Donderdag reed ik van mijn werk door de straat waar een verzorgings/ bejaarden flat staat. Ik kwam langs een berg met allemaal meubels, spullen voor aan de muur, van alles.. sommige dingen al stuk geslagen, anderen nog in takt.
De foto hierboven heb ik van het net gehaald, ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om er een foto van te maken wat ik zag.
In het besef dat het leven eindig is, dat dat ook gebeurt in verzorgingstehuizen, is iets wat ik me heel erg goed besef. Toch word ik triest als ik zon berg spullen zie staan.. Hier heeft een mens zijn of haar ziel en zaligheid ingelegd. Heeft hier voor gespaard, is er gelukkig in en mee geweest. Natuurlijk besef ik ook wel dat je niet alles mee kan nemen als je op weg gaat naar de andere kant.. maar toch.. het raakt me.. een berg spullen is wat je achterlaat... dat was het dan.
Terwijl ik de straat uitreed zag ik daar een oud mannetje staan bij de container voor kleding. hij had een kar vol met kleding. met bloesjes, met van alles wat en het enige wat ik dacht.. jeetje zou dat nu zijn van diegene die overleden is... het was een kronkel, ik zag meteen toch een soort van Hendrik Groen tafereel, twee vrienden die samen in een flat hebben gewoond, eentje is overleden en de ander heeft beloofd om zorg te dragen voor de spullen en alles op te ruimen... het zal wel niet zo zijn .. maar toch . het was voor mij een mooie gedachte..
Toen ik vrijdagochtend weer naar mijn werk reed zag ik dat de berg met spullen er nog steeds lag.. Wel heb ik nog even extra goed gekeken of er niet toevallig een mens bij zat of in lag.. omdat ik me herinner dat bij 1 van mijn eerste bezoeken aan Berlijn er een hele stapel huisraad op straat stond.. en toen ik er naar toe liep bleek daar een mevrouw te zitten, die met heel haar hebben en houden daar was gaan wonen...
Gelukkig zag ik dat er geen mens in zat of wat dan ook.. dat was wel geruststellend....maar toch het blijft toch ergens in mijn knagen..... Natuurlijk heb ik met vrienden afgesproken dat als ik op weg ga naar die andere kant dat ze voor mijn spullen zorgen, heb ik een testament klaar liggen wat er met mijn flarden moet gebeuren en met mijn foto's waar de rechten van de bundels naar toe gaan . noem maar op. maar toch...
ik hoop toch niet dat mijn spullen, waar ik zo zuinig op ben geweest en waar ik zo met zorg naar heb gezocht en heb gekocht ineens op straat komen te staan.....
al denk ik dat ik er wel niet veel van zal merken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten