ontheemd

Tijdens een gesprek met vrienden kregen we het zo over mensen die hun land zijn ontvlucht, hoe je je dan zou voelen.

Wij kunnen ons dat natuurlijk nooit voorstellen, we weten het gewoon niet, we denken dat we het weten maar het besef dat je dus alles achterlaat, weg gaat met geen idee waar je terecht komt,en of je de mensen wel kan begrijpen en of ze jou accepteren..

Terwijl we zo zaten te praten kwamen we op onze eigen verhuizingen ik heb aardig wat verhuizingen gehad. gemiddeld schijnt een mens 10 keer te verhuizen in zijn leven.

Mijn eerste verhuizing, kan ik me niets meer van herinneren, ik was 6 weken toen mijn ouders verhuisden van Alteveer naar Mussel. Daarna toen ik ongeveer 4 jaar was zijn we binnen Mussel verhuisd naar een andere straat van de oude Molenstraat naar de nieuwe Molenstraat, creatief was men niet echt in dat dorp,.het dorp waar ik mij hele jeugd heb doorgebracht met een kleine tussen stop van 2 jaar in Stadskanaal, terug naar het oude huis in de Nieuwe Molenstraat, waar ik dus heel lang heb gewoond, tussen door ben ik nog wel op kamers gegaan in Emmen, voor 1 jaar omdat het reizen toch wel veel was van Mussel naar Emmen.

Uiteindelijk toch terug naar Mussel omdat ik inmiddels mijn rijbewijs had gehaald en dus met de auto naar Emmen kon, waar ik ook stage liep.

Uiteindelijk ben ik verhuisd naar de Peperstraat in Groningen, waar ik eerst in een klein kamertje woonde, om intern ook nog een keer te verhuizen naar beneden in een super klein appartementje.. erg leuk en gaaf, daar heb ik heel lang gewoond tot dat ik moest verhuizen in Groningen naar een andere straat waar ik wederom een prachtig appartementje kreeg, ook erg gaaf weer.

Al deze verhuizingen waren natuurlijk niet echt ingrijpen, die in mijn jeugd was gewoon daar merkte je niets van omdat je gewoon mee ging met de stroom, de verhuizing naar Groningen was eindelijk de vrijheid die ik zocht en die ik kreeg niets mis mee. . dus in totaal was ik 9 keer verhuisd voordat ik de stap maakte naar Alphen aan den Rijn.

Dit was wel het meest ingrijpend om eerlijk te zijn, misschien is dit een klein beetje te vergelijk met dat wat de mensen voelen die hun land ontvlucht zijn.


Ik herinner me dat ik me totaal ontworteld voelde, dat ik me zo eenzaam voelde in het begin in Alphen aan den Rijn, dat ik niemand hier kende, laat ik het anders zeggen, wel herkende maar niet echt kende, niet echt vrienden had. Ik weet nog dat ik me totaal ontworteld voelde, dat ik me hier zo alleen verloren voelde de eerste weken toen ik hier woonde.. Ik was er niet bekend, ik verdwaalde er  bij alles ik was totaal van slag ... kortom het was niet fijn. Wel herinner ik me dat ik in de week voordat de school begon om mijn werk kwam en dat een collega me zag mij een hand gaf en zei.. Welkom blij dat je terug bent.. dat was een warm bad.. ik voelde meteen de wortels de grond inschieten en ik kreeg het gevoel dat ik erkent en herkent werd en dat ik een soort van thuiskwam gevoel kreeg...

Als  ik dit zo bedenk en terug bedenk, ben ik dus precies 9 keer verhuisd in mijn leventje tot dusver, er zal heus nog een tiende keer komen dat kan niet anders.. maar toch.. tot dusver 9 keer, en ik besef ook dat ik nooit kan voelen wat al die mensen voelen die zijn gevlucht of die hier komen maar ik kan misschien een beetje helpen om de pijn te verzachten door ze welkom te heten, door te zeggen dat ik blij ben dat ze er zijn..  zodat ze ook het warme bad gevoel krijgen en dat ze, naar ik hoop, hier ook  wortelen.