niet zo in hun hum

 

Dit plaatje heeft totaal niets te maken met waar deze blog over gaat, maar het is  een mooie plaatje wat je toch tot nadenken zet. Ik vind hem geweldig en het lijkt me gaaf om daar ook een keer te zitten, al denk ik dat ik wel gezekerd wil zijn ben als de dood dat ik ineens wil springen of zo.. maar toch het lijkt mee een schitterend uitzicht.

De opdracht hierboven hoef je niet te doen hoor, er gebeurt niets met het plaatje maar ach ik vond het zo schattig bij dit plaatje staan.

Vrijdag was de dag der titanen zeg ik heel vaak, het is even weer erin komen en afzien. Het was wel heel bijzonder dat wel.

De dag begon natuurlijk met een vreselijke regenbui, en vele leerlingen kwamen dan ook meer dan nat op school. Het was dus heftig ook, maar goed het kan gebeuren. Ik begon met mijn 17 /18 jarigen isk klas, dat is een uitdaging, mede omdat ze toch wel bewerkelijk zijn. Dit keer had ik een hele meute ook van de andere klassen erbij, omdat ze  het eerste uur vrij waren en dus anders door de school dwaalden. Ik heb het toegestaan, omdat ik het ook een eer vind als ze graag bij mijn lessen zijn. 

Nog geen vijf minuten na de bel komt mijn grote Poolse beer binnen, hij is boos, loopt rond te stampvoeten. en zegt, 'kloten Nederlanders, het regent, ik heb geen bus, ik moest lopen door de regen, kloten Nederlanders..   'ik moet dan lachen omdat ik zijn onmacht zie maar ook zijn boosheid, niet tegen ons maar gewoon het zat hem deze dag tegen. Dus ach ik laat hem even uitrazen. Zijn grootste punt is dat hij een briefje krijgt en dus om 8 uur moet melden. Hij weet echter niet dat ik dit niet kan registreren omdat ik dus geen leerlingen heb in magister in zijn klas. Dus ik zeg hem dat ik dat briefje deze keer niet doe, en dat het goed is.. Hij moppert nog even door, maar uiteindelijk komt het goed, ziet hij het weer zitten en is het goed.  Een kwartier later komt een ander binnen, hij is niet nat maar heeft een prachtig verhaal, hij was vroeg wakker en het regende niet, dus hij dacht ik ga met de fiets, maar ja toen hij om half 8 op de fiets wilde, regende het, dus hij naar de bus, maar terwijl hij stond te wachten, stopte de regen, hij naar huis, wilde met de fiets naar school, terwijl hij net fietst, begint het te regenen dus hij weer naar de bus, die net voor zijn neus weg reed, dus ja wat nu. hij heeft op de volgende bus gewacht en daarom dus te laat Ik moet dan zo lachen om zon verhaal, en wederom weet ik, ik kan niets in magister zetten dus.. laat maar even. 

Bij het gaan spelen van toneelstukje is een leerling uit Syrië niet in zijn hum, hij wil dit niet, dus ik geef hem de keus dat hij of mee doet of gaat, ik heb al lang besloten dat ik dit soort discussies niet meer aanga, dan blijf je aan de gang, het is of mee doen of weg en strafwerk schrijven. Hij besluit het laatste. zijn mobiel moet hij echter laten liggen, omdat ik wil dat hij na de les terugkomt, om dit uit te spreken. Maar goed, de stukjes gaan goed, en men is toch wel heel erg competitief dus ik moet dan  zeggen wat ik het beste vond en zo de stukjes op een plek zetten.

Dit doe ik altijd heel serieus met een goede uitleg, ook dit keer, en ja hoor de groep met de jongen met het verhaal van de fiets en bus, is het laatste, waarop hij opspringt en zegt. wij zijn de beste van de laatsten.. ik moet dan lachen vind dit humor. 

Daarna is het tijd de bel gaat en ze kunnen weg, komt mijn wegloper binnen, pakt zijn mobiel en wil gewoon doorlopen, Helaas hij kent mij dan niet, ik zeg heel rustig dat hij moet wachten, maar goed hij loopt door. Ik laat dat, ik ga geen conflict in een conflict aan maar natuurlijk sta ik 5 minuten later bij het lokaal waar hij dan zit, en haal hem uit de les. Dit is een schande voor hem, omdat zijn grootheid ineens dus niet meer zo groots is. Ik neem hem mee naar mijn kantoor en praat met hem

Ik leg uit dat ik dit gedrag niet van hem verwacht en dat ik dit niet wil. 

Hij begrijpt het, ik benoem ook heel duidelijk dat ik niet boos op hem ben maar dat ik dit gedrag niet wil en niet van hem verwacht. Hij wordt steeds kleiner dus dat is een goed teken.

Hierna was het opgelost, het eerste uur was heftig , ze waren niet zo in hun hum, ik denk dat het alles heeft te maken met de grote vluchtelingenstroom uit Syrië omdat er onder de mensen die het niet halen ook familie of vrienden van hun kunnen zitten, het is voor hun ook klap op klap en vreselijk moeilijk en lastig dat weet ik zeker.