als blijk van respect

Dit kwam voorbij op Facebook en ik dacht meteen dit wil ik toch ook in mijn blog neerzetten omdat ik weet dat ik soms heel veel mensen bereik die met andere mensen veel delen, gesprekken voeren.. ik vind deze brief een waarheid bevatten en hoop dat wie weet, als deze brief door veel mensen worden gelezen, als men deze brief rondgaat over het net, men er over praat.. men terug kan naar het respect wat men geeft aan een rouwstoet... tenslotte komen we allemaal ooit in zon stoet terecht, of als volger of als degene om wie het gaat....

met dank aan Alexander IJsendorn, die deze brief schreef.

Respect voor de rouwstoet.

Brief met de waarheid, van een uitvaartleider.
Er moet mij even iets van hart…… het valt mij op dat het passeren van een rouwstoet nogal wat verschillende reacties van medeweggebruikers oproept. Een rouwstoet, hoe vaak komen we die niet tegen tijdens onze dagelijkse bezigheden buitenshuis. Het is onderdeel van onze samenleving.

Regelmatig worden overledenen overgebracht in een rouwauto met daarachter de auto’s van de nabestaanden. Ze krijgen aan weerszijde van de auto een vlaggetje om aan te geven dat ze bij de rouwstoet horen. Dat vlaggetje is bedacht door het kabinet Balkenende dat heeft geprobeerd normen en waarden terug te krijgen in onze maatschappij. Minister Eurlings maakte een nieuwe wet waarbij het verboden werd om een rouwstoet te doorkruisen. Tevens stelde hij de vlaggetjes verplicht, zodat een ieder weer kan zien dat er een rouwstoet rijdt.
Nu is de vraag is: “Hoe hoort het als men een rouwstoet passeert?” Maar eigenlijk wil ik deze vraag eens omdraaien: “Hoe hoort het niet?”
Een jonge dame die in haar Hyundai de stoet over de stoep inhaalt, een oudere man die op zijn fiets mij van de sokken rijdt, een bedrijfs-bus die nog net voor de stoet gauw even gas geeft, een mevrouw vond het laatst nodig om de rouwstoet die ik begeleidde klem te rijden, omdat ze vond dat ze er nog wel even voorlangs kon, een compleet gezin dat met de boodschappentassen in de hand snel even tussen de rouwauto en de volgauto’s de weg over loopt en de helaas vele voorbeelden van ingehaald worden door fietsers, automobilisten die nog snel voor de stoet oversteken of deze met gevaar voor eigen leven inhalen.
Is het nou echt zo moeilijk om even te wachten tot de stoet voorbij is? Even stil te blijven staan als blijk van respect. Je hoeft echt niet meer de hoed af te nemen, maar respect is denk ik wel het minste wat we voor elkaar zouden moeten kunnen opbrengen.
Gelukkig zijn er ook andere voorbeelden van voorbijgangers die wel weten hoe het hoort. Een jongen van een jaar of twaalf die afstapt van zijn fiets, een ouder echtpaar die samen stil blijven staan totdat de stoet voorbij is of de lesauto die de auto even stil zet.
Vroeg of laat krijgen we allemaal te maken met een overlijden van een dierbare en dan staat je wereld letterlijk even stil. Wij zijn dan zelf onderdeel van deze stoet. Pas dan ervaren wij zelf hoe het is als iedereen maar door sjeest in zijn auto of op de fiets. Zou het niet mooi zijn als wij allemaal tijdens het passeren van een rouwstoet gewoon even een momentje stil staan, van de fiets afstappen of als het mogelijk is langzaam rijden of even de auto stil zetten. Gewoon als respect naar een overleden stadsgenoot en de nabestaanden. Ik vind het een mooie gedachte. Hopelijk u ook.
Alexander IJsendorn
uitvaartleider.