Vanavond was het weer een avondje met de mannen. We gingen voor de tweede keer naar het kleine theater . Daar was de presentatie van de studenten van de Paul van vliet opleiding.
De weg er naar toe was al theater op zich, mijn tom tom begaf het dus rijden op Google Maps. Prima te doen, alleen mis ik de houder op het raam, met alle gevolgen van dien. Ik kon niet goed zien hoe ik moest rijden en dus af en toe paniek omdat google maps net iets te laat de goede afslag aangeeft, maar ik ben erg blij hiermee. Kortom de tom tom gaat de kast in en ik rij vanaf nu alleen nog met google maps..., zal dus nog even een goede houder aan moeten schaffen voor in de auto.
Ik was ruim op tijd en dus was ik de eerste die in het restaurant was, dat heeft zo zijn voordeel, je kan even rustig wennen en je in de sfeer brengen. Natuurlijk waren de mannen er ook snel, dus kon onze avondje met elkaar beginnen met een leuk en goed diner in restaurant Room. Ik had voor de mannen nog een klein kadootje voor ze vanuit London, deze was ik steeds vergeten om ze te geven. Nu kon ik ze eindelijk geven. Ze waren er gelukkig blij mee.
De maaltijd was goed en lekker, maar natuurlijk was het toetje niet over te slaan, een brownie met roomijs.. heerlijk.
Na het eten was het tijd om met elkaar naar het theater te gaan, een klein theater waar dus de twee solo voorstellingen plaats vonden.
De eerste voorstelling werd ingeleid door een artistiek ogende man, maar het gekke was, en daar hadden Rick en ik het al over, deze man liep, terwijl het publiek al binnen was, steeds over het podium om dingen te regelen en om nog het gordijn recht te hangen. Wij zeiden beiden dat mag niet, je bent dan eigenlijk al bezig met een voorstelling.
De spelers speelden hun examenstuk en waren allebei geslaagd.
Het eerste stuk van Tim, was voor mij niet echt een geweldige voorstelling. Heel jammer omdat je toch naar een voorstelling komt, en zeker omdat ik de eerste keer dat ik hem zag spelen onder de indruk was van zijn spel. Nu leek hij er wat lastiger in te komen maar ook leek het alsof zijn spel niet echt op gang kwam. Hij voelde niet maar speelde. Op het moment dat hij erin zat, was het eigenlijk voor mij te laat. Ik merkte dat hij goed zijn best deed, maar ik kon zijn verhaal niet goed volgen. Ook zijn ritme in zijn voorstelling was niet goed. Heel jammer ik had zo gehoopt dat hij het waar kon maken van wat ik had gezien de eerste keer dat ik hem zag spelen. Er moet gezegd worden zijn voorbereiding met dingen en personen uit de geschiedenis is bijzonder, het klopt allemaal wat hij verteld, dat is zijn sterkste punt in de voorstelling. Bij het applaus aan het eind van zijn voorstelling, ging ineens iedereen staan, wij vieren bleven echter zitten, alsof het pas later tot ons doordrong dat iedereen ging staan. Uiteindelijk waren alleen Rick en ik nog die bleven zitten. En ik geloof niet dat het niet erg is, het is oprecht, we waren beiden niet onder de indruk. Als iedereen maar gaat staan omdat iedereen gaat staan heeft dat geen meerwaarde meer voor de spelers.. dan is het een kunstje wat je doet en niet meer vanuit je gevoel. Wat moet je dan gaan doen als je een stuk echt geweldig vind, moet je dan op de stoelen gaan springen, of Bravo roepen. Een staande ovatie is voor iets wat je echt geweldig vond en als je het niet zo ervaren hebt mag je blijven zitten.
De pauze vloog voorbij en daarna gingen we het stuk in van Claire. Hier hadden we geen grote verwachtingen, onze eerste kennismaking met haar was van dien aard dat we dachten dit word uitzitten.
Ze kwam op, ze begon, ze zat er in, en ze speelde meteen, er zat in dit stuk veel afwisseling waardoor de tijd voorbij vloog, ze speelde langer dan de eerste voorstelling maar het leek korter. Haar verhaal over de tijd was prachtig haar woordgrapjes met spreekwoorden waar tijd in voor komen goed er in verwerkt. Haar zang niet altijd even zuiver maar wel mooi. Het spel was goed. Natuurlijk had ze ook haar beginnersfouten maar door haar spel was het niet erg. Ze pakte mij van af moment 1 met haar opkomst als robot..
Het stuk zat goed in elkaar, met logische stappen van het ene naar het andere moment en een vogelvlucht door haar leven. Autobiografisch of niet dat maakt niet uit, het was heel boeiend.
Haar eind had ze iets meer moeten afstemmen, ze eindigde nu 3 keer in plaats van 1 keer goed.. dat was een beetje jammer
Omdat haar voorstelling zo goed liep maar wel wat langer duurde dan verwacht.... moesten we rennen naar mijn auto die bij een parkeerautomaat stond. Gelukkig waren we op tijd en met mijn Google maps kon ik rustig naar huis rijden en was ik op tijd terug.. wat een heerlijke avond weer met mensen die me dierbaar zijn.
Ik was ruim op tijd en dus was ik de eerste die in het restaurant was, dat heeft zo zijn voordeel, je kan even rustig wennen en je in de sfeer brengen. Natuurlijk waren de mannen er ook snel, dus kon onze avondje met elkaar beginnen met een leuk en goed diner in restaurant Room. Ik had voor de mannen nog een klein kadootje voor ze vanuit London, deze was ik steeds vergeten om ze te geven. Nu kon ik ze eindelijk geven. Ze waren er gelukkig blij mee.
De maaltijd was goed en lekker, maar natuurlijk was het toetje niet over te slaan, een brownie met roomijs.. heerlijk.
Na het eten was het tijd om met elkaar naar het theater te gaan, een klein theater waar dus de twee solo voorstellingen plaats vonden.
De eerste voorstelling werd ingeleid door een artistiek ogende man, maar het gekke was, en daar hadden Rick en ik het al over, deze man liep, terwijl het publiek al binnen was, steeds over het podium om dingen te regelen en om nog het gordijn recht te hangen. Wij zeiden beiden dat mag niet, je bent dan eigenlijk al bezig met een voorstelling.
De spelers speelden hun examenstuk en waren allebei geslaagd.
Het eerste stuk van Tim, was voor mij niet echt een geweldige voorstelling. Heel jammer omdat je toch naar een voorstelling komt, en zeker omdat ik de eerste keer dat ik hem zag spelen onder de indruk was van zijn spel. Nu leek hij er wat lastiger in te komen maar ook leek het alsof zijn spel niet echt op gang kwam. Hij voelde niet maar speelde. Op het moment dat hij erin zat, was het eigenlijk voor mij te laat. Ik merkte dat hij goed zijn best deed, maar ik kon zijn verhaal niet goed volgen. Ook zijn ritme in zijn voorstelling was niet goed. Heel jammer ik had zo gehoopt dat hij het waar kon maken van wat ik had gezien de eerste keer dat ik hem zag spelen. Er moet gezegd worden zijn voorbereiding met dingen en personen uit de geschiedenis is bijzonder, het klopt allemaal wat hij verteld, dat is zijn sterkste punt in de voorstelling. Bij het applaus aan het eind van zijn voorstelling, ging ineens iedereen staan, wij vieren bleven echter zitten, alsof het pas later tot ons doordrong dat iedereen ging staan. Uiteindelijk waren alleen Rick en ik nog die bleven zitten. En ik geloof niet dat het niet erg is, het is oprecht, we waren beiden niet onder de indruk. Als iedereen maar gaat staan omdat iedereen gaat staan heeft dat geen meerwaarde meer voor de spelers.. dan is het een kunstje wat je doet en niet meer vanuit je gevoel. Wat moet je dan gaan doen als je een stuk echt geweldig vind, moet je dan op de stoelen gaan springen, of Bravo roepen. Een staande ovatie is voor iets wat je echt geweldig vond en als je het niet zo ervaren hebt mag je blijven zitten.
De pauze vloog voorbij en daarna gingen we het stuk in van Claire. Hier hadden we geen grote verwachtingen, onze eerste kennismaking met haar was van dien aard dat we dachten dit word uitzitten.
Ze kwam op, ze begon, ze zat er in, en ze speelde meteen, er zat in dit stuk veel afwisseling waardoor de tijd voorbij vloog, ze speelde langer dan de eerste voorstelling maar het leek korter. Haar verhaal over de tijd was prachtig haar woordgrapjes met spreekwoorden waar tijd in voor komen goed er in verwerkt. Haar zang niet altijd even zuiver maar wel mooi. Het spel was goed. Natuurlijk had ze ook haar beginnersfouten maar door haar spel was het niet erg. Ze pakte mij van af moment 1 met haar opkomst als robot..
Het stuk zat goed in elkaar, met logische stappen van het ene naar het andere moment en een vogelvlucht door haar leven. Autobiografisch of niet dat maakt niet uit, het was heel boeiend.
Haar eind had ze iets meer moeten afstemmen, ze eindigde nu 3 keer in plaats van 1 keer goed.. dat was een beetje jammer
Omdat haar voorstelling zo goed liep maar wel wat langer duurde dan verwacht.... moesten we rennen naar mijn auto die bij een parkeerautomaat stond. Gelukkig waren we op tijd en met mijn Google maps kon ik rustig naar huis rijden en was ik op tijd terug.. wat een heerlijke avond weer met mensen die me dierbaar zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten