koffie

Vandaag moest ik even snel bij de Kruidvat een pakje ophalen wat ik had laten maken voor een collega die een dochter heeft gekregen. Ik kreeg van hem zon prachtige foto van zijn dochter dat ik deze met alle geweld in een sneeuwbol wilde doen om hem cadeau te geven.  De foto is erg aandoenlijk, het meisje is er net, je ziet alleen maar haar hoofd maar ze zwaait.. met een soort van arrogantie.. hallo wereld hier ben ik dan..  prachtig.

In de rij stond ik even te wachten omdat een mevrouw voor mij stond en ze was haar pinpasnummer vergeten.. Ze stond er bij en keek, na 3 keer een poging te doen was ze totaal van slag omdat haar pinpas was geblokkeerd...  de aardige caissière van de Kruidvat, vroeg haar van alles over of ze hulp thuis had, maar nee ze was alleen, dus ze kon niets... dus ze zei ik help u wel. Ik hou daar van, het respect en het willen helpen van je klanten. Deze mevrouw met rollator, vroeg of ze ergens kon zitten omdat ze niet meer zo lang kon staan, ze is namelijk al 82..... Ik dacht nog even ze kan toch op haar rollator zitten, maar dat heb ik maar niet gezegd. Ze was totaal van de kaart... en moest dus geholpen worden.

Terwijl ik dit zo stond aan te kijken moest ik aan mijn moeder denken, die op haar 83ste. al mee heeft gedaan met Nederland Helpt, door het wassen van Bruintje beer. Die elke week een Bingo organiseert voor die oudjes in en rond haar flat, Ze koopt prijsjes van verschillende prijzen en pakt dat mooi in voor de gasten van de Bingo. Daarnaast heeft ze spontaan aangeboden om op woensdagochtend als er moet worden gestemd koffie in te schenken. Ze zei meteen oh dat lijkt me leuk en gezellig bij die oudjes om ze een kop koffie aan te bieden... 

Terwijl ik zo zit te kijken naar die hulpbehoevende vrouw van 82, en dan aan mijn moeder denk, besef ik me hoe gelukkig ik mag zijn met haar. ze loopt nog zonder hulpstukken, okey met een kunstgebit, een bril en gehoorapparaat die ook niet altijd voldoet. Ik hoop maar dat ze alleen koffie hoeft te schenken en niet moet vragen of ze suiker of melk willen, want dan ben ik bang dat dat wel eens mis kan gaan.. ,maar ze doet het. Een vriendin van haar zei mens je bent gek dat je dat nog doet op jouw leeftijd.. maar mijn moeder zegt dan ik kan nog lang genoeg achter de ramen zitten te kijken.. ( ik denk meteen ach het verdient ook niet meer zo lekker als je al 83 bent... ) Ze wil nog in het leven staan en het leven omarmen..

Terug naar de dame in de Kruidvat. ik kan daar naar kijken met een tedere glimlach om mijn mond, vind het aandoenlijk, maar besef ook dat ooit ook dit mijn voorland is... al denk ik dat ik net als mijn moeder me overal voor in zet..