Filmstars dont die in Liverpool (film)

Gisteravond met Paulien naar de film geweest. Het was een bijzondere film, in het begin moet je even wennen aan de rollen, het spel van Annette, omdat het zon zeikerige stem is, maar als je je daar over heen kan zetten, is het een hele mooie film.... een prachtige decor waar het zich in afspeelt, tevens het tijdsbeeld raakt ook, de muziek is mooi, en het spel is prachtig.
De film heeft aan het einde me echt met tranen doen kijken, zo mooi en zo intens... prachtig
daarnaast  is het eind over deze actrice helemaal geweldig, als je ziet hoe ze haar grammy ontvangt.. ze komt aanlopen , neemt hem aan, zegt dank je wel , en loopt door, geen toespraak of dank je wel ... de opmerking van de commentator geniaal, zie het filmpje hieronder

recensie van de film:

Regie: Paul McGuigan | Cast: Annette Bening (Gloria Grahame), Jamie Bell (Peter Turner), Julie Walters (Bella Turner) e.a.| Speelduur: 105 minuten | Jaar: 2017

Heel eventjes was Gloria Grahame een van de bekendste gezichten van Hollywood. Vooral in film noirs kwam haar talent goed tot zijn recht. Zo speelde ze tegenover Humphrey Bogart in de geweldige film In a Lonely Place en was ze de ultieme 'gangster moll' in The Big Heat. Ze won zelfs een Oscar voor haar rol in The Bad and the Beautiful. En toch raakte deze actrice in de vergetelheid. Zozeer zelfs, dat haar naam bij veel mensen niet eens een belletje doet rinkelen. Film Stars Don't Die in Liverpool gaat over het leven van Gloria jaren nadat ze Hollywood noodgedwongen de rug toekeerde.

Dat deel van haar leven zien we vanuit het standpunt van Peter Turner. Hij was een jonge acteur die per toeval een kamer huurde in hetzelfde gebouw als Gloria Grahame wanneer zij in Engeland is om een rol te spelen op het toneel. Zij is tig jaar ouder dan hij, maar toch slaat de vlam al snel over tussen de twee. Ze beginnen een hartstochtelijke relatie. Hij stelt haar voor aan zijn familie in Liverpool met wie het eveneens goed klikt. Als ze klaar is met haar toneelstuk verhuist hij met haar mee terug naar Amerika.

Om de een of andere reden (die we later als flashback te zien krijgen) gaat het uit tussen de twee. Toch is het Peter Turner die Gloria belt wanneer ze een paar jaar later weer in Engeland is. Ze is doodziek en wil graag dat hij haar weer meeneemt naar zijn familie in Liverpool. De doodzieke Gloria in huis hebben, levert nogal wat frictie op. Daarnaast moet Peter zelf ook in het reine komen met zijn gevoelens voor de actrice.

Annette Bening heeft voor de rol niet geprobeerd op Gloria te lijken qua uiterlijk, maar zij heeft sowieso veel van Grahame weg en weet haar echt te belichamen in haar doen en laten. De stem en de maniertjes zullen liefhebbers van Grahames films bekend voorkomen. Jamie Bell is ook prima gecast en stort zich vol energie in de rol. Er zit ook een mooie rol in van Julie Walters als de zachtaardige maar strenge moeder van Peter. Maar ondanks het interessante uitgangspunt en de goede rollen weet Film Stars Don't Die in Liverpool toch niet echt te boeien. Veel voelt alsof het een theaterstuk is, vanwege dezelfde paar kamers waarin wordt gefilmd.

De voornaamste reden dat de film geen vervuld gevoel geeft, is dat hij weinig loslaat over Gloria. Regisseur Paul McGuigan heeft duidelijk besloten dat hij enkel het boek van Turner als stof wilde gebruiken. Dat is jammer want wie bekend is met Grahame weet dat ze door Hollywood verstoten werd vanwege de enorme schandalen rond haar privéleven. Zo was ze getrouwd met Nicholas Ray, die haar regisseerde in In a Lonely Place en ook films als Rebel without a Cause maakte. Samen vormden ze een fameus Hollywoodkoppel tot hij haar volgens de geruchten in bed betrapte met zijn dertienjarige zoon, Gloria's eigen stiefzoon. Alles werd nog smeuïger qua schandaal toen Gloria een paar jaar later met deze stiefzoon trouwde.

Daarover rept de film niet of nauwelijks. Alleen als je er iets vanaf weet, zul je de verwijzingen begrijpen. Ook over haar films wordt slechts vluchtig iets verteld, terwijl Grahame echt een van de grootste vergeten actrices van de vorige eeuw is. Meer van Grahames levensverhaal en ietsje minder Peter Turner en familie had tot een betere film geleid. Bening komt in de flashbacks goed los, terwijl de ziektebedscènes op de zenuwen gaan werken. We get it: ze gaat dood! Ook zou het leuk zijn als een film over een markant personage zoals Grahame ertoe zou leiden dat mensen meer over haar films te weten zouden willen komen. Deze film wekt dat gevoel helaas niet op.