Vandaag stond het bezoek aan het concentratiekamp vlak bij Berlijn op het programma, deze vond ik moest ik bezoeken omdat dit toch ook erg verbonden is met Berlijn, tenslotte heb ik ook alles over de muur bezocht, tevens de beruchte villa bezocht waar men heeft bedacht hoe men de Joodse mensen kon vernietigen.. het dubbele is wel dat het een prachtige villa is die in een mooie omgeving ligt, waar je tot rust komt.. maar dat daar zon gruwel is bedacht.. afschuwelijk. ( Ooit heb ik ook het concentratie kamp Auswitsch bezocht, ik vergeet deze ervaring nooit meer, het was zo gruwelijk wat je hoorde wat daar was gebeurt, dat je als het waren een soort verdoving onderging... en pas veel later begon het gevoel als een razende te komen. de onmacht, de gedachten dat dit kon gebeuren, hoe mensen zo kunnen handelen. net als in de Statsi gevangenis.. op dat moment loop je er en op de een of andere manier raak je verdoofd, of je blokt het, dat weet ik niet zeker, de verhalen die je hoort maar dan ineens breekt het los als je met iets totaal anders bezig bent of als je de foto's gaat bezien.. zo bizar.
Toch kan je niet om deze geschiedenis heen in Berlijn, de stad ademt deze geschiedenis uit op elke hoek van de straat. Mijn ideale bezoek aan Berlijn bestaat uit het bezoeken van iets kenmerkends voor oa oost en west berlijn zoals de stasi gevangenis een aantal jaren geleden en iets van kunst en alternatieve sectoren
Weet niet zo goed wat het is, tegenwoordig heb ik ruzie met elk dekbed. Dacht eerst dat het vast te maken had met het dekbed thuis, iedere ochtend word ik wakker en dan ligt het dekbed overdwars. Aangezien dat een twee persoons dekbed is kan ik me dat voorstellen. Maar nu in Berlijn gebeurt het weer, wederom wordt ik wakker met het dekbed overdwars, kortom kennelijk ben ik in mijn slaap of heel creatief of ik lig nog steeds dwars in mijn slaap.
Ondanks dat ik vroeg op was. Was het toch weer een stuk van haasten voor mijn gevoel, totale onzin want ik was meer dan vroeg bij das tranenpalatz, dus nog een kop thee gehaakt en lekker in de zon zitten op te drinken. Daarna nog ff naar toilet en me maar bekend gemaakt bij de organisatie van de tour. Leek me een aardige msn die ons ging rondleiden. Er bleken ook Nederlandse mensen bij te zitten, en wat doe je als Nederlander, juist je gaat daarmee aan het praten, prachtige gesprekken, mede omdat het zo vrijblijvend is kan je veel zeggen, deze mensen kwamen ook uit het onderwijs, dus wel aangenaam.
De treinreis naar het concentratiekamp, bleek de allereerste concentratiekamp te zijn, waar men dingen uitzocht, oa hoe te martelen, hoe mensen te vergassen maar ook, hoe ze neer te schieten door de nek, dat ging het snelst. Afschuwelijk. Het kamp was opgebouwd in de vorm van een triangel. Met aan het hoofd een gebouw met een balkon waar iemand stond met een mitrailleur. En aangezien de bouw zo was konden ze tussen de barakken door schieten zodat men niet kon ontsnappen. Ook werd uitgelegd wat de diverse driehoeken betekende, maar dit bepaalde ook meteen je rang bij de gevangenen, als je een roze had dus gay was. Was je de allerlaatste in rang met als gevolg dat je dus op de onderste bed sliep, aangezien iedereen diarree had kun je raden wat er gebeurde als er twee mensen boven je sliepen.
De gids wist veel, heel veel, toch vond ik het jammer dat wij dat ook moesten weten dat hij veel wist. Maar de kans om echt bepaalde dingen te zien liet hij een beetje voorbij gaan wat ik wel jammer vond.mede omdat ik graag ook de musea had bezocht. Toen we de plek bezochten waar vele executies en vergassing plaats vonden, waar we ook de ovens zagen, viel me op dat bij een monument een beschilderde steen lag, dat vond ik zo ongepast, mede omdat die de enige steen( happystone) was die er lag, heb ik hem daar weggehaald en op en andere plek gelegd waar meer stenen lagen . Maar blijf het ongepast vinden om een happy stone op dit soort plekken neer te leggen. Zo happy worden we daar niet van.
Aan het einde van de tour besloot ik om nog even te blijven, mede omdat ik nog wat dingen wilde zien, nog wat foto’s wilde maken omdat het nu zo rustig is en Ik dus daar de tijd voor had. Er bleven nog twee mensen achter. Waar ik een tijdje mee heb staan te praten. Ik had ook al besloten om het massagraf te bezoeken1,7 km van het kamp, dus, ondanks het aanbod dat ik met mensen in een grote audio mee mocht rijden ben ik gaan lopen. Een vreemde route dat wel. Maar ach ook dat went. Bij aankomst bij het massagraf bleken
Die laatste twee er ook te zijn, maar mag het niet zeggen, ik had gedacht dat het iets is als wat wij kennen zoals de oorlogsbegraafplaatsen maar nee, het was een monument, er was een zwart kruis. En veel groen… mag het niet zeggen maar vond het wat teleurstellend. Al besef ik me ook dat ze het niet anders hadden kunnen doen.
Op de terugweg zag ik dat ik naar het trein station kon lopen maar 500 meter en dan de trein naar Berlin kon nemen, dus dat maar gedaan, om zo niet weer die 1,7 km te hoeven lopen .
Bij aankomst in Berlijn besloten om nog ff naar RAW te gaan, een oud krakers gebied op het oude spooronderhoud gedeelte. Prachtig gebied vol streetart, toch heb ik het gevoel dat het volgend jaar wel eens weg zou kunnen zijn, mede omdat er zoveel gesloopt is in mijn beleving. Vond dat er al veel met hekken omsloten is en dat er wat plat ligt. Zou het doodzonde vinden. Dus gauw nog wat foto’s gemaakt en heerlijk gegeten bij emmapea een vegan soulfood tent. Altijd heerlijk eten en goedkoop, hoop echt dat het blijft bestaan.
Daarna nog ff wat gedronken op een terras om daarna een ijsje te kopen en die heerlijk op te eten op de trap bij het station in de late avond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten