Kleine jongen

 

Andre Hazes - Kleine Jongen

(clik op de titel om het lied te horen)

Kleine Jongen
Je bent op deze wereld
Dus zal je moeten vechten
Net als ik
Ik kan het weten
Het leven is niet makkelijk
Er is tegenspoed op ieder ogenblik

Kleine jongen
Er zijn veel goede mensen
Maar slechte zijn er ook
Helaas, 't is waar
Je moet maar denken
Dat jij straks gaat beseffen
Dat eerlijk 't langste duurt
Geloof me maar

refr.:
Dit leven gaat voorbij
Er is zo weinig tijd dus leef want jij bent vrij
Maar doe het wel verstandig maak de mensen blij
Dan zul je echt gelukkig zijn
Want het leven is zo kort
Veel dingen worden anders als je ouder wordt
Je speelt nu nog met blokken maar dat duurt niet lang
Het is jammer, maar je blijft niet klein

Kleine jongen
Op school al zul je merken
Dat alles draait om cijfers en om macht
Zo is het leven
Dus leer wat je moet leren
Want dan ben jij degeen die 't laatste lacht

Kleine jongen
Als jij dan later groot bent
Dan is je vader er misschien niet meer
Vertel dan aan je eigen kinderen
De wijze lessen van je oude heer

refr.

Kleine jongen

Bij het zien van de bovenstaande foto, schoot mij deze tekst te binnen,  alleen voor dit jochie is het leven inderdaad heel kort geweest, te kort, door de gruwelen waarmee zijn ouders, zijn familie en zoveel meer mensen nu geconfronteerd worden. De vlucht die ze nemen in de hoop dat ze een veilig thuis vinden,  alles achter laten en dan komt dit beeld, van een kleine jongen die  op het strand aanspoelt, er zijn fotos van hem waarop hij lacht, een kind met een toekomst.. maar nu het boegbeeld van al het leed dat dagelijks plaats vind.   

In mijn werk met de kinderen die nu bij ons binnenkomen, zie ik dat ze zwaar getraumatiseerd zijn, ik zie de hoop op een goede toekomst, maar ook de pijn om de mensen die het niet hebben gehaald. Ik zie de onrust omdat ze niet weten wat er in dit vreemde land gaat gebeuren.  De klassen van de isk zitten bomvol momenteel, en steeds denk ik , ik help maar wat ik kan omarmen, en soms rek ik mijn armen net iets verder uit zodat nog net die ene erbij kan. Het is heftig allemaal wat er in de wereld gebeurt, en deze waanzin zal toch op een dag ophouden, zal toch wel een keer stoppen.... al vraag ik me steeds vaker af hoeveel mensen moeten nog sterven voordat het echt ophoud... 

Mijn leerlingen uit de Isk, zeg ik zo vaak, ik vind de reden dat jullie hier zijn heel erg verdrietig, dat maakt me ook heel verdrietig, maar ik ben wel blij dat jullie er zijn, jullie kleuren mijn dag en als ik zie dat jullie lachen dan is het goed. 

Gisteren kwam een jongen naar mij toe, die mij vroeg, "Meneer waarom maar 2 uur drama dit jaar en niet 3, ik heb hem uitgelegd dat dit is omdat er een klas meer is en dat ik anders geen tijd heb. Hij keek heel verdrietig, zei tegen mij,: "Meneer drama maakt mijn hart blij, ik kan dan lachen en ik kan veel leren, meer dan bij andere vakken." Een mooier kado kan ik niet krijgen.. en dat is een reden om voor volgend jaar toch te kijken of er weer drie uur drama kan komen voor deze gasten, ze hebben het nodig, en om eerlijk te zijn ik kan ook niet zonder ze.

 

In mijn gedachten steek ik duizenden kaarsjes aan, huil ik veel heel veel tranen, niet alleen om dit beeld van dit jochie dat is aangespoeld, maar om alle mensen die de overtocht niet hebben gehaald, die ergens in de zee verdronken zijn... laten we niet langer de grenzen, ons hart en onze ogen sluiten, maar zorgen dat dit niet nog vaker gebeurt,  maar laten we ze opnemen en omarmen, aan menselijkheid is nog nooit iemand gestorven. Dus waarom zal dat nu wel gebeuren.?