Vanavond met een gedeelte van de filmclub naar de film geweest. Wat een prachtige ontroerende film dit. Ik heb twee uur lang ademloos zitten te kijken naar deze film.. zo mooi maar ook wat je tot denken brengt... een aanrader deze film. goed spel, prachtig verhaal
recensie van de film
Regie: Isabel Coixet | Cast: Emily Mortimer (Florence Green), Patricia Clarkson (Violet Gamart), Bill Nighy (Edmund Brundish), e.a. | Speelduur: 113 minuten | Jaar: 2017
Eerlijk is eerlijk: een boekverfilming over een boekhandel is geen gemakkelijke opgave. Het succesvol visualiseren van literair werk is een uitdaging op zich, laat staan wanneer het onderwerp nou niet meteen tot de verbeelding spreekt. The Bookshop won recentelijk drie Goya's (Spaanse Oscars) voor Beste Film, Regie en Scenario, dus het lijkt alsof regisseur Isabel Coixet daarin geslaagd is. Althans volgens de Spaanse jury, want The Bookshop is een weinig sprankelende, fantasieloze verfilming van een grotendeels voorspelbaar verhaal.
De verfilming van Penelope Fitzgeralds gelijknamige roman heeft een Spaanse producent en Catalaanse regisseur, maar verder is de film zo Brits als wat. Alleenstaande boekenworm Florence Green besluit een kleine boekhandel te openen in een druilerig Engels kustplaatsje eind jaren vijftig. Haar liefde voor boeken wordt echter niet gedeeld door de weinig leesgrage dorpelingen. Haar grootste opponent is de welgestelde en invloedrijke Violet Gamart, die haar oog op hetzelfde pand heeft laten vallen en alles op alles zet om Florence en haar boekhandel zo snel mogelijk weg te krijgen.
Eerlijk is eerlijk: een boekverfilming over een boekhandel is geen gemakkelijke opgave. Het succesvol visualiseren van literair werk is een uitdaging op zich, laat staan wanneer het onderwerp nou niet meteen tot de verbeelding spreekt. The Bookshop won recentelijk drie Goya's (Spaanse Oscars) voor Beste Film, Regie en Scenario, dus het lijkt alsof regisseur Isabel Coixet daarin geslaagd is. Althans volgens de Spaanse jury, want The Bookshop is een weinig sprankelende, fantasieloze verfilming van een grotendeels voorspelbaar verhaal.
De verfilming van Penelope Fitzgeralds gelijknamige roman heeft een Spaanse producent en Catalaanse regisseur, maar verder is de film zo Brits als wat. Alleenstaande boekenworm Florence Green besluit een kleine boekhandel te openen in een druilerig Engels kustplaatsje eind jaren vijftig. Haar liefde voor boeken wordt echter niet gedeeld door de weinig leesgrage dorpelingen. Haar grootste opponent is de welgestelde en invloedrijke Violet Gamart, die haar oog op hetzelfde pand heeft laten vallen en alles op alles zet om Florence en haar boekhandel zo snel mogelijk weg te krijgen.
De film doet op meerdere fronten heel erg veel denken aan Chocolat,
ook een boekverfilming. In die charmante film van Lasse Hallström is
het personage van Juliette Binoche het vrijgevochten individu dat stof
doet opwaaien in een conservatief religieus Frans dorpje door een
chocolaterie te openen. Ook zij wordt tegengewerkt door een personage
met aanzien en macht, waardoor zij alles op alles moet zetten om haar
winkel open te houden en haar droom levend.
Hoewel Chocolat ook geen hoge ogen gooit wat betreft originaliteit, is die film wel met veel flair geregisseerd. The Bookshop is vergeleken met zijn Franse tegenhanger als een muffe tweedehands boekwinkel: saai en stoffig. Niet alleen is de cameravoering erg statisch en zijn de scènes te lang, ook de personages missen overtuiging en diepgang. De voornamelijk Britse cast doet zijn best, maar komt met houterig en stijf acteerwerk niet goed uit de verf. En dat is jammer, want het talent is wel degelijk aanwezig.
Het lukt Emily Mortimer niet helemaal om de passie en strijdlust van Florence overtuigend neer te zetten. Sterker nog, haar naïviteit wekt bij tijd en wijle zelfs irritatie op. Ook veelzijdig actrice Patricia Clarkson weet niet goed raad met haar rol als de manipulatieve Violet Gamart. Zij wil dat de boekhandel plaatsmaakt voor een kunstencentrum, maar haar diepere beweegredenen blijven opvallend genoeg onbekend. Dan had haar tegenhanger Alfred Molina in Chocolat het makkelijker: zijn rol als streng religieuze burgemeester die niet alleen de strijd aangaat met chocola, maar ook met zijn eigen driften en zelfbeheersing, had wel genoeg gelaagdheid voor een geslaagde 'slechterik'.
Veteraan Bill Nighy weet gelukkig wel enigszins te overtuigen als gedesillusioneerde kluizenaar Edmund Brundish. Door hun wederzijdse liefde voor boeken ontstaat er een speciale band met Florence. Hij bewondert haar moed en de progressieve boeken die zijn mistroostige blik op de wereld veranderen. Nighy is de aangewezen acteur om het personage net genoeg cynisme mee te geven zonder te vervallen in chagrijn, waardoor de spaarzame lichtkomische momenten in de film van zijn kant moeten komen.
Het is jammer dat de regie zo behouden is, want de boodschap die Coixet wil uitdragen is progressief en actueel. De vrouwelijke personages die zij opvoert hebben de moed om voor zichzelf op te komen in een tijd waarin voornamelijk machtige mannen via bureaucratische instituten de dienst uitmaken. Dat had best wat steviger aangezet mogen worden met een gedurfder geluid, vooral in de huidige tijdgeest. The Bookshop voelt daarom als een roman voor tussendoor, die je na het lezen weer gedachteloos terug in de kast zet.
Hoewel Chocolat ook geen hoge ogen gooit wat betreft originaliteit, is die film wel met veel flair geregisseerd. The Bookshop is vergeleken met zijn Franse tegenhanger als een muffe tweedehands boekwinkel: saai en stoffig. Niet alleen is de cameravoering erg statisch en zijn de scènes te lang, ook de personages missen overtuiging en diepgang. De voornamelijk Britse cast doet zijn best, maar komt met houterig en stijf acteerwerk niet goed uit de verf. En dat is jammer, want het talent is wel degelijk aanwezig.
Het lukt Emily Mortimer niet helemaal om de passie en strijdlust van Florence overtuigend neer te zetten. Sterker nog, haar naïviteit wekt bij tijd en wijle zelfs irritatie op. Ook veelzijdig actrice Patricia Clarkson weet niet goed raad met haar rol als de manipulatieve Violet Gamart. Zij wil dat de boekhandel plaatsmaakt voor een kunstencentrum, maar haar diepere beweegredenen blijven opvallend genoeg onbekend. Dan had haar tegenhanger Alfred Molina in Chocolat het makkelijker: zijn rol als streng religieuze burgemeester die niet alleen de strijd aangaat met chocola, maar ook met zijn eigen driften en zelfbeheersing, had wel genoeg gelaagdheid voor een geslaagde 'slechterik'.
Veteraan Bill Nighy weet gelukkig wel enigszins te overtuigen als gedesillusioneerde kluizenaar Edmund Brundish. Door hun wederzijdse liefde voor boeken ontstaat er een speciale band met Florence. Hij bewondert haar moed en de progressieve boeken die zijn mistroostige blik op de wereld veranderen. Nighy is de aangewezen acteur om het personage net genoeg cynisme mee te geven zonder te vervallen in chagrijn, waardoor de spaarzame lichtkomische momenten in de film van zijn kant moeten komen.
Het is jammer dat de regie zo behouden is, want de boodschap die Coixet wil uitdragen is progressief en actueel. De vrouwelijke personages die zij opvoert hebben de moed om voor zichzelf op te komen in een tijd waarin voornamelijk machtige mannen via bureaucratische instituten de dienst uitmaken. Dat had best wat steviger aangezet mogen worden met een gedurfder geluid, vooral in de huidige tijdgeest. The Bookshop voelt daarom als een roman voor tussendoor, die je na het lezen weer gedachteloos terug in de kast zet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten