zondag 17 september 2017

Kroon

Dat de ouderdom met gebreken komt weet ik, dat is geen probleem, maar dat het ook gepaard gaat met verval is me toch wat minder prettig.

Als je met mensen praat van mijn leeftijd valt me altijd op dat er veel gezucht en gekreun is.. niets doet het goed meer, alles is bagger en vervelend. Klopt het lichaam is wat minder soepel, na een nacht doorhalen ben je twee weken zoet om weer jezelf te worden en fit te voelen..Vroeger ging je stappen je sliep een paar uurtje en hup je ging weer.. je merkte niet eens dat je een nacht had gemist... maar toch.. nu dus wel en je merkt het langer na nog.

Daarnaast komen de lichamelijke ongemakken helaas ook opduiken. Nadat ik eindelijk hersteld was van mijn voetbalknie, die af en toe nog een keertje opspeelt. af en toe wat pijntjes op vreemde plaatsen kwam vrijdagavond wel  de klap..

Een zorgvuldig geplaatste kroon, lees 1200 euro, viel uit mijn mond terwijl ik een plakje kaas aan het eten was... Gelukkig had ik iets zachts en ontdekte ik het op tijd. Ik kon hem dus tussen de voorgekauwde kaas vinden en schoonspoelen. Je zou toch maar de kroon doorslikken.. met alle gevolgen van dien, dagen achter elkaar je ontlasting opvangen in de hoop dat je hem vind, het door een zeefje prakken om te ontdekken dat hij de weg naar buiten op een prima of minder prima manier heeft afgelegd.. kortom. ik was al blij dat ik hem had gevonden.

De kroon meteen in een plastick zakje gedaan, want ja hij moet mee naar de dienstdoende tandarts, om weer in mijn mond op zijn plekje te worden gezet. geplakt.

De hele zaterdag loop je toch met een wat onprinselijk gevoel, je beseft je eigenlijk dat je lichaam in het verval raakt, maar ook komen er gedachten in je op, straks kunnen ze hem niet meer plaatsen, of ja hij is misschien wel niet goed en moet er een nieuwe worden gemaakt. Kortom het is wel heftig dit.

Gelukkig was ik als eerste aan de beurt bij de nooddienst, waar vader en dochter dus de scepter zwaaiden. De dochter was nog duidelijk in opleiding, ze vroeg alles aan haar vader, zei van alles en ik dacht alleen maar wanneer komt de echte tandarts me helpen. Maar goed die kwam uiteindelijk achter zijn desk vandaan.

Er werd met microscoop gekeken, er werd een foto gemaakt, er werd gezucht omdat ineens de foto te zijn verdwenen maar toch.. uiteindelijk bleek het prima te zijn. Geen ontsteking onder de kies, geen scheuren en barsten dus het was goed. Hij kon weer worden geplaatst zonder te veel gedoe.

Binnen 10 minuten zat mijn kroon weer op zijn plek, was ik weer prinselijk genoeg om statig door Alphen te lopen en te genieten van een stralende lach.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten