Soms doe je hele prachtige ontdekkingen aan de personeelstafel in de personeelskamer. We zitten te praten en ineens zeg vriendin Laura dat ze op Netflix de serie Grace and Frankie heeft ontdekt en dat het hilarisch is... ze ligt steeds met tranen met tuiten te kijken naar deze serie.
Dus ik ben even gaan kijken op bol.com en zag de prachtige aanbieding 2 dvd’s voor 25 euro.. dus ik heb ze besteld.
Zaterdagavond had ik de première en ik ben om.. wat een prachtige serie en wat een humor, en zeker om de weg te volgen van twee totaal verschillende vrouwen die heel anders in het leven staan, maar die juist daardoor zo goed als combi werken. De één is vooral zweverig, kleding interesseert haar niet, gemak dient de mens, ze praat met haar schilderij als ze schildert, doet aan allerlei rituele en noem maar op. De ander is een vrouw die vol zit met uiterlijkheden, ze zoekt haar bevestiging in kleding, haarstukjes etc... totaal twee verschillende karakters...
Het gegeven is simpel... er is wederom een jaarlijks etentje met hun mannen, die zakenpartners zijn.. echter dan komt bij een etentje de aap uit de mouw, de mannen zijn naast zakenpartners ook verliefd op elkaar en hebben al jaren een heimelijke relatie samen. Nu willen ze scheiden van de vrouwen en verder met elkaar... Naast dat we de vrouwen volgen die samen hun weg gaan met elkaar, die om moeten leren gaan met hun pijn van het verlies, zie je ook meteen de mannen die het met elkaar verder moeten doen in het leven. Je komt erachter dat ook dat lastig is, je ziet de nog verbondenheid met de vrouwen, hun jarenlange levensstijl dat dan ineens toch wat barstjes brengt in de relatie, maar ook dat de liefde zo groot is en sterk is dat ze hoe dan ook alles weer op het pad krijgen uit de liefde voor elkaar. Revolutionair voor een Amerikaanse serie, deze twee, oudere mannen zoenen ook nog in de serie.. Daar kunnen we veel van leren..
Misschien moeten we deze serie juist veel meer uitzenden in Nederland zodat alle reacties op de posters van Suitsupply, misschien moeten we al die mensen die er zo heftig op reageren verplichten om te kijken naar deze serie, of andere series waar het gaat om de liefde tussen mensen, lees mannen.. zodat ze voor eens en altijd leren dat liefde zich toch niet laat bedwingen en dat men hoe dan ook nooit kan voorkomen dat liefde alles overwint.. soms op een andere manier dan men gewend is..
Deze serie is prachtig, een soort van golden girls maar dan net een tikje anders maar zeker een aanrader.. ben ik net klaar met de ene serie.. liggen er nog tig prachtige films.. rol ik in deze serie.. en ja ik ga ze weer allemaal zien....
trailer van de serie
recensie van de serie:
Weet u nog, de Golden Girls? Lachen was dat toen (1985-1992), om sexy Blanche, onnozele Rose, Dorothy-met-de-lage-stem en Sophia, Dorothy’s hondsbrutale moeder. Sophia was in de tachtig, en werd door de schrijvers aan het ensemble toegevoegd om de anderen voor geloofwaardige Girls te kunnen laten doorgaan: dik in de vijftig, maar zeker niet ‘oud’.
Nee, dan Grace and Frankie – ook single en vol levenslust, maar boven de zeventig en onmiskenbaar oud. Keurige Grace (Jane Fonda) moet toezien hoe haar dochter het door haar opgerichte cosmeticabedrijf Say Grace de toekomst instuurt, en weet zich zonder baan met haar perfectionisme geen raad. Kunstdocente Frankie (Lily Tomlin) blijft hardnekkig de hippie uithangen, met bijbehorende genotsmiddelen en meditatieriten, maar worstelt met mobieltjes, tomtoms en andere vijandige machinerie. Hun gewrichten en geheugens beginnen te haperen.
In de eerste afleveringen van dit prachtige, baanbrekende ‘comedy-drama’ zijn Grace en Frankie nog geen vriendinnen. Integendeel: als hun mannen geen advocatenkantoor hadden gedeeld, waren ze elkaar rustig blijven negeren. Politiek en cultureel bewonen ze aparte planeten zoals dat alleen in de VS kan – tot in detail geïllustreerd in hun beider outfits, met Grace in keurig camel en beige en Frankie in artistiek fladderende overgooiers.
Het geval wil echter dat Grace’s altijd wat afstandelijke man Robert (Martin Sheen) en Frankie’s geliefde Sol (Sam Waterston) in de eerste aflevering van drie heerlijke seizoenen verkondigen dat ze verliefd zijn. Op elkaar. En dat al jaren. Ze willen scheiden, en hertrouwen. „Ik wéét dat dat kan”, zucht Frankie. „Ik organiseerde de fundraiser!”
De gevolgen van deze wat kunstmatig aandoende premisse worden per seizoen sterker, want veelgelaagder uitgewerkt. De chaos na hun scheidingen noopt Grace en Frankie tot het delen van een strandhuis, waar irritatie en ongemak langzaam plaatsmaken voor genegenheid.
Intussen komen grote onderwerpen voorbij. Homofobie, overspel, sex en masturbatie op latere leeftijd, euthanasie: geen controverse wordt geschuwd, en de scriptschrijvers nemen ferm stelling. Met een lach en een traan, net als in het echt.
Het gegeven is simpel... er is wederom een jaarlijks etentje met hun mannen, die zakenpartners zijn.. echter dan komt bij een etentje de aap uit de mouw, de mannen zijn naast zakenpartners ook verliefd op elkaar en hebben al jaren een heimelijke relatie samen. Nu willen ze scheiden van de vrouwen en verder met elkaar... Naast dat we de vrouwen volgen die samen hun weg gaan met elkaar, die om moeten leren gaan met hun pijn van het verlies, zie je ook meteen de mannen die het met elkaar verder moeten doen in het leven. Je komt erachter dat ook dat lastig is, je ziet de nog verbondenheid met de vrouwen, hun jarenlange levensstijl dat dan ineens toch wat barstjes brengt in de relatie, maar ook dat de liefde zo groot is en sterk is dat ze hoe dan ook alles weer op het pad krijgen uit de liefde voor elkaar. Revolutionair voor een Amerikaanse serie, deze twee, oudere mannen zoenen ook nog in de serie.. Daar kunnen we veel van leren..
Misschien moeten we deze serie juist veel meer uitzenden in Nederland zodat alle reacties op de posters van Suitsupply, misschien moeten we al die mensen die er zo heftig op reageren verplichten om te kijken naar deze serie, of andere series waar het gaat om de liefde tussen mensen, lees mannen.. zodat ze voor eens en altijd leren dat liefde zich toch niet laat bedwingen en dat men hoe dan ook nooit kan voorkomen dat liefde alles overwint.. soms op een andere manier dan men gewend is..
Deze serie is prachtig, een soort van golden girls maar dan net een tikje anders maar zeker een aanrader.. ben ik net klaar met de ene serie.. liggen er nog tig prachtige films.. rol ik in deze serie.. en ja ik ga ze weer allemaal zien....
trailer van de serie
recensie van de serie:
Weet u nog, de Golden Girls? Lachen was dat toen (1985-1992), om sexy Blanche, onnozele Rose, Dorothy-met-de-lage-stem en Sophia, Dorothy’s hondsbrutale moeder. Sophia was in de tachtig, en werd door de schrijvers aan het ensemble toegevoegd om de anderen voor geloofwaardige Girls te kunnen laten doorgaan: dik in de vijftig, maar zeker niet ‘oud’.
Nee, dan Grace and Frankie – ook single en vol levenslust, maar boven de zeventig en onmiskenbaar oud. Keurige Grace (Jane Fonda) moet toezien hoe haar dochter het door haar opgerichte cosmeticabedrijf Say Grace de toekomst instuurt, en weet zich zonder baan met haar perfectionisme geen raad. Kunstdocente Frankie (Lily Tomlin) blijft hardnekkig de hippie uithangen, met bijbehorende genotsmiddelen en meditatieriten, maar worstelt met mobieltjes, tomtoms en andere vijandige machinerie. Hun gewrichten en geheugens beginnen te haperen.
In de eerste afleveringen van dit prachtige, baanbrekende ‘comedy-drama’ zijn Grace en Frankie nog geen vriendinnen. Integendeel: als hun mannen geen advocatenkantoor hadden gedeeld, waren ze elkaar rustig blijven negeren. Politiek en cultureel bewonen ze aparte planeten zoals dat alleen in de VS kan – tot in detail geïllustreerd in hun beider outfits, met Grace in keurig camel en beige en Frankie in artistiek fladderende overgooiers.
Het geval wil echter dat Grace’s altijd wat afstandelijke man Robert (Martin Sheen) en Frankie’s geliefde Sol (Sam Waterston) in de eerste aflevering van drie heerlijke seizoenen verkondigen dat ze verliefd zijn. Op elkaar. En dat al jaren. Ze willen scheiden, en hertrouwen. „Ik wéét dat dat kan”, zucht Frankie. „Ik organiseerde de fundraiser!”
De gevolgen van deze wat kunstmatig aandoende premisse worden per seizoen sterker, want veelgelaagder uitgewerkt. De chaos na hun scheidingen noopt Grace en Frankie tot het delen van een strandhuis, waar irritatie en ongemak langzaam plaatsmaken voor genegenheid.
Intussen komen grote onderwerpen voorbij. Homofobie, overspel, sex en masturbatie op latere leeftijd, euthanasie: geen controverse wordt geschuwd, en de scriptschrijvers nemen ferm stelling. Met een lach en een traan, net als in het echt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten