In de projectweek van onze school was het thema Wereldsteden, dus er moesten van alles gedaan worden over wereldsteden, zoals een reisgids maken, een maquette maken maar ook een krant maken dus heel veel wat met de stad te maken had.
Ik had het geluk dat ik met een eerste groep aan de slag mocht, aangezien ze het nogal lastig vonden om iets te bedenken, Ze vonden veel gebouwen veel te moeilijk, het klopt ook, de bekende gebouwen van Berlijn zijn lastig na te maken, en echt uniek is het ook niet.. dus aangezien ik het nodige weet van en over Berlijn heb ik ze de tip gegeven om het baumhaus te maken van Osman..
Ze moesten even wennen aan het idee, maar ze zagen meteen al de mogelijkheden. Het was niet zo moeilijk na te maken, het is orgineel, en met het verhaal erbij is het af..
Ze maken dan iets bijzonders..
Helaas moest ik na een uurtje weg, moest ik les geven op de ander locatie maar ik had hun coach en vriend gevraagd of hij mij een foto wilde sturen van het Baumhaus.. omdat ik het zo gaaf vind dat de leerlingen dit doen.
Hij stuurde me bovenstaande foto.. ik was super blij en trots op ze.. zo mooi gedaan en gemaakt.. geweldig.
Heel slim ook bedacht om de buienkant te printen en deze er op te plakken. Ze hadden ook het verhaal over het Baumhaus opgezocht en er bij gelegd.
Later ben ik toch nog even snel gaan kijken bij het eindresultaat en wat was ik onder de indruk. zo mooi gedaan en gemaakt mede omdat het echt orgineel is en leuk..
Ik heb Osman in het echt mogen ontmoeten voor dat hij afgelopen jaar februari stierf en ik ben super blij dat ik dat heb mogen doen. tevens vind ik het mooi om op deze manier zijn verhaal te vertellen en door te geven.. hieruit blijkt hoe slim een mens kan zijn. prachtig.. uniek. en het was inderdaad een hele bijzondere vriendelijke man.. en elke keer als ik langs het huis loop, als ik in Berlijn ben gooi ik altijd wat geld in de buis om dit huis in stand te houden..
Hieronder het verhaal over het Baumhaus en de foto's van de echte Baumhaus die ik zelf heb gemaakt
Leven in een huis in de bomen. Nooit had ik er bij stil gestaan dat er ook mensen in Europa zijn die dit doen. Tijdens de Alternatieve Tour in Berlijn maakten we kennis met Osman Kalim (90 jaar) en zijn ‘Baumhaus’. Omdat deze man zoveel indruk op mij heeft gemaakt, wil ik graag zijn verhaal met jullie delen. Zijn boomhut in Kreuzberg is namelijk zeker een bezoekje waard!
Tijdens de deling van de stad (ook wel de periode van de Berlijnse muur) bouwde Osman Kalim deze hut van oud puin. Hij irriteerde zich aan de afval op straat en besloot om van het afval dat hij vond een huis te gaan bouwen waar hij ook Turkse groenten kon verbouwen.
In die tijd al een merkwaardige keuze maar het geluk stond aan zijn zijde. Omdat op de plek waar hij woonde (Kreuzberg) de DDR niet exact de grenzen van het Oost- Berlijns grondgebied aanhield, had Osman vrij spel. Zijn stukje ‘niemandsland’ (Todesstreifen) werd uiteindelijk werd zo rond de 350 vierkante meter groot. Leuk weetje; omdat het stukje grond nergens bij hoorde hoefde Osman ook geen belasting te betalen en daar werden ze naar de val van de Berlijnse muur niet zo blij van bij de overheid. De gemeente probeerde hem meerdere keren uit zijn ‘huis’ te zetten maar tevergeefs. De nabijgelegen kerk hield Osman een hand boven zijn hoofd zodat hij rustig zijn gang kon blijven gaan.
Inmiddels is Osman 90 jaar maar nog steeds woont hij in de zomer maanden in zijn Baumhaus. Omdat zijn kinderen het niet verstandig vonden dat hij in de gure wintermaanden nog langer in zijn huis zou verblijven, hebben ze een aantal jaren terug een appartement in de buurt voor hem gekocht.
Osman is echter nog steeds regelmatig bij zijn Baumhaus te vinden en vertelt toeristen graag zijn verhaal. Ik raad je zeker aan om ook eens mee te doen aan de Alternatieve Tour want dan kom je niet alleen langs prachtig graffitiwerk van diverse kunstenaars, unieke kraakpanden en kerken, maar maak je ook kennis met Osman. En zeg eerlijk; zo’n bijzonder man wil je toch ontmoeten?
Ik had het geluk dat ik met een eerste groep aan de slag mocht, aangezien ze het nogal lastig vonden om iets te bedenken, Ze vonden veel gebouwen veel te moeilijk, het klopt ook, de bekende gebouwen van Berlijn zijn lastig na te maken, en echt uniek is het ook niet.. dus aangezien ik het nodige weet van en over Berlijn heb ik ze de tip gegeven om het baumhaus te maken van Osman..
Ze moesten even wennen aan het idee, maar ze zagen meteen al de mogelijkheden. Het was niet zo moeilijk na te maken, het is orgineel, en met het verhaal erbij is het af..
Ze maken dan iets bijzonders..
Helaas moest ik na een uurtje weg, moest ik les geven op de ander locatie maar ik had hun coach en vriend gevraagd of hij mij een foto wilde sturen van het Baumhaus.. omdat ik het zo gaaf vind dat de leerlingen dit doen.
Hij stuurde me bovenstaande foto.. ik was super blij en trots op ze.. zo mooi gedaan en gemaakt.. geweldig.
Heel slim ook bedacht om de buienkant te printen en deze er op te plakken. Ze hadden ook het verhaal over het Baumhaus opgezocht en er bij gelegd.
Later ben ik toch nog even snel gaan kijken bij het eindresultaat en wat was ik onder de indruk. zo mooi gedaan en gemaakt mede omdat het echt orgineel is en leuk..
Ik heb Osman in het echt mogen ontmoeten voor dat hij afgelopen jaar februari stierf en ik ben super blij dat ik dat heb mogen doen. tevens vind ik het mooi om op deze manier zijn verhaal te vertellen en door te geven.. hieruit blijkt hoe slim een mens kan zijn. prachtig.. uniek. en het was inderdaad een hele bijzondere vriendelijke man.. en elke keer als ik langs het huis loop, als ik in Berlijn ben gooi ik altijd wat geld in de buis om dit huis in stand te houden..
Hieronder het verhaal over het Baumhaus en de foto's van de echte Baumhaus die ik zelf heb gemaakt
Leven in een huis in de bomen. Nooit had ik er bij stil gestaan dat er ook mensen in Europa zijn die dit doen. Tijdens de Alternatieve Tour in Berlijn maakten we kennis met Osman Kalim (90 jaar) en zijn ‘Baumhaus’. Omdat deze man zoveel indruk op mij heeft gemaakt, wil ik graag zijn verhaal met jullie delen. Zijn boomhut in Kreuzberg is namelijk zeker een bezoekje waard!
Tijdens de deling van de stad (ook wel de periode van de Berlijnse muur) bouwde Osman Kalim deze hut van oud puin. Hij irriteerde zich aan de afval op straat en besloot om van het afval dat hij vond een huis te gaan bouwen waar hij ook Turkse groenten kon verbouwen.
In die tijd al een merkwaardige keuze maar het geluk stond aan zijn zijde. Omdat op de plek waar hij woonde (Kreuzberg) de DDR niet exact de grenzen van het Oost- Berlijns grondgebied aanhield, had Osman vrij spel. Zijn stukje ‘niemandsland’ (Todesstreifen) werd uiteindelijk werd zo rond de 350 vierkante meter groot. Leuk weetje; omdat het stukje grond nergens bij hoorde hoefde Osman ook geen belasting te betalen en daar werden ze naar de val van de Berlijnse muur niet zo blij van bij de overheid. De gemeente probeerde hem meerdere keren uit zijn ‘huis’ te zetten maar tevergeefs. De nabijgelegen kerk hield Osman een hand boven zijn hoofd zodat hij rustig zijn gang kon blijven gaan.
Inmiddels is Osman 90 jaar maar nog steeds woont hij in de zomer maanden in zijn Baumhaus. Omdat zijn kinderen het niet verstandig vonden dat hij in de gure wintermaanden nog langer in zijn huis zou verblijven, hebben ze een aantal jaren terug een appartement in de buurt voor hem gekocht.
Osman is echter nog steeds regelmatig bij zijn Baumhaus te vinden en vertelt toeristen graag zijn verhaal. Ik raad je zeker aan om ook eens mee te doen aan de Alternatieve Tour want dan kom je niet alleen langs prachtig graffitiwerk van diverse kunstenaars, unieke kraakpanden en kerken, maar maak je ook kennis met Osman. En zeg eerlijk; zo’n bijzonder man wil je toch ontmoeten?
 |
| project week |
 |
| projectweek |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten