warm op de ijsbaan, dus ik had mijn dikke trui aan getrokken, handschoenen mee, genoeg handschoenen meegenomen voor de leerlingen die misschien hun handschoenen waren vergeten. Daarnaast, aangezien ik toch aan het opruimen ben, heb ik meteen maar me gebogen over de handwarmers die ik al jaren in de kast heb liggen, die ik ooit gekocht heb voor koude klussen als lotus, maar aangezien ik niet meer zo heel veel lotus en alleen maar lotus als het me uitkomt, bij de leuke docenten of leuke groepen. heb ik die ook meegenomen, die vonden dan na afloop ook gretig aftrek. de kinderen waren er blij mee.
Er waren twee leerlingen die niet wilden schaatsen, maar door even met ze te praten ze te vertellen dat ze het maar moesten proberen , gingen ze toch het ijs op, heel voorzichtig maar je ziet dat ze dan toch genieten en ze zijn over hun grens gegaan, prachtig vind ik dit. ze overwinnen zichzelf. De grootste bink van de klas met een grote mond, stond als een trillend espenblad op het ijs.. met paniek in zijn ogen.. ik zag in hem ineens het kleine kind.. maar moest er wel van genieten.. zeker dat hij langzaam steeds meer lef kreeg en uiteindelijk toch heel fanatiek aan het schaatsen was. zo mooi om te zien ik geniet dan enorm
Leerlingen die we bijna nooit echt zien stralen zie je dan ineens stralen en genieten van dit ze breken open.. Het mooie aan het les geven aan de isk is wel dat je de leerlingen ziet landen, ze in Nederland aankomen en dan soms ineens zie je dat ze er zijn, ze zijn ontspannen en genieten van alles. Vol overgave omarmen ze het leven... zo mooi.. zo kostbaar om dit te zien, het gekke is dat ik elke dag me weer realiseer wat een mooie cadeau we krijgen van deze leerlingen.. we zien vechters en sterke mensen die het toch maar even hebben geflikt. hun land verlaten, om zich te gaan vestigen in een land waar ze al weten niet welkom te zijn... en dan moeten ze landen.. een bestaan opbouwen.. ik geef de pubers van Nederland dit te doen.. ik denk dat de helft niet overleefd...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten